Actualiteit - Liegen en bedriegen/Hypocrisie - Waarheid
Zonder toezicht
Aansluitend op mijn vorige column (klik hier) heb ik nog een ander
voorbeeld van een drama waarbij de waarheid wel eens veel meer voor de hand en
(letterlijk) dichter bij huis zou kunnen blijken te liggen dan men wenst te
geloven: de verdwijning van de toen bijna vier jaar oude Madeleine/Maddie McCann
in mei 2007 uit een vakantieappartement in het Portugese vakantieoord Praia da
Luz.
De ouders, Gerrie en Kate McCann, beweren dat hun dochter in de avond is ontvoerd toen zij met vrienden aan het dineren waren in een tapasbar terwijl Maddie en haar twee jaar oude tweelingbroertje en -zusje op iets van honderd meter afstand in het appartement sliepen.
De ouders, Gerrie en Kate McCann, beweren dat hun dochter in de avond is ontvoerd toen zij met vrienden aan het dineren waren in een tapasbar terwijl Maddie en haar twee jaar oude tweelingbroertje en -zusje op iets van honderd meter afstand in het appartement sliepen.
Dat alleen laten van hun drie kinderen onder
de vier jaar zonder toezicht om rustig te kunnen dineren, deden de McCanns
vaker deze vakantie. Ze waren hier al eerder door het personeel van het complex
over aangesproken, omdat een van hun kinderen (vermoedelijk Maddie) op een
avond meer dan een uur had geweend en om papa geroepen.
In oktober was de zaak weer in het nieuws omdat de politie nieuwe feiten zou hebben. Er werden zelfs twee compositiefoto’s verspreid van een en dezelfde man die erbij betrokken zou kunnen zijn. Waarom de politie van deze twee zeer vage, amateuristische compositiefoto’s niet gewoon één professionele compositiefoto heeft gemaakt - al is het alleen maar om verwarring te voorkomen - is mij een raadsel en vind ik zelfs een beetje verdacht.
In oktober was de zaak weer in het nieuws omdat de politie nieuwe feiten zou hebben. Er werden zelfs twee compositiefoto’s verspreid van een en dezelfde man die erbij betrokken zou kunnen zijn. Waarom de politie van deze twee zeer vage, amateuristische compositiefoto’s niet gewoon één professionele compositiefoto heeft gemaakt - al is het alleen maar om verwarring te voorkomen - is mij een raadsel en vind ik zelfs een beetje verdacht.
Wind maken
Ik kende de zaak van Maddie net als de meeste mensen globaal uit het nieuws,
maar ik raakte nieuwsgierig door wat Peter R. de Vries op 16 oktober in DWDD
aan Matthijs van Nieuwkerk hierover wist te melden.
Doordat de politie in zijn
ogen met niets nieuws kwam, was zijn vermoeden dat de politie met deze actie slechts
bezig was om “wind te maken”. Dit doet men bij een zaak die potdicht zit maar
waarbij men wel verdachten op het oog heeft. Door het brengen van een soort
nepnieuws wil men dan de zaak weer in beweging krijgen in de hoop dat de
verdachten hierover bijvoorbeeld met elkaar gaan communiceren, waardoor ze
zichzelf wellicht verraden via afluistermethoden.
Mocht De Vries hierin gelijk hebben dan rest de vraag waarom deze ijdele man het nodig vindt om dit hardop op televisie te verkondigen, want dat lijkt mij belemmering van het onderzoek.
Mocht De Vries hierin gelijk hebben dan rest de vraag waarom deze ijdele man het nodig vindt om dit hardop op televisie te verkondigen, want dat lijkt mij belemmering van het onderzoek.
Schichtige man
Peter R. de Vries suggereerde in zijn verhaal indirect maar wel duidelijk dat
deze verdachten wel eens de ouders van Maddie zouden kunnen zijn. Zo zou de
ontvoerder volgens Maddie’s moeder het raam van buitenaf hebben geforceerd maar
dat klopt niet. Er zat een rolluik voor waarop geen inbraaksporen te vinden
waren. Onderzoek wees uit dat het rolluik slechts van binnenuit was geopend en
de enige vingerafdrukken die daarbij werden aangetroffen, waren die van de
moeder.
Ook vertelde De Vries dat de vage compositiefoto’s betrekking hebben op
een schichtige man die al wandelend met een jong kind in zijn armen door een Ierse
toerist op de avond van Maddie’s verdwijning was gezien. Vreemd hieraan is dat
deze getuige een paar maanden later terug in Ierland de vader van Maddie voor
het eerst op televisie zag en toen de politie belde met de mededeling dat hij
hem herkende als de bewuste man met het kind in zijn armen. Maar dat lijkt de politie inmiddels weer te zijn vergeten.
Tegenstrijdige verklaringen
Ondanks dat je in dit soort situaties uiterst voorzichtig moet zijn met het
doen van uitspraken, klopt de uitspraak van De Vries dat de statistieken in
deze zaak in het nadeel van de ouders uitvallen. Er absoluut rekening mee
houdend dat niet alles waar is wat je over deze zaak op internet vindt, durf ik
wel te stellen dat als slechts tien procent hiervan waar is alles erop wijst dat
de ouders van Maddie, heel voorzichtig gezegd, wel eens meer zouden kunnen afweten
van haar “verdwijning”.
Hoe meer ik me in de zaak verdiep, hoe interessanter
het wordt: twee getrainde honden, een lijkenhond en een bloedhond, die respectievelijk
lijk- en bloedsporen hebben geroken in het vakantieappartement van de McCanns
en in de door de ouders drie weken later (!) gehuurde auto, waarin ook
DNA-sporen van Maddie ontdekt werden (!); het door de ouders weigeren van het
beantwoorden van vragen waar elke gemiddelde ouder in zo’n zaak complete
medewerking zou verlenen; het weigeren van een leugendetectortest; het geven
van tegenstrijdige en steeds wijzigende verklaringen; het continu opnieuw benadrukken
van de ontvoeringtheorie in plaats van het uiten van schuldgevoelens over het
onbeheerd laten van hun kinderen; het vertonen van vreemd narcistisch gedrag
tijdens hun mediacampagne wat volgens diverse professionals niet strookt met
het beeld dat je mag verwachten van oprecht ongeruste ouders die de waarheid
vertellen etc.
Volgens de ouders zouden de speurhonden niet betrouwbaar zijn of zou de lijkengeur afkomstig zijn van de werkplek van de moeder in Engeland die daar als arts een paar weken eerder in aanraking was gekomen met een aantal lijken.
Volgens de ouders zouden de speurhonden niet betrouwbaar zijn of zou de lijkengeur afkomstig zijn van de werkplek van de moeder in Engeland die daar als arts een paar weken eerder in aanraking was gekomen met een aantal lijken.
Over het
rolluik wijzigden de ouders hun eerdere verklaring en beweerden ze opeens dat
ze dan blijkbaar toch de terrasdeuren open hadden laten staan en moet de
ontvoerder zo binnengekomen zijn om vervolgens met Maddie in zijn armen weer uit
het smalle raam te vertrekken in plaats van dezelfde route terug te nemen via
de deuren. Hoe logisch klinkt dit?
Meest stuitend
Wat ik zelf het meest stuitend vond in wat ik las, was dat de moeder nog
voordat de politie arriveerde om de verdwijning van Maddie te onderzoeken haar dochters
favoriete knuffel Cuddle Cat (samen met kleding van Maddie en haar roze
dekentje) in de wasmachine had gedaan omdat die vies zou zijn geworden door
zonnecrème.
Ik weet het niet hoor, maar als mijn dochter net verdwenen is, zou mijn
prioriteit niet liggen bij het draaien van een wasje. En ik zou zeker niet op
zo’n moment haar favoriete knuffel die nog naar haar ruikt in de was doen. Ik
zou die knuffel zo lang als zij niet wordt teruggevonden ongewassen blijven koesteren.
Pikant detail hierbij is dat de getrainde lijkenhond zelfs aan de gewassen
knuffel nog lijkengeur rook. Volgens de moeder kon dit worden verklaard doordat
ze het knuffeltje een keer voor de vakantie naar haar werk had meegenomen
alwaar het dus blijkbaar in contact moet zijn gekomen met een aantal lijken daar.
Je dochters knuffel meenemen naar je werkplek waar je met lijken werkt, hoe
waarschijnlijk klinkt dat?
Niet geloven in ontvoeringstheorie
Is de zoektocht naar de objectieve waarheid bij de moord op Kennedy vooral een
“Whudunit” (wie heeft het gedaan?), bij de verdwijning van Maddie lijkt het toch meer een kwestie te zijn van een “Whathapned” (wat is er gebeurd?).
Onder de
mensen die niet geloven in de ontvoeringtheorie van Gerrie en Kate McCann, zullen
er weinigen zijn die denken dat zij Maddie bewust om het leven hebben gebracht.
De meest gehoorde theorie aan die kant is dat Maddie, wel of niet onder invloed
van door de ouders toegediende slaappillen (wat zij de kinderen vaker gaven), half
wakker moet zijn geworden en tijdens het wandelen ongelukkig met haar hoofd
ergens tegenaan is gevallen.
Een andere theorie is dat Kate kwaad op Maddie zou
zijn geworden en haar daarbij een klap zou hebben gegeven met de ongelukkige fatale
val als gevolg. Uiteraard zijn deze theorieën bij gebrek aan een objectieve
waarheid niets meer en niets minder dan pure speculatie.
Uit angst voor de
juridische consequenties zouden de ouders de ontvoering hebben bedacht en toen eenmaal
die keus was gemaakt, was er geen weg meer terug.
Meer grip op werkelijkheid
De overeenkomst met de moord op Kennedy is dat in beide drama’s mensen geneigd
zijn om wilde, spectaculaire verklaringen te geloven.
Behalve pure sensatielust
is een andere reden hiervoor dat deze ver-van-mijn-bed-achtige verhalen, hoe
gek dat ook klinkt, geruststellender zijn dan de meer voor de hand liggende
waarheid. Door zo te denken, ga je ervan uit dat deze negatieve gebeurtenissen
niet zonder reden gebeuren en ervaar je meer grip en controle op/over de
werkelijkheid, wat een prettig en geruststellend gevoel geeft.
Filosofe Hannah Arendt: de banaliteit van het kwaad
Het is eigenlijk
gewoon een zelfbeschermingsmechanisme. Om dergelijke drama’s emotioneel te kunnen
verwerken is het makkelijker te accepteren dat ergens ver weg “daarbuiten” ondefinieerbare
(groepen) mensen zijn met kwade bedoelingen dan dat je er rekening mee moet
houden dat die aardige buren van je in staat zijn om hun dochter om te brengen
of onze koning dood te schieten.
Niks is bedreigender dan de gedachte dat het
kwaad in ons allen (om ons heen) zit. De Duitse filosofe Hannah Arendt noemde dit verschijnsel de banaliteit van het kwaad.
Kritische kijk niet misplaatst
Uitgezonderd Peter R. de Vries zag ik op televisie over de zaak Maddie alleen
maar zogenaamde deskundigen die helemaal meegingen in deze veilige manier van
denken en die verklaarden volop mee te leven met de ouders.
Terwijl voor een
ieder die zich een beetje verdiept in de zaak het in elk geval duidelijk mag
zijn dat een kritische kijk richting de ouders bepaald niet misplaatst is. Al
is het alleen maar om het simpele statistische feit dat bij dit soort
misdrijven in ongeveer 80% van de gevallen mensen uit de directe omgeving schuldig
blijken te zijn.
Ja, de waarheid ligt vaak dichterbij dan we denken en willen geloven. Ik vraag me af of een
van beide zaken dit ooit gaat bevestigen en zo ja, welke als eerste: de “Whudunit”
van Kennedy of de “Whathapned” van Maddie. Zul je net zien dat achter beide
zaken toch gewoon de maffia zit…
Tonko
Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
Madeleine ("Maddie") McCann (foto: internet)
|
Het is ten hemel schrijnend , dat de Britten deze zaak onder het tapijt stoppen , er is hier sprake van corruptie ,vriendjespolitiek, etc.
BeantwoordenVerwijderenDe ouders hebben haar laten verdwijnen , ieder bewijs wat hiervoor aangevoerd wordt , wordt weggemoffeld, we zullen het nooit weten ( of eigenlijk weet iedereen het al } maar de schuld van beide ouders zal nooit erkend worden en daar moet heel Groot Brittanie zich voor schamen, het is een groot schandaal over de rug van zo een jong meisje.
Haar ouders worden beschermd door alle intanties in Engeland, wat zit daar achter
??