UITREIKING OSCARS - POLITIEKE STATEMENTS - RACISME
Politieke statements
De Oscars zijn weer uitgereikt. En ja hoor, eindelijk konden
ook Leonardo DiCaprio (beste acteur) en de 87-jarige Italiaanse componist Ennio
Morricone (beste muziek) het felbegeerde beeldje mee naar huis nemen.
Zoals te verwachten werd de trend van de afgelopen jaren voortgezet om tijdens de bedankspeeches politieke statements te maken. Waar de een opkwam voor de LGBT (Lesbian Gay Bisexual Transgender) community, riep de ander het Vaticaan op om op te treden tegen seksueel geweld in kerken en deed Lady Gaga daar nog een schepje bovenop door aandacht te vragen voor alle slachtoffers van seksueel misbruik.
Zoals te verwachten werd de trend van de afgelopen jaren voortgezet om tijdens de bedankspeeches politieke statements te maken. Waar de een opkwam voor de LGBT (Lesbian Gay Bisexual Transgender) community, riep de ander het Vaticaan op om op te treden tegen seksueel geweld in kerken en deed Lady Gaga daar nog een schepje bovenop door aandacht te vragen voor alle slachtoffers van seksueel misbruik.
Oprecht of goed voor het imago?
De trend roept gemengde gevoelens bij me op. Wat ik heel mooi vind, is om van de
winnares van de Oscar voor “Beste Korte Documentaire” te horen dat de Pakistaanse premier Nawaz Sharif haar
heeft verteld dat hij de wetgeving over eerwraak wil gaan veranderen na het zien
van haar film. Dat kan ik enorm waarderen omdat het hier gaat om een Pakistaanse
filmmaakster (Sharmeen Obaid Chinoy) die vanuit idealistische motieven over dit
gevoelige onderwerp een documentaire heeft gemaakt en zij nu hoop mag koesteren dat er door alle aandacht
voor haar Oscar daadwerkelijk een verandering in gang zal worden gezet.
Meer moeite heb
ik echter met een Leonardo DiCaprio die in zijn speech een link probeert te
leggen tussen de ruige Amerikaanse wildernis waarin zijn actiefilm “The Revenant”
afspeelt en het gevaar van de klimaatverandering. Ik vraag me af wat voor prachtige
statements we in de toekomst nog kunnen verwachten. Misschien een Tom Cruise die
na het winnen van een Oscar voor zijn volgende actiefilm een pleidooi houdt
voor aanscherping van het Amerikaanse wapenbeleid? Op mij komt het allemaal een
beetje over als een winnares van een Miss World Verkiezing die uitroept dat ze
hoopt dat er nu eindelijk wereldvrede komt. Oprecht of gewoon goed voor het imago?
Racisme
Uiteraard werden er door de (donkere) presentator van de avond acteur/comedian
Chris Rock veel grappen gemaakt over de actuele #OscarsSoWhite discussie die
draait om de vraag of racisme ten grondslag ligt aan het gegeven dat zwarte
acteurs minder prijzen winnen dan hun blanke collega’s.
Ik ben geen kenner van Hollywood maar ik neem aan dat de filmwereld net als vrijwel alle elitaire werelden nog steeds gewoon gedomineerd wordt door rijke, blanke mensen/mannen. En ja, dan kun je er gif opnemen dat de jury’s ook worden overheerst door rijke blanken waardoor de kansen van zwarte acteurs per definitie lager zullen liggen.
Ik ben geen kenner van Hollywood maar ik neem aan dat de filmwereld net als vrijwel alle elitaire werelden nog steeds gewoon gedomineerd wordt door rijke, blanke mensen/mannen. En ja, dan kun je er gif opnemen dat de jury’s ook worden overheerst door rijke blanken waardoor de kansen van zwarte acteurs per definitie lager zullen liggen.
Soort zoekt soort
Ondanks dat racisme overal voorkomt en altijd zal blijven bestaan moet je bij
dit gevoelige onderwerp wel beseffen dat de dunne scheidslijn tussen racisme en de soort-zoekt-soort voorkeur
soms wel heel gemakkelijk gepasseerd wordt.
Als voorbeeld neem ik mezelf. Ik ben
een alleenstaande, hoogopgeleide, gescheiden blanke man/co-ouder met drie puberkinderen.
Niet dat ik dringend op zoek ben naar een partner maar als ik op een dag zou
besluiten om dat wel actief te gaan doen dan zou mijn voorkeur uitgaan naar een vrouw
met een vergelijkbaar profiel.
De kans dat ik in dat geval zal uitkomen op een
alleenstaande (logisch), hoogopgeleide, blanke vrouw/co-ouder acht ik behoorlijk
groot. Niet omdat ik racistisch ben, maar simpelweg omdat ook ik bewust dan wel
onbewust neig te zoeken naar hetzelfde soort. Waardoor de kans vanzelf kleiner (maar
nog steeds niet ondenkbaar!) wordt dat ik ooit met een donkere vriendin zal thuiskomen.
Maar wie mij om deze reden zal betichten van racisme kent de definitie van het
woord niet. Niet voor niets is een van de levenslessen aan mijn kinderen dat
zij mensen altijd moeten beoordelen op hun gedrag en niet op hun uiterlijk.
Zwarte gaten
Hoe gewoon het soort-zoekt-soort-principe is, zien we vaak genoeg in de media. Bij
De Wereld Draait Door (DWDD) valt het mij bijvoorbeeld altijd op dat als er weer
een keer een “zwart” onderwerp passeert als Nelson Mandela, Martin Luther King,
James Brown, soulmuziek (de Zwarte Lijst), achtergrondzangeressen (veelal
zwart), racistische rellen in de Verenigde Staten et cetera, dat dan onmiddellijk
zwarte gasten als Sylvana Simons worden opgetrommeld om hun mening erover te geven.
Waarbij ik dan altijd denk van kunnen wij blanken soms geen liefhebber zijn van
soulmuziek of geen zinnige mening hebben over Martin Luther King?
Het spijt mij
maar eerlijk gezegd weet ik niet eens (meer?) waar die Sylvana Simons bekend
van is, maar bij mij is dat in elk geval als “die irritante DWDD ‘deskundige’ op het gebied van zwarte
issues”. Het enige zwarte onderwerp waarvoor Sylvana niet zal hoeven
op te komen draven (iets te hoog gegrepen), is “zwarte gaten”. Ironisch genoeg zijn daarvoor weer andere,
(jawel!) blanke mannen/deskundigen geschikt. Over racisme gesproken…
Tonko
Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten