woensdag 26 september 2018

303. Column over daten (3/3, slot): Daten is een spel dat je moet leren te spelen om te kunnen krijgen wat je wilt

Onderwerp: ervaringen met daten - privé

 

Steeds terugkerende discussie over daten

Met een goede vriend heb ik al jarenlang een steeds terugkerende discussie over hoe je moet daten. Heel kort komt het op het volgende neer: waar ik van mening ben dat je met daten altijd jezelf moet zijn met als uitgangspunt dat je op die manier op een dag die ene vrouw tegen het lijf zult lopen die jou helemaal leuk vindt en accepteert zoals je bent, zegt hij dat dat bij vrouwen niet zo werkt en dat je daten moet zien als een spel dat je moet leren zien te spelen om te kunnen krijgen wat je wilt. Waarop ik dan uiteraard steeds antwoord dat ik helemaal geen spel wil spelen...  
 

Heuse midlife crisis

De vriend is net als ik al een tijd geleden gescheiden met als groot verschil dat hij daarna in een heuse midlifecrisis terechtkwam. Zo eentje waarin hij besloot om alles anders te gaan doen dan hij tot dan toe had gedaan. Dus waar hij tot die tijd een brave getrouwde man met vier kinderen in een stabiel doch voorspelbaar en saai leventje was geweest, ging hij nu opeens elk weekend helemaal uit zijn dak met nieuwe mensen, nieuwe vrouwen en nieuwe activiteiten (dansen, bungeejumpen, waveboarden, parachutespringen enz.).
Hoe vaak ik van hem de afgelopen jaren wel niet dingen heb gehoord als: “Tonko, ik was eerst net als jij: veel te braaf, veel te lief en veel te gevoelig. Maar inmiddels ben ik erachter dat vrouwen dat helemaal niet willen en dus ben ik veranderd. Ik heb trucjes geleerd die helpen bij het daten en versieren en écht serieus Tonko, het werkt!”

Mijn vriend vertelde me ook dat hij er eigenlijk toevallig achter was gekomen dat (te) lief en attent zijn naar zijn dates niet werkte doordat hij op momenten dat hij moe was en even geen zin had in daten en hij het contact met bepaalde vrouwen nogal bot afkapte ze opeens meer dan ooit in hem bleken te zijn geïnteresseerd. Hoe botter en ongeïnteresseerder hij deed, hoe meer hij bij deze vrouwen in trek bleek te zijn. 
Nu komt het regelmatig voor dat ik een andere mening blijk te hebben dan veel mensen om mij heen, maar in dit geval zou het mij gek genoeg niet verbazen als veel mensen (vrouwen!) mij op papier althans in deze discussie gelijk zouden geven. Die kunnen het feit dat ik mij al die jaren heel eigenwijs heb vastgehouden aan mijn principe dat ik ongeacht alles altijd mezelf wil blijven zijn, kortom wel waarderen. Althans, dat zullen ze beweren...
 

Kern van waarheid

Toch is het grappig dat hoe sterk ik in al die jaren mijn standpunt ook heb verdedigd tegenover mijn vriend ik altijd in mijn achterhoofd heb geweten dat in zijn overtuigde mening natuurlijk ook wel degelijk een kern van waarheid zit.
Altijd jezelf zijn en zo de vrouw van je leven vinden, is in feite net zo naïef als denken dat altijd jezelf zijn tijdens sollicitatiegesprekken je je droombaan gaat opleveren. Of je het wil of niet, je zult je toch vaak moeten aanpassen (positief) dan wel jezelf verloochenen (negatief) om iets te kunnen bereiken.
Hierop aansluitend zal er ook altijd een verschil blijven tussen wat veel mensen zeggen dat ze willen en wat ze daadwerkelijk willen. En ik moet mijn vriend gelijk geven dat dat op het gebied van daten en vrouwen zeker het geval is. Waar menig vrouw zal beweren dat ze A zoekt in een man zal ze ondertussen toch stiekem op B hopen. Dit heeft ook met sociaal wenselijk gedrag te maken.
Zo zullen er weinig vrouwen zijn die hardop durven te beweren dat ze bij een man eigenschappen als bijvoorbeeld lief, vriendelijk, attent, eerlijk, integer, empathisch en betrouwbaar niet aantrekkelijk vinden. Wat ook wel logisch is aangezien dit een voor een sociaal wenselijke eigenschappen zijn die in onze maatschappij hoog staan aangeschreven en die je geacht wordt te hebben én te waarderen.
En toch is het geen geheim dat veel vrouwen een zwak hebben voor een bepaald soort type mannen dat helemaal niet zo lief, vriendelijk, attent, eerlijk, integer, empathisch en betrouwbaar is. Noem het de onweerstaanbare, onvoorspelbare, avontuurlijke en mysterieuze mannen: mannen die vaak bot, kortaf, egocentrisch, arrogant, onattent, afstandelijk en onbetrouwbaar zijn maar o zo woest aantrekkelijk. Iedereen kent wel een vrouw in zijn/haar omgeving (of is er zelf een) die eerlijk toegeeft dat ze op dit soort mannen valt.

Het gevaar van de friendzone

Sowieso heeft mijn vriend in één ding absoluut gelijk: als je uit bent op een intieme relatie met een vrouw moet je zeker in het begin van het contact koste wat het kost uit haar “friendzone” zien te blijven. Voor wie deze term niet kent: dit houdt dus in dat je moet voorkomen dat je met haar een vriendschappelijke band ontwikkelt (de friendzone) waardoor je je kansen verspeelt op meer dan dat.
Kijkend naar mijn leven is het gevaar van de friendzone voor mij altijd een groot probleem met de vrouwen geweest. Bij vrijwel alle vrouwen waar ik een band mee heb gehad, zat ik binnen de kortste keren in haar friendzone (mijn kinderen zouden zeggen: “Papa, je bent zo énorm gefriendzoned!”).
Wat simpelweg komt door mijn zachtaardige persoonlijkheid en karakter: als ik iemand leuk vind - zowel man als vrouw - wil ik hem/haar eerst goed leren kennen. En dat gebeurt door het tonen van belangstelling, het stellen van vragen en het voeren van diepgaande gesprekken waardoor ik vanzelf heel snel de friendzone in duik.
Wanneer dit met mannen om mij heen gebeurt is dit - als heteroman die ik nog steeds ben - uiteraard alleen maar goed en hetzelfde geldt voor vrouwen waar ik seksueel niet in ben geïnteresseerd. En die zijn er in mijn leven gelukkig genoeg geweest wat me een aantal goede vriendschappen met vrouwen heeft opgeleverd. Want ja, ik behoor tot die groep mensen die ervan overtuigd is en ook wéét dat vriendschappen tussen mannen en vrouwen mogelijk zijn zonder dat er meer speelt.
Maar met de vrouwen waar ik seksueel meer mee zou hebben gewild, was het belanden in de friendzone natuurlijk een zeer frustrerende ervaring (zie bijvoorbeeld column 5). Met mijn vreemde date van de afgelopen maanden (zie deel1 in column 301) als meest recente ervaring: zij schreef mij in een mail dat ze wel verliefd was geworden op mijn karakter maar verder niet. Om de mail vervolgens "prachtig" af te ronden met een passage die voor menig man die in zijn leven meer dan eens is gefriendzoned pijnlijk herkenbaar zal zijn: “Geef de moed niet op want er is een vrouw op deze wereld die wel verliefd op jou gaat worden. Je bent namelijk een mooi, bijzonder en prachtig mens dat veel liefde te bieden heeft en liefde verdient.” Ouch, that hurts! Het ironische aan dit geheel is dat deze vrouw - die naar eigen zeggen nota bene een Hoog Sensitief Persoon is (al denk ik dat er meer speelt dan dat) - ongetwijfeld denkt dat ze mij op een hele vriendelijke en "complimenteuze" wijze heeft afgewezen, terwijl de waarheid is dat ze mij hiermee juist ontzettend diep heeft gekwetst. Voor mij voelt dit als een keiharde trap na.
Toch geloof ik persoonlijk nog steeds in de mogelijkheid om vanuit een vriendschap een échte relatie te ontwikkelen. Een volgorde die ook nog steeds bij mij past, al besef ik daarbij inmiddels maar al te goed dat dat voor de meeste vrouwen (én mannen) niet geldt. De meest voorkomende volgorde bij het tot stand komen van een relatie is en blijft met afstand natuurlijk: eerst de fysieke aantrekkingskracht voelen en pas daarna elkaar goed leren kennen (in plaats van andersom). Wat overigens natuurlijk weer als nadeel heeft dat het leidt tot heel veel verbroken relaties, aangezien iemands fysieke aantrekkelijke voorkomen nog steeds geen garantie blijkt te zijn voor een bijpassend mooi karakter... 
 

Mijn oudste zoon

Helaas kent mijn oudste zoon het gevaar van de friendzone ook. Meer dan vijf jaar geleden schreef ik hierover al (zie column 78) toen een meisje waar hij hopeloos verliefd op was hem vertelde dat ze hem de liefste jongen vond die ze kende (Ouch, friendzone signaal nummer 1).
Inmiddels gaat het overigens hartstikke goed met mijn oudste zoon. Hij is bezig met het opzetten van een eigen bedrijfje op het gebied van fitness en ik ben enorm trots op hem.

Maar op het gebied van de liefde blijft hij met vriendinnetjes vooralsnog best kwetsbaar met door met name zijn romantische inslag die hij heeft van zijn vader. Hierdoor heeft hij vaak te hoge verwachtingen van liefde en relaties, wat dan uiteraard alleen maar weer kan leiden tot de nodige teleurstellingen.
Een ander gevaar is dat hij te lief en te attent is en teveel wil (ook allemaal herkenbaar) waardoor zijn vriendin zich onder druk voelt gezet en het vervolgens maar uitmaakt. Iets wat onlangs is gebeurd maar wat gelukkig nog wel een positief staartje gaat krijgen, vermoed ik. Ze houden namelijk nog steeds veel van elkaar, maar het is allemaal nogal gecompliceerd. Bijvoorbeeld omdat ze beiden behoorlijke denkers zijn (iets wat mijn zoon ook weer van mij heeft) en zij daarnaast ook nog het een en ander in haar leven heeft meegemaakt.
Gelukkig is mijn zoon nog jong en heeft hij zijn hele leven nog voor zich waardoor hij nog alle tijd heeft om te leren over hoe het in de liefde precies werkt. Mijn vriend zou wel weten welke adviezen hij hem zou geven, maar vooralsnog kan mijn zoon van zijn vader gelukkig ook al een boel leren. Al moet mijn zoon er dan wel voor openstaan, want mijn God wat is hij stronteigenwijs. En van wie hij dat nou weer heeft…


 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie. 

 
 

302. Column over daten (2/3, deel 2 komt meteen hierna): Dé ongeschreven wet in de datingwereld

Onderwerp: ervaringen met daten - privé


Ongeschreven wet in datingwereld

Na mijn jarenlange ervaringen in het online datingwereldje valt mij als eerste op dat ik er cynischer door geworden ben. Wie wel eens online heeft gedatet, weet bijvoorbeeld dat er binnen deze wereld één belangrijke ongeschreven wet geldt: wie een reactie krijgt van iemand waar hij of zij niet in geïnteresseerd is, hoeft niets van zich te laten horen. Iemand volledig negeren is in de datingwereld volstrekt normaal.
 

Leven volgens het principe van Jezus

Eigenwijs als ik ben en wars van veel regels, houd ik me natuurlijk niet aan deze regel. Zonder overigens christen of gelovig te zijn, wens ik te leven volgens het principe dat Jezus hanteerde: "Alles nu wat gij wilt, dat u de mensen doen, doet gij hun ook aldus" (Mattheüs 7:12). Vrij vertaald: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet (wat overigens nergens zo in de bijbel staat). Weer anders gezegd: behandel anderen zoals je zelf wilt worden behandeld.
Eigenlijk draait het allemaal om empathie; om het vermogen om je in een ander in te kunnen leven zodat je die ander kunt behandelen zoals je zelf wilt worden behandeld.
Kortom, als een vrouw de moeite neemt om op mij te reageren maar ik zie andersom geen klik dan bedank ik haar vriendelijk voor haar getoonde interesse maar meld ik dat de interesse helaas voor haar niet wederzijds is. Simpelweg omdat ik zo’n reactie andersom ook prettig zou vinden.
Natuurlijk doe ik dat tactvol want ik mag dan weliswaar een enorme groot voorstander zijn van eerlijkheid maar ik ben er (helaas in tegenstelling tot veel anderen) niet op uit om online - noch daarbuiten - mensen te gaan kwetsen. Dus een cliché afwijzing als “Sorry maar andersom voel ik bij het bekijken van jouw profiel geen klik” is prima. Bijvoorbeeld als de waarheid is dat je haar heel onaantrekkelijk vindt.
 

Harde wereld

Voor mij is dit allemaal zo ontzettend vanzelfsprekend. Ik zie het als een kwestie van fatsoennormen. Ik ben niet voor niets door mijn ouders opgevoed met het uitgangspunt dat je mensen met respect moet behandelen.
Negeren vind ik het toppunt van respectloosheid. Kijk, als iemand op een datingsite op jou reageert terwijl hij/zij totaal niet aan jouw datingwensen voldoet (bijvoorbeeld door een te groot leeftijdsverschil) en hij/zij dat drommels goed kan weten dan hoef je van mij echt niet te reageren. Hetzelfde geldt voor een onpersoonlijke reactie van iemand met een standaardzin waarvan je vermoedt dat hij/zij die tegelijk aan diverse mensen stuurt. Ook dan hoef je van mij niet te reageren.
Maar ik ben niet zo iemand. Om te beginnen reageer ik sowieso weinig op vrouwen op datingsites eenvoudigweg omdat ik met de meesten geen klik voel. Dus als ik een keer wel reageer dan doe ik dat heel bewust. Dan heb ik haar profiel en foto’s goed bekeken en zie ik genoeg aanknopingspunten en overeenkomsten die een reactie rechtvaardigen omdat ik in elk geval op papier potentie zie tot een leuk eerste contact. Wat uiteraard geen garantie is op een wederzijdse klik maar vanuit mijn kant kan ik in elk geval goed onderbouwen waarom ik juist op deze vrouw reageer.
Met het reageren ga ik altijd op een vriendelijke manier in op persoonlijk dingen uit haar profiel die mij opvielen - bijvoorbeeld door de overeenkomsten met mij - en laat ik tussendoor ook wat van mijn humor zien om af te tasten of zij die leuk vindt.
Van de laatste vier vrouwen waar ik op een datingsite op deze vriendelijke manier heb gereageerd, heb ik niets vernomen. Geen enkele aardige (cliché) afwijzing of bedankje voor de moeite die ik heb genomen of wat dan ook.

Ik vind dit veelzeggend over de harde wereld waarin wij leven. Vooral als je bedenkt dat het soort vrouwen waar ik op reageer op papier althans gevoeliger en empathischer dan gemiddeld zijn. Of het moet zo zijn dat ik veel slechter ben in het inschatten van vrouwen en het scannen van profielen dan ik denk, maar dat weiger ik te geloven. 
En als deze “empathische” vrouwen al niet eens de moeite nemen om een vriendelijke afwijzing te sturen vanuit de gedachte dat je dat wel verdient na zoveel moeite in hen te hebben gestoken, wat zegt dat dan wel niet over de hardheid van deze wereld?
 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie. 

 

301. Column over daten (1/3, delen 2 en 3 volgen hierna): Wie vreemd is en datet, trekt vreemde dates aan

Onderwerp: ervaringen met daten - privé

 

Meer gedatet dan ooit

De laatste maanden heb ik via twee heel uiteenlopende datingsites meer gedatet dan ooit. Iets wat best wel opvallend is voor mij. Waarbij de kanttekening moet worden geplaatst dat dit inhoudt dat ik vooral met diverse vrouwen online contact heb gehad. Kijkend naar de afgelopen anderhalf jaar heb ik pas vier dates face to face ontmoet waarvan drie in de afgelopen drie maanden.
 

Nare datingervaringen

Wie mij en mijn columns in de loop der jaren heeft gevolgd, weet dat ik de afgelopen jaren een aantal vervelende ervaringen op het gebied van daten heb gehad (zoek bij labels rechtsonder mijn weblog op Dating).
De meest trouwe lezers weten misschien zelfs dat ik mijn meest nare datingervaring in april 2017 van me heb afgeschreven in twee columns: 282 en 283. Columns die nu overigens niet meer te vinden zijn op mijn weblog. Ik heb ze offline gehaald omdat ik ze te emotioneel van toon vond. Wat niet vreemd is aangezien ik ze vrij snel en impulsief net na de vervelende ervaring had opgeschreven toen ik behoorlijk down was. Misschien dat ik de columns op een dag wel weer online zet. Al is het alleen maar om (voor later) aan mijn kinderen te laten zien dat hun vader ook maar een gewoon mens is die soms last heeft van emotionele en depressieve buien.
Wat voor de laatst genoemde date in extreme mate geldt, gold in mindere mate ook voor een paar andere nare datingervaringen: na afloop was ik meteen als een verongelijkt kind klaar met de vrouwen en nam ik me steeds plechtig voor om voorlopig dan wel nooit (zie column 177) meer te gaan daten omdat het toch alleen maar ellende opleverde. Wel met de overigens verstandige toevoeging “zeg nooit nooit” want zelfs in depressieve buien besef ik nog wel dat na regen vroeg of laat toch weer zonneschijn komt.
Gelukkig kan ik achteraf ook best wel om mijn eigen datinganekdotes lachen, want je kunt veel van mij zeggen maar niet dat ik geen zelfspot heb. Op zijn tijd lachen om je eigen ellende is goed en gezond.
 

