277. COLUMN CONFLICT ISRAËL - PALESTINA, VEROORDELING ISRAËLISCHE SOLDAAT ELOR AZARIA, EXECUTIE PALESTIJNSE TERRORIST, GENETISCHE OVEREENKOMST JODEN, PALESTIJNEN EN ARABISCHE BEDOEÏENEN, DRUZEN EN ISRAËLIERS, LEES EN GIJ ZULT LEZEN WAT U WILT LEZEN, LANG LEVE DE VRIJE INTERPRETATIE, ACTUALITEIT: Wraak is niet de weg naar vrede en zal dat ook nooit zijn

ONDERWERPEN: CONFLICT ISRAËL - PALESTINA

 

Elor Azaria

Over het lot van de Israëlische soldaat Elor Azaria was van de week dan eindelijk de kogel door de kerk, al is dat hier wellicht een nogal ongelukkige uitdrukking om te gebruiken. Van de rechtbank kreeg Azaria een celstraf van achttien maanden opgelegd (een relatief lichte straf bij een eis van drie tot vijf jaar cel) voor het executeren van een gewonde Palestijnse soldaat. De zaak veroorzaakte veel ophef. Begin dit jaar deed de Israëlische premier Netanyahu op Facebook nog een oproep om Azaria gratie te verlenen.
Voor wie dit incident niets zegt: in maart 2016 werd in Hebron door Israëlische militairen een Palestijn gevangen genomen nadat deze met een mes had ingestoken op een Israëlische soldaat die hierbij lichtgewond raakte. Toen de Palestijnse gevangene zwaargewond en bewegingloos op zijn rug op straat lag, besloot Azaria de man van een afstand een kogel door het hoofd te schieten. Het incident werd toevallig gefilmd door een mensenrechtenorganisatie en ging de hele wereld over.

 

De beste Palestijnse terrorist is een dode terrorist

Een minderheid in Israël maakt zich zorgen over dit soort executies en vindt het aldus terecht dat Azaria voor zijn daad een gepaste straf krijgt. Maar een grote meerderheid van de Israëliërs vindt Azaria juist een held vanuit de gedachtegang dat de beste Palestijnse terrorist een dode terrorist is.
Niet eerder schreef ik een column over het Israël-Palestina conflict en het eeuwenlange spanningsveld tussen de aldaar levende christenen, joden, moslims en Palestijnen, dus wordt het wel eens de hoogste tijd. Wel schreef ik ooit op een zelfgemaakte Kerstkaart de utopische wens uit dat er op een dag een nieuw land zou ontstaan in het Midden-Oosten: Pais (samenvoeging van PA-lestina en IS-raël).     
Laat ik om te beginnen alle betrokken partijen teleurstellen door duidelijk te maken dat ik in dit conflict geen enkele kant kies. Ik ben noch voor de Israëliërs (veelal joden), noch voor de Palestijnen (veelal moslims), noch voor de christenen en noch voor de overige moslims.
Mijn mening is vrij simpel: zo lang als de wraakzuchtige mentaliteit van premier Netanyahu de overheersende mentaliteit zal blijven onder de betrokken partijen en hun leiders daar - waarbij men het dus de normaalste zaak van de wereld vindt om gevangen genomen vijanden ter plekke te executeren - zo lang zal vrede (laat staan de totstandkoming van het land Pais) een illusie zijn. 
De enige hoop op vrede in deze regio is dat er op een dag zowel in Israël als in Palestina als in omringende islamitische landen wijze leiders opstaan die handelen vanuit hun verstand in plaats van vanuit hun emotie en die op deze wijze tot het besef komen dat wraak niet de weg naar vrede is en dat ook nooit zal zijn. Vervolgens zal het voor deze wijze leiders de kunst zijn om deze boodschap overtuigend met elkaar uit te spreken en over te brengen op de meerderheid van hun achterban.

