37. Alsof hij door de Body Snatchers is gegrepen

Privé - Familie/Gezin - Liefde/Vriendschap - Puberteit

 

Body Snatchers

Kijkend naar de gemiddelde snelheid waarin kinderen in pubers veranderen maakt mijn tweede zoon van twaalf het wel heel bont. Hij is echt in één week tijd een puber geworden. Alsof de Body Snatchers uit de beroemde sciencefictionfilm “Invasion of the Body Snatchers” (1956)₁ hem hebben gegrepen en vervangen door een uit een peulvrucht gekropen kloon.

Ik ben al voorzichtig om me heen aan het kijken of ik nog meer mensen zie die zichzelf opeens niet meer lijken te zijn. Je weet tenslotte maar nooit. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik als laatste van iets op de hoogte ben.

Blijkt straks de gehele mensheid door aliens te zijn overgenomen en heb ik dat, als laatste der Mohicanen, natuurlijk weer niet door. Het zou overigens wel het een en ander verklaren, want ik heb in dit leven wel vaker het paranoïde gevoel de hoofdrolspeler van een soort Truman-show₂ te zijn.

 

Ach gossie moment

Tot voor de zomervakantie deden zijn kleren, zijn haar en eigenlijk zijn hele uiterlijk mijn zoon vrijwel niets. Over meisjes hoorde ik hem nooit en als ik ernaar vroeg vond hij ze maar stom en arrogant. Ik zal niet zeggen dat ik aan het puberale woord dacht wat mijn oudste zoon van veertien nogal vaak in de mond pleegt te nemen₃, maar laat ik zeggen: ik hield alle opties open.

Inmiddels heeft mijn zoon niet alleen duidelijke interesse in het andere geslacht getoond door verkering aan een meisje te vragen, maar heeft ze ook al ja gezegd en is het nu, twee weken later, helaas ook alweer uit.

Een “ach gossie” moment voor mij, want hij vertelde het mij met tranen in zijn ogen. Ik ging hem troosten. “Ja papa, ik weet al wat je gaat zeggen. Dat het niet zo erg is als bij mama en jou, omdat jullie elkaar langer kenden.” Schattig dat hij dacht dat ik dat ging zeggen. Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat die vergelijking niet door mijn hoofd was geschoten.

Zijn moeder en ik gingen na (bijna) tien jaar en (precies) drie kinderen uit elkaar. Ik mag hopen dat als hij en zijn vriendinnetje het over “hun eerste” hebben gehad, het ging over hun eerste zoen. Desnoods tongzoen, want ik ben natuurlijk een coole vader.

 

Blote kont

Tja, over hoe alles opeens snel kan gaan. Zonder gel in zijn haar en zonder de juiste kleren doet hij geen stap meer buitenshuis. Zijn mooie, voor hem zo typerende pony is nu een kuifje geworden. Als ik de juiste broek niet op tijd gewassen heb, gaat hij helemaal uit zijn dak. En ik moet hem vervolgens weer achter diezelfde broek aanzitten wat betreft zijn huiswerk, want anders is hij alleen maar aan het WhatsAppen en Skypen met zijn nieuwe vrienden. Het imago gaat voor het huiswerk. 

Voordat hij aan het Skypen verslaafd raakt, loop ik nog wel een keertje in mijn blote kont zijn kamer binnen. Kijken hoeveel vrienden mijn zoon dan nog over heeft om mee te Skypen.

De strijd tussen vader en puberzoon is begonnen. Wat sneller dan verwacht, maar ik ben er klaar voor: Let’s Rock! ₄

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 

₁ “Invasion of the Body Snatchers” (1956, remake in 1978) is een klassieker onder de science fictionfilms. In een Amerikaans plaatsje valt het de huisarts op dat steeds meer mensen zich opeens vreemd gedragen. Hij komt tot de ontdekking dat er buitenaardse wezens achter zitten die alle mensen willen vervangen door klonen.

₂ “The Truman Show” (1998) is een film waarin de hoofdrolspeler Truman Burbank er langzaam maar zeker achterkomt dat zijn hele leven één grote farce is. Zonder het te weten, is hij sinds een klein kind het middelpunt van een real-life TV-show. Behalve hijzelf is iedereen om hem heen acteur.
₃ Zie ook column 8: veel pubers gebruiken tegenwoordig voor alles en nog wat het woord “gay”.
₄ Bekende uitspraak van vader Al Bundy in de populaire comedyserie “Married… with Children” (1987-1997).




Foto: Tonko

 Al Bundy: "Let's Rock" (Married... with Children)