Vreselijke clichés en dooddoeners

Zoals voor meer singles zal gelden, gaat het daten bij mij dus ook duidelijk in golfbewegingen. Soms probeer ik het een aantal maanden en als het dan niet lukt (ik ben nog steeds single dus trek je conclusies) ben ik er weer voor een aantal maanden klaar mee.
Mijn grote geluk is echter dat ik uitstekend alleen kan zijn en dus ook niemand nodig heb. Maar daar staat wel weer tegenover dat ook ik - niets menselijks is mij vreemd - me soms eenzaam en alleen voel en gewoon liefde, intimiteit en “last but no least” (ik blijf een man) seks in mijn leven mis.
Romanticus als ik van nature ben en blijf zal ik echter altijd de hoop houden dat daarbuiten ergens een vrouw rondloopt die helemaal bij mij past en die van mij houdt zoals ik ben met al mijn voor- en nadelen (én vice versa). Vandaar ook dat ik van mezelf vind dat wat er op datinggebied ook aan nare ervaringen passeert ik gewoon stug door moet gaan vanwege de vreselijke maar o zo ware clichés en dooddoeners als “Nooit geschoten is altijd mis” en “De aanhouder wint”.   
 

Om gek van te worden

Mijn doorzettingsvermogen werd de afgelopen maanden weer aardig op de proef gesteld toen ik tijdens het daten opnieuw een hele vreemde vrouw trof. Je kunt gerust stellen dat deze date probleemloos de concurrentiestrijd met mijn date van vorig jaar kan aangaan om de prijs van meest vervelende datingervaring.
Grootste overeenkomst tussen beide dames was dat er bij beiden een grote discrepantie zat tussen wat ze zeiden en beloofden en wat ze vervolgens deden. Verwachtingen opwekken konden beide dames als geen ander, maar ze vervolgens waarmaken was een heel ander verhaal. Om gek van te worden.
Gelukkig heb ik veel geleerd van mijn ervaring van vorig jaar waardoor ik dit keer niet de behoefte voelde om alles tot in detail van me af te schrijven. Bovendien had ik dit keer maar een paar dagen nodig om mezelf bij elkaar te rapen en te denken van godverdomme, ik laat me niet uit het veld slaan door één extreem vreemde vrouw. Nu ga ik helemaal net zo lang door met daten tot ik die ene vrouw gevonden heb! 
 

Soort zoekt soort

Natuurlijk klinkt het allemaal heel stoer en strijdlustig maar ik moet daarbij nog wel even bedenken dat de kans heel groot is dat ik tijdens het daten op weg naar mijn doel (die ene bijzonder vrouw) nog over heel wat vreemde vrouwen zal struikelen. Want ik ben zelfkritisch genoeg om te beseffen dat het feit dat ik steeds van die vreemde vrouwen tref tijdens het daten natuurlijk ook een hoop over mij zegt.
Dat ik zelf nogal vreemd en afwijkend ben en ook vaak zo door anderen word gezien, is iets wat mij met name de afgelopen tien jaar pas echt duidelijk is geworden. En wie vreemd en afwijkend is en datet, trekt vanzelf vreemde en afwijkende dates aan. Je hoeft geen wiskundig genie te zijn om deze conclusie te kunnen trekken: soort zoekt - en vindt (hopelijk althans bij het daten!) - soort.
 

Hoogbegaafd

Noem het toeval of niet maar van de afgelopen vier vrouwen die ik face to face heb ontmoet tijdens het daten (waarvan keurig verdeeld er twee op mij hadden gereageerd en twee die ik had benaderd) bleken er drie hoogbegaafd te zijn zonder dat dat woord uiteraard in het datingprofiel werd vermeld. De vierde was ook zeer intelligent en beweerde een HSP (Hoog Sensitief Persoon) te zijn, al vermoed ik zelf dat er meer speelt. En voor wie dit niet weet: over het algemeen is men het erover eens dat alle hoogbegaafden in meer of minder mate ook hoogsensitief zijn.
Nee, natuurlijk is het geen toeval dat wij ons in het algemeen aangetrokken voelen tot (profielen van) potentiële partners waar we veel overeenkomsten mee hebben. De naïeve mensen die zo graag geloven in "opposites attract" uiteraard uitgezonderd. Want hoe leuk opposites attract ook klinkt, blijkt het in de praktijk helaas niet zo goed te werken: wie het meest kans wil maken op een succesvolle langdurige relatie doet er goed aan om een partner te zoeken waarmee hij/zij veel overeenkomsten heeft. Zo simpel is het: soort zoekt soort omdat dat nu eenmaal het beste werkt.
Dus dat ik met mijn ADD- en hoogbegaafdheidskenmerken tijdens het scannen van profielen uitkom bij vrouwen met vergelijkbare kenmerken is zo logisch als wat.
 

Vreemde verhalen

Fascinerend aan de hoogbegaafde dates was ook dat ze een voor een vreemde verhalen hadden over een familielid (broer, zus, zoon, dochter, ouder) dat min of meer aan de rand van de maatschappij was beland. En dan moet je denken aan types die bijvoorbeeld op hun veertigste nog bij hun ouders wonen en/of die nooit of vrijwel nooit een normale baan hebben gehad maar die leven van een of andere uitkering (of van hun ouders) omdat ze eenvoudigweg niet in te passen zijn in het “gewone” systeem etc.
Toch zijn dit soort verhalen voor mij al lang niet verrassend meer. Kijkend om te beginnen naar mezelf en mijn familie zijn wij tenslotte ook niet bepaald gemiddeld. Al wil mijn zus dat absoluut niet horen aangezien zij zichzelf allesbehalve als afwijkend beschouwt (of wil beschouwen).

Waar ik in mijn leven zowel op het gebied van werk als relaties opvallend veel heb geworsteld (al ben ik dan nog wel "gewoon" bijna tien jaar getrouwd geweest en heb ik drie kinderen), geldt dat voor mijn zus wat werk betreft niet. Of beter gezegd minder. Mijn zus kan iets waar ik heel slecht in ben: het accepteren van vervelende situaties zoals ze zijn, ook al houdt dat in dat je bijvoorbeeld werk doet wat allesbehalve boeiend of op je niveau is. Terwijl ik in zo'n situatie alleen maar blijf doormalen, -denken en analyseren van: mijn God, wat doe ik hier?
Maar dat mijn zus op haar leeftijd van 55 jaar nog nooit een (lange) relatie heeft gehad is - of ze wil of niet - natuurlijk toch afwijkend van het gemiddelde en zegt aldus iets over onze nature/nurture achtergrond.

 

Patronen herkennen

Tegen de laatste hoogbegaafde date die ik van de week ontmoette, zei ik dat als ik van tevoren had mogen gokken wat voor verhaal ze tijdens onze date over zichzelf zou gaan vertellen ik met een verhaal was gekomen wat heel veel raakvlakken had gehad met haar ware levensverhaal. En dat klopt ook.
Veel van de mensen waar ik het best mee klik in het leven, hebben in meer of mindere mate van die vreemde verhalen over zichzelf of over familieleden die her en der een beetje buiten de boot zijn gevallen. Voor mij is het zo langzamerhand verrassender als iemand waarmee ik een goede klik voel niet zo'n soort verhaal heeft als wel.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik de patronen in het leven om mij heen begin te zien en te herkennen. Patronen die er altijd al waren, maar waar ik gewoonweg overheen keek omdat ik er niet op lette of de benodigde kennis ervoor niet had om het te signaleren. Voor een gepassioneerd wiskundig genie moet het leven helemaal fascinerend zijn denk ik altijd. Gewoon omdat de gehele natuur vol patronen zit waar de gewone mens geen weet van heeft. In die zin ben ik wel een aanhanger van de gedachtegang dat wiskunde een belangrijke sleutel is tot het begrip van de natuur en van alles om ons heen.
 
Deel 2 en 3 over daten volgen meteen hierna.
 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.