Onderwerpen
Niet geschreven columns in 2017 - dood Hugh Hefner - Aung San Suu Kyi en de Rohingya
Niet geschreven columns in 2017 - dood Hugh Hefner - Aung San Suu Kyi en de Rohingya
Dooddoener
Aan het begin van 2018 neem ik me voor om dit jaar minimaal twee columns per maand te gaan schrijven waardoor ik in elk geval boven het aantal van twintig uit 2017 zal uitkomen.
Helaas was 2017 voor mij toch ook een beetje het jaar van de columns die ik niet geschreven heb. Dit komt door een combinatie van factoren. Waarvan tijdgebrek een belangrijke is, zou ik nu kunnen roepen. Maar omdat ik zelf een hekel heb aan deze dooddoener weiger ik dat: tijd is prioriteit.
In mijn geval zijn bepaalde columns niet verschenen omdat ik er of te lang mee bezig was of het schrijven ervan te lang uitstelde waardoor de column niet meer actueel was en ik het maar verder liet schieten. Iets wat een betaalde columnist zich niet kan permitteren maar wat het voordeel is als je een columnist bent zoals ik: iemand die enkel en alleen columns schrijft voor zijn plezier gecombineerd met de behoefte om dingen van zich af te schrijven.
De volgende reden waarom ik minder columns heb geschreven dan de jaren daarvoor zullen veel creatieve mensen herkennen. Door de combinatie van een gebrek aan inspiratie en de angst om in herhalingen te vallen, blokkeer ik soms. Noem het een soort van writer’s block.
Helaas was 2017 voor mij toch ook een beetje het jaar van de columns die ik niet geschreven heb. Dit komt door een combinatie van factoren. Waarvan tijdgebrek een belangrijke is, zou ik nu kunnen roepen. Maar omdat ik zelf een hekel heb aan deze dooddoener weiger ik dat: tijd is prioriteit.
In mijn geval zijn bepaalde columns niet verschenen omdat ik er of te lang mee bezig was of het schrijven ervan te lang uitstelde waardoor de column niet meer actueel was en ik het maar verder liet schieten. Iets wat een betaalde columnist zich niet kan permitteren maar wat het voordeel is als je een columnist bent zoals ik: iemand die enkel en alleen columns schrijft voor zijn plezier gecombineerd met de behoefte om dingen van zich af te schrijven.
De volgende reden waarom ik minder columns heb geschreven dan de jaren daarvoor zullen veel creatieve mensen herkennen. Door de combinatie van een gebrek aan inspiratie en de angst om in herhalingen te vallen, blokkeer ik soms. Noem het een soort van writer’s block.
Een kleine greep uit de niet geschreven columns in 2017
Welke columns ik allemaal precies in 2017 niet heb geschreven terwijl ik het wel van plan was of er in elk geval een idee over had, weet ik niet meer. Maar dat ik minimaal twee keer zoveel columns in mijn hoofd heb als dat er uiteindelijk op mijn blog verschijnen, is een feit.
Een column schrijven over niet geschreven columns is misschien vreemd maar toch kan ik het niet nalaten om in deze column (en deel 2) een kleine greep te doen uit de columns die ik in 2017 had willen schrijven maar helaas niet heb gedaan.
Column over dood Hugh Hefner
Zo had ik nog een column willen schrijven over de dood van Playboy oprichter Hugh Hefner. Al is het alleen maar vanwege het feit dat het mij doet denken aan de tijd dat (ook) ik als puber stiekem en vol schaamte wel eens Playboys kocht en - hoe cliché - onder mijn matras verstopte. Waar op een dag natuurlijk - hoe cliché - mijn moeder achter kwam tijdens het verschonen van mijn bed.
Dat mijn moeder hier met mij vervolgens geen woord over repte, zegt een boel over haar, haar visie op opvoeden en over een van de mogelijke verklaringen voor de schaamte die ik ontwikkelde voor mijn seksuele gevoelens.
Dat mijn moeder hier met mij vervolgens geen woord over repte, zegt een boel over haar, haar visie op opvoeden en over een van de mogelijke verklaringen voor de schaamte die ik ontwikkelde voor mijn seksuele gevoelens.
Playboys en Porno
Zelf ben ik - mede door het generatieverschil - totaal anders dan mijn moeder. Niet dat ik ooit Playboys ben tegengekomen tijdens het verschonen van de bedden van mijn zoons. Wat behalve te verklaren zou kunnen zijn door het feit dat ik de bedden te weinig verschoon, toch vooral komt doordat mijn zoons zich gelukkig mogen prijzen om te leven in een tijd waarin je voor porno niet stiekem naar de winkel hoeft te gaan maar het aanzetten van je laptop of mobiel voldoet.
Maar mocht het toch nog voorkomen dat ik ergens porno aantref dan zal ik daar zeker terloops een opmerking of grapje over maken. Al is het alleen maar om te laten weten dat ze zich nergens voor hoeven te schamen omdat seksuele gevoelens volstrekt normaal zijn en (gelukkig) bij het leven horen.
Met taboes heb ik niets en mijn kinderen weten wel dat ze een open en nieuwsgierige vader hebben die bereid is over alles te praten. Niet dat ik mijn kinderen overigens veel heb lastig gevallen met gesprekken over gevoelige onderwerpen als de dood, zelfmoord, seks, porno, drugs, alcohol, geweld enzovoort - zelfs ik houd rekening met hun privacy en behoefte om als puber niet alles te willen delen met hun ouders - maar alles in dit rijtje is zeker meer dan eens gepasseerd en besproken. Al was het alleen maar naar aanleiding van de actualiteit en een column die ik erover had geschreven.
Maar mocht het toch nog voorkomen dat ik ergens porno aantref dan zal ik daar zeker terloops een opmerking of grapje over maken. Al is het alleen maar om te laten weten dat ze zich nergens voor hoeven te schamen omdat seksuele gevoelens volstrekt normaal zijn en (gelukkig) bij het leven horen.
Met taboes heb ik niets en mijn kinderen weten wel dat ze een open en nieuwsgierige vader hebben die bereid is over alles te praten. Niet dat ik mijn kinderen overigens veel heb lastig gevallen met gesprekken over gevoelige onderwerpen als de dood, zelfmoord, seks, porno, drugs, alcohol, geweld enzovoort - zelfs ik houd rekening met hun privacy en behoefte om als puber niet alles te willen delen met hun ouders - maar alles in dit rijtje is zeker meer dan eens gepasseerd en besproken. Al was het alleen maar naar aanleiding van de actualiteit en een column die ik erover had geschreven.
Column over Aung San Suu Kyi en de Rohungya
Over Aung San Suu Kyi - de bekende voorvechtster voor mensenrechten en democratie en winnares van de Nobelprijs voor de Vrede in 1991 en inmiddels de Adviseur van Staat van haar land Myanmar - had ik ook nog een column willen en eigenlijk moeten schrijven. En dan doel ik natuurlijk vooral op haar zwijgen rondom het op grote schaal schenden van de mensenrechten van de Rohingya, een islamitische etnische minderheidsgroepering in Myanmar.
Noem mij hard maar ik vind dat als je een zeer machtige positie bekleedt in een land waarin aantoonbaar door het leger op grote schaal misdaden begaan worden tegen de mensheid door het verkrachten, martelen en vermoorden van duizenden Rohingya-burgers en je blijft hierover in alle talen zwijgen of zelfs ontkennen, dan deug je niet. Punt. Dan mag je winnares van de Nobelprijs voor de Vrede zijn en een heldin voor miljoenen Boeddhistische (niet islamitische!) Myanmar-burgers, maar dan val je wat mij betreft keihard door de mand.
Haar zwijgen afdoen als een soort van tactiek om de stabiliteit in het land niet in gevaar te brengen, vind ik - excusez le mot - bullshit. De grote Aung San Suu Kyi die de ballen had om met alle risico’s van dien in het belang van de democratie jarenlang politieke oppositie te voeren tegen het militaire regime in haar land zou het nu opeens aan lef ontbreken en dus maar “veilig” kiezen voor een “tactische” handelswijze? Terwijl ze momenteel een van de machtigste politieke functies van het land bekleedt? Sorry, maar daar geloof ik echt helemaal niets van.
Noem mij hard maar ik vind dat als je een zeer machtige positie bekleedt in een land waarin aantoonbaar door het leger op grote schaal misdaden begaan worden tegen de mensheid door het verkrachten, martelen en vermoorden van duizenden Rohingya-burgers en je blijft hierover in alle talen zwijgen of zelfs ontkennen, dan deug je niet. Punt. Dan mag je winnares van de Nobelprijs voor de Vrede zijn en een heldin voor miljoenen Boeddhistische (niet islamitische!) Myanmar-burgers, maar dan val je wat mij betreft keihard door de mand.
Haar zwijgen afdoen als een soort van tactiek om de stabiliteit in het land niet in gevaar te brengen, vind ik - excusez le mot - bullshit. De grote Aung San Suu Kyi die de ballen had om met alle risico’s van dien in het belang van de democratie jarenlang politieke oppositie te voeren tegen het militaire regime in haar land zou het nu opeens aan lef ontbreken en dus maar “veilig” kiezen voor een “tactische” handelswijze? Terwijl ze momenteel een van de machtigste politieke functies van het land bekleedt? Sorry, maar daar geloof ik echt helemaal niets van.
Keihard door het ijs gezakt
Naar mijn mening zal ieder moedig en wijs mens dat écht begaan is met de mensenrechten van alle mensen NOOIT zijn mond houden als deze op grove wijze worden geschonden.
Waar ik echter bang voor ben, is dat Aung San Suu Kyi net als de meeste inwoners van Myanmar de Rohingya slechts beschouwt als tweederangs burgers en hen dus eigenlijk liever kwijt dan rijk is. Wat ook meteen zou verklaren waarom Aung San Suu Kyi in het openbaar de Rohingya nooit Rohingya noemt maar daarