99. Verdomd, die dominee heeft gelijk!

Privé - Religie/Geloof - Liefde/Vriendschap

 

Hallelujah-gebler

Het zal wel meer mensen overkomen. Je hoort een simpele levensles die je al vaker hebt gehoord, maar toch zet zo’n inkoppertje je opnieuw even aan het denken.

Het overkwam mij toen ik op een zondagmorgen wakker werd en vanuit mijn bed wat ging zappen. Onvermijdelijk passeerde er een hoop hallelujah-gebler, maar toevallig bleef ik even hangen bij een preek van zo’n typische Amerikaanse dominee in zo’n gelikt pak met bijpassend kapsel. Je kent ze wel: het type man waar je niet gek van opkijkt als je ‘m over een paar jaar weer op televisie ziet maar dan in de rol van spijtoptant. Dan blijkt hij ineens gezondigd te hebben, is hij vreemd gegaan of is er kinderporno bij hem aangetroffen en moet hij, dit keer publiekelijk, met de billen bloot. Gelukkig zijn er genoeg medezondaars waarvan zo iemand de kunst van het spijt betuigen kan afkijken: Bill Clinton, Tiger Woods, Lance Armstrong etc.

 

Jezus en de tien melaatsen

Het mag niet verbazen dat de dominee een verhaal vertelde over Jezus, dit keer over “De tien melaatsen” (Lucas 17: 11-19).

Jezus komt in het grensgebied tussen Samaria en Galilea tien melaatse mannen tegen die hem op afstand om hulp vragen door te roepen: “Jezus, Meester, heb medelijden met ons.” Het enige wat Jezus antwoordt is: “Gaat heen, toon u aan de priesters.”

Priesters beoordeelden in die tijd of iemand melaats of onrein was. Teleurgesteld in zijn antwoord besluiten de melaatsen toch het advies van Jezus op te volgen om onderweg richting de priesters erachter te komen dat hun ziekte plotseling verdwenen is.

Slechts een van de melaatse mannen, een Samaritaan, komt later bij Jezus terug om zich nederig voor zijn voeten te werpen en hem te bedanken voor de wonderbaarlijke genezing. Waarop Jezus tegen hem zegt: “Sta op, ga heen, uw geloof heeft u behouden.”

Dat alleen de Samaritaan terugkeerde, had volgens de dominee alles te maken met verwachtingen. Daar waar de overige negen joodse mannen een goed leven hadden en niks anders verwachtten dan dat het allemaal goed zou komen, moest de Samaritaan in het leven met minder genoegen nemen waardoor hij ook minder verwachtingen had. Met als gevolg dat hij des te nederiger en dankbaarder was toen Jezus hem genas.

Een mooie interpretatie, al is het inderdaad niet meer dan een interpretatie die nergens op gebaseerd is. Over de reden waarom de andere negen mannen niet terugkeerden, wordt in de bijbel niets vermeld en zal dus altijd giswerk blijven.

 

Boodschap niks nieuws

De dominee gebruikte zijn interpretatie echter mooi als bruggetje naar zijn boodschap: mensen die het meest verwachten van het leven zijn het meest ongelukkig en mensen met de minste verwachtingen zijn juist het gelukkigst.
"Verdomd, die dominee heeft gelijk!", dacht ik meteen. Al was dat (woord) ongetwijfeld niet wat hij hoopte dat ik zou denken. Natuurlijk is deze boodschap niks nieuws en sluit het aan op de huidige spirituele gedachtegang van het leren loslaten, accepteren, leven in het nu etc. Maar toch was het niet verkeerd om dit weer eens gezegd te krijgen.

 

Enorme romanticus

Iemand zei onlangs tegen me dat ik een enorme romanticus ben en hoe meer ik daarover nadenk hoe meer ik besef dat dat klopt als een bus. Een romanticus heeft mooie ideeën en verwachtingen over hoe het leven in zijn ogen zou moeten zijn: “Dichterlijk dromend en geen rekening houdend met de werkelijkheid” (Van Dale).

Terugkijkend op mijn leven en afgezet tegen de realiteit kan ik niks anders dan de conclusie trekken dat ik altijd veel te hoge verwachtingen heb gehad.
Zo heb ik in de liefde altijd gezocht naar die ene soulmate. Waar ik in voor- en tegenspoed en in een sfeer van wederzijdse liefde, begrip, eerlijkheid, openheid en respect dan bij zou blijven "till death do us part". Een gedachte die een Sylvie Meis ook zal hebben gehad vrees ik. Al vermoed ik dat zij haar man tot aan het bittere eind van hun huwelijk aan iedereen zal hebben omschreven als haar soulmate. Terwijl ik dat gelukkig met mijn (ex-) vrouw nooit heb gedaan. Laten we het erop houden dat ik iets eerlijker en realistischer was.

Verder heb ik (tevergeefs) passies gezocht die ik dan in mijn werk zou kunnen uitleven, daarbij uiteraard omgeven en ondersteund door fijne, eerlijke en oprechte collega’s. Net als dat ik in vriendschappen ook altijd zocht naar trouwe vrienden voor het leven die er altijd waren als je ze nodig had. Precies het soort vrienden dat bokser Mike Tyson ook dacht te hebben tot het moment dat hij blut en gebroken was en hij zich afvroeg waar al zijn vrienden toch opeens gebleven waren. 

 

Voornemen voor 2016: ik verwacht helemaal niets

Onnodig te zeggen dat het leven natuurlijk niet zo werkt. Relaties en vriendschappen komen en gaan en wie van zijn passie zijn werk heeft gemaakt, mag God op zijn blote knieën bedanken dat hij tot die paar uitzonderingen behoort.
De dominee had helemaal gelijk: met te hoge verwachtingen word je alleen maar teleurgesteld en dus ongelukkig. De overlevenden van de door de orkaan getroffen gebieden op de Filippijnen die momenteel blij en dankbaar zijn met wat ze nog (over) hebben, kunnen straks wel eens behoren tot de meest gelukkige mensen op deze aarde.

Mijn goede voornemen en verwachting voor 2014 heb ik nu al: ik verwacht helemaal niets.

  

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 

Foto: Tonko