 

Joden en Palestijnen zijn genetisch nauw verwant aan elkaar

Eerlijk gezegd interesseert het mij persoonlijk ook helemaal niet wie in die regio recht denkt te hebben op welk gebied dan ook of wie daar denkt te weten wie gelijk heeft en wie niet en wie verantwoordelijk is voor de meeste doden etc.
Zoals voor wel meer van dit soort eeuwigdurende, zeer gecompliceerde conflicten geldt, valt ook in dit geval niet meer te achterhalen waar en wanneer het precies is misgegaan en wat er toen feitelijk is gebeurd. En wat dit alles helemaal tot een “mission impossible” maakt, is natuurlijk het gegeven dat we hier te maken hebben met een zeer grote groep gelovigen die hun “kennis” en theorieën haalt uit eeuwenoude heilige boeken. Boeken die wetenschappelijk en historisch gezien weinig betekenis hebben als het gaat om het achterhalen van feiten en waarheid.   
Pikant detail is dat er de laatste jaren steeds meer wetenschappelijke onderzoeken verschijnen die aantonen dat de aartsvijanden Joden en Palestijnen (tezamen met de Arabische Bedoeïenen, Druzen en Israëliërs) genetisch gezien nauw verwant aan elkaar zijn.
Dat dit soort onderzoeken gevoelig liggen, lijkt mij een understatement van jewelste. Het idee dat Joden en Palestijnen afstammen van dezelfde families uit het toenmalige Kanaän is voor beide groepen een gruwelscenario.
Interessant is de vraag wat voor gevolgen het voor vredesoverleg in de nabije toekomst zou hebben als zou blijken dat bijvoorbeeld premier Netanyahu en Mahmoud Abbas, president van de Palestijnse gebieden, gewoon dezelfde voorouders hebben. Al moet het voor beide groepen natuurlijk nou ook weer niet als een enorme schok overkomen als blijkt dat niet alleen zij maar eigenlijk gewoon alle mensen van elkaar afstammen en dus in feite één grote familie vormen. Grappig genoeg is dat iets waar de meeste (monotheïstische) gelovigen en (wetenschappelijke) atheïsten het wél met elkaar over eens zullen zijn. Alleen over de rol van Adam en Eva/Hawwa in dit geheel zullen de meningen “nogal” verdeeld zijn.    

 

Leest en gij zult lezen wat u wilt lezen

Nee, helaas heb ik weinig vertrouwen in de komst van een oplossing voor het eeuwigdurende conflict tussen de Joden en Palestijnen. En dit heeft vooral  te maken met een variant op een uitspraak die Albert Einstein ooit deed: “Twee dingen zijn oneindig: het universum en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker.”
Waarbij ik aan de oneindigheid van de menselijke domheid dan nog zou willen toevoegen: “… en het onvermogen van de mens tot: het geven van zelfkritiek en het in het algemeen belang opzij zetten van het ego, (negatieve) emoties, koppigheid en wraakgevoelens.”
Wraakgevoelens die ik kijkend naar bepaalde passages uit het Oude Testament van de Bijbel en uit de Koran overigens best kan plaatsen. Want dat is en blijft het prachtige aan al die heilige boeken: zoekt (leest) en gij zult vinden (lezen) wat u wilt vinden (lezen).

 

Lang leve de vrije interpretatie!
 
“En wanneer iemand zijn volksgenoot lichamelijk letsel toebrengt, dan zal hem evenzo gedaan worden als hij gedaan heeft: breuk voor breuk, oog voor oog, tand voor tand; hetzelfde letsel, dat hij een mens heeft toegebracht, zal hem toegebracht worden.” (Bijbel, Leviticus 24: 19-20)
“Wij hebben hun daarin voorgeschreven: leven om leven, oog om oog, neus om neus, oor om oor en tand om tand; ook voor verwondingen is er vergelding.” (Koran, Soera 5 Al-Ma-idah - De Tafel, 5:45)

Leven in een wereld met zoveel (gelovige) mensen - of om in de woorden van Hans Teeuwen te praten: sukkels (zie column 125) -  die keer op keer op keer, wraak na wraak na wraak het simpele analytische vermogen missen om tot de conclusie te komen dat het allemaal nergens toe leidt; mijn God, dat valt niet mee. Of moet ik ze maar vergeven, omdat ze niet weten wat ze doen?

  

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 

276. COLUMN NERD, SLIM, GEVOELIG, KWETSBAAR, SLECHT IN SPORT VERSUS MIDDELMATIG, KEIHARD EN EMPATHIELOOS, POPULAIR, ATLEET EN PESTKOP, ACTUALITEIT: Een alternatieve feitenanekdote

ONDERWERP: EEN ALTERNATIEVE FEITENANEKDOTE

 

Zo'n typische nerd

Onlangs raakte ik in gesprek met een zeventigjarige Amerikaanse man, die als familielid van mijn ex-schoonmoeder even op bezoek was in Nederland.
Op een gegeven moment vertelde hij me over hoe hij op de basisschool enorm was gepest. Hij zat op een privéschool in Forest Hills in Queens en had de pech dat hij zo’n typische nerd was: gevoelig en kwetsbaar, brilletje en iets te dik, slecht in sport en “last but not least” natuurlijk uitermate slim met de allerbeste cijfers van de klas.
Wat de pestkoppen betreft stak er één enorm verwende, "populaire" knul letterlijk en figuurlijk boven de rest uit. Uiteraard was deze keiharde, empathieloze “bully” zelf een zeer matige leerling maar blonk hij als een ware atleet wel weer uit in sport.
Behalve dat deze pestkop zich regelmatig heel aanstellerig uitsloofde voor de knappe meisjes door ze aan hun staarten te trekken en seksistische opmerkingen naar hun hoofd te slingeren, liet hij geen gelegenheid onbenut om het leven van de nerd zo zuur mogelijk te maken. Waar hij maar kon, vernederde hij de arme jongen: hij schold hem voor van alles en nog wat uit, hij sloeg en schopte hem, hij duwde zijn hoofd onder water in de toiletpot, hij pakte zijn lunch af, hij dwong hem om zijn huiswerk voor hem te maken enz. Afijn, you get the picture.

 

Terug naar zijn stinkend riool

Ook de vriend van de nerd, een jongen van Indiase afkomst, moest het ontgelden. De bully maakte continu racistische opmerkingen en liet hem keer op keer weten dat hij hier in Amerika niets te zoeken had en dat hij terug moest naar zijn stinkend riool in India waar hij thuishoorde. Ja, kleineren kon je wel aan de pestkop overlaten; je wordt tenslotte niet voor niets de masterbully van de school.
Voor het geval ze het vergaten, werd de nerds voortdurend ingeprent wat zij waren: dom, dik, lelijk en lui met een kans van nul komma nul op een toekomst van enige betekenis. En mochten de nerds in een vlaag van verstandsverbijstering het lef tonen om in elk geval in protest te gaan tegen de bewering dat zij dom zouden zijn door te verwijzen naar hun aanzienlijk hogere cijfers dan de pestkop, dan maakte deze hen onmiddellijk op niet te misverstane wijze duidelijk dat hij altijd gelijk had en zij eenvoudigweg te dom en te inferieur waren om dat in te zien of te oneerlijk om dat toe te geven. Niet zij, maar hij haalde de hoogste cijfers van de school. Punt. Einde discussie.

 

Blauw oog

Enige geruststelling voor de nerds was dat de bully niet alleen van hen geen enkele vorm van kritiek duldde. Ook naar de autoriteiten op school droeg de pestkop continu de overtuiging uit dat hij superieur was en altijd gelijk had en zij - de rest - niet. Regels en autoriteit weigerde hij eenvoudigweg te accepteren. Overbodig te zeggen dat de jongen op deze wijze zijn eigen graf groef. Daar hielp zelfs geen vadertje lief aan (zijn vader zat in de raad van het schoolbestuur).
Nadat zoonlief op een dag de muziekleraar een blauw oog had geslagen omdat die naar zijn mening geen verstand had van muziek (en hij uiteraard wel), was het de vader duidelijk geworden dat de onhandelbare knul wat discipline moest worden bijgebracht. Tot opluchting van de nerds en menig andere leerling en leraar werd de bully van school gehaald en overgebracht naar de Militaire Academie van New York. Hierna braken voor de nerd en zijn vriend van Indiase afkomst (en de rest van de school) betere tijden aan.

 

“Goh, wat een verhaal. Enig idee wat er van die bully verder terecht is gekomen?”

“Jawel”, antwoordde de man. “Hij schijnt nu de president van ons land te zijn...”

 

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 

 

 

275. COLUMN KUNSTMATIGE INTELLIGENTIE, SUPERCOMPUTER WINT NU OOK MET POKEREN VAN MENS, EENVANDAAG (AVRO/TROS), SCHAAKCOMPUTERS, LOGICA, ADVOCAAT PETER PLASMAN, COMPUTERS IN RECHTSPRAAK, ACTUALITEIT: (Alleen) Een computer kan volledig objectief en rationeel beslissingen nemen die rechtvaardig zijn

ONDERWERPEN: PC WINT MET POKER - KUNSTMATIGE INTELLIGENTIE

 

Supercomputer wint met poker van mens

Dat de kunstmatige intelligentie de mens aan alle kanten aan het voorbijstreven is, moge duidelijk zijn. Voor wie in deze “strijd” voor de mens is, rest de geruststellende gedachte dat er zonder de mens natuurlijk helemaal geen kunstmatige intelligentie zou zijn geweest. De mens is en blijft de mens achter de kunstmatige intelligentie.
Bij “EenVandaag” (AVRO/TROS) ging het afgelopen donderdag over het nieuws dat nu ook met pokeren een supercomputer, de Libratus, van de mens (vier toppokeraars) heeft gewonnen. Wat overigens wel te verwachten was nadat schaakcomputer Deep Blue 2 al in 1996 de toenmalige Russische wereldkampioen schaken Gary Kasparov in een match over zes partijen met 3 ½ - 2 ½ versloeg en in maart 2016 computer AlphaGo in een match over vijf partijen met 4-1 te sterk bleek voor de wereldkampioen in het bekende bordspel Go, de Zuid-Koreaan Lee Sedol.

 

Opkomst schaakcomputers

Ik kan me nog herinneren dat ik ergens in de jaren tachtig tijdens de opkomst van de schaakcomputers me al verbaasde over diverse topschakers die er toen van overtuigd waren dat computers nooit van de sterkste schakers zouden gaan winnen omdat zij daarvoor te voorspelbaar waren en de mens te creatief.
Ondanks dat ik geen topschaker was en ben, wist ik toen ook al dat de meeste schaakpartijen - vaak ook al lang voordat het gecompliceerde eindspel is bereikt - verloren gaan door min of meer stomme, voorkoombare fouten van de verliezende schaker. Menselijke fouten die door een goede schaakcomputer voorkomen kunnen worden door alle beschikbare data in zijn geheugen.
Zeker in die tijd (inmiddels is dat al een ander verhaal) zou een computer bij een eindspel nog wel in het nadeel zijn geweest omdat dan minder voorspelbare stellingen op het bord verschijnen en er meer gevraagd wordt van de creativiteit en het improvisatievermogen van de schaker.

 

De logica

In “EenVandaag” werd over het nieuws van de pokercomputer Libratus gesproken met advocaat en fanatiek pokeraar Peter Plasman. Plasman was niet verrast maar ook niet blij met deze ontwikkeling want “je haalt het leven uit het pokerspel”.
Wetenschapsjournalist Bennie Mols vertelt in het programma dat het bij kunstmatige intelligentie om een ander soort intelligentie gaat dan bij de mens. Bij de kunstmatige intelligentie draait het volledig om de logica, terwijl bij de mens veel meer factoren een rol spelen. Mols noemt daarbij als voorbeeld onze wil om ons soort in stand te houden, maar naast deze overlevingsdrang neem ik aan dat hij ook doelt op de menselijke gevoelens en emoties die in alles wat wij doen en zijn (en dus ook bij onze intelligentie) een belangrijke rol spelen.
Zo wees onderzoek ooit uit dat mensen die door een hersenbeschadiging geen emoties meer bezaten - en die aldus volledig waren toegewezen op hun rationaliteit - geen beslissingen meer konden nemen. Conclusie: om tot beslissingen te komen, heeft de mens naast zijn rationaliteit ook gewoon zijn emoties nodig.

Daar waar de wereldberoemde natuurkundige Stephen Hawking ons waarschuwt voor het scenario waarin kunstmatige intelligentie de mens op een dag overbodig maakt, vindt Mols kunstmatige intelligentie vooralsnog meer een zegen dan een vloek. “Kunstmatige intelligentie gaat ons meer mens maken”, aldus een optimistische Mols.   

 

Computers in rechtspraak

Echt interessant vind ik het pas worden als aan het eind van het item de mogelijkheid ter sprake komt om in de toekomst ook in de rechtspraak computers het werk te laten doen in plaats van de mens (juristen in dit geval dus). In zo’n geval voer je bij een rechtszaak alle mogelijke kennis en variabelen in de computer in waarna deze komt met een rechtvaardige uitspraak. Plasman gruwelt van dit toekomstscenario: “in mijn vak moet dat heel ver weg blijven”.
Ik begrijp dat je dat als advocaat vindt en zegt, al is het alleen maar omdat je niet wilt dat je plek wordt ingenomen door een computer die jouw werk bovendien nog beter doet ook, maar ik ben het in elk geval absoluut niet eens met Plasman. Wat overigens niet de eerste keer is dat ik het niet eens ben met een bekende advocaat uit ons land (zie al mijn columns over dit onderwerp, bij labels "Advocaten", "Rechtspraak", etc.).

 

In het belang van de waarheidsvinding

Er zijn in de rechtspraak in Nederland en zeker wereldwijd natuurlijk legio, zeg maar gerust ontelbare uitspraken van rechters - mede op basis van alle geleverde info van de openbare aanklagers en advocaten - die je met alle wil van de wereld niet rechtvaardig kunt noemen. Voor deze onrechtvaardige gang van zaken is natuurlijk maar één factor verantwoordelijk: de mens.
In een Utopie zouden rechters, openbaar aanklagers en advocaten mensen zijn die allen met elkaar slechts één doel voor ogen hebben: rechtvaardigheid. Anders gezegd: mensen die iets strafbaars hebben gedaan moeten via de rechtspraak op basis van waarheidsvinding een straf krijgen die passend is bij het gepleegde misdrijf.
Om dit te bereiken zal er in het belang van de waarheidsvinding heel objectief en rationeel naar de feiten moeten worden gekeken. Door alle menselijke (subjectieve) gevoelens, emoties en achterliggende (veelal egocentrische en egoïstische) motieven is dat bij de mens echter een illusie. Of men het wil of niet en of men het nou beweert te kunnen of niet, kan de mens deze factoren eenvoudigweg niet uitschakelen. Al is hierop nog wel één uitzondering: de al eerder genoemde hersenbeschadiging kan deze factoren wél elimineren. Maar dat heeft dan weer als nadeel dat de getroffen mens vervolgens geen beslissing meer kan nemen en dan heb je er dus nog niets aan.
Een computer heeft van dit alles echter geen last en kan volledig objectief en rationeel en zonder welke vorm van ruis dan ook (het ego, emoties en gevoelens) een beslissing nemen die altijd het meest rechtvaardig zal zijn.

 

De O.J. Simpson-case

Als je een computer de beruchte O.J. Simpson-case had laten behandelen, had mijnheer Simpson het kunnen schudden.
Dan was de zaak niet uitgelopen op een totaal irrelevante discussie over racisme. Dan was er geen sprake geweest van een emotionele “Paybacktime” mentaliteit vanuit de hoek van de advocaten en de bijna geheel zwarte jury. Een mentaliteit die voortkwam uit de (o zo foute maar ook wel begrijpelijke) behoefte van de zwarte bevolking om O.J. Simpson vrij te krijgen als wraak voor al die onschuldige dan wel onrechtvaardig lang vastgezette donkere medemensen in hun land. Donkere mensen die overigens als het aan de computer had gelegen nooit zouden zijn veroordeeld (indien onschuldig) of minder zwaar zouden zijn gestraft (indien onrechtvaardig lang vastgezet).
De computer had bij de O.J. Simpson-zaak gewoon simpel, objectief en rationeel, naar de feiten gekeken en was er binnen no-time uit geweest: guilty (as hell), next case!

 

Eén kleine zwakte in betoog

Uiteraard ben ik me er terdege van bewust dat mijn betoog één “kleine” zwakte heeft. Mits de computer alle relevante kennis en variabelen krijgt ingevoerd (en hij niet stuk is), heb ik honderd keer meer vertrouwen in het eindoordeel van een computer dan in die van al die menselijke juristen.
Maar precies in het woordje "mits" zit het probleem. Alles in dit proces valt of staat met een factor waarin ik iets minder vertrouwen heb. Jawel, daar hebben we hem weer: de mens. De mens zal tenslotte bepalen welke kennis en variabelen in de computer worden ingevoerd en op deze wijze zal hij altijd invloed kunnen uitoefenen op het proces en eindoordeel. 

 

Om deze reden zal óók een wereld waarin straks de supercomputers de rechtspraak bepalen nooit volledig rechtvaardig kunnen zijn. Maar alle voor- en nadelen tegen elkaar afwegend, geloof ik wel dat we er behoorlijk op vooruit zullen gaan.

  

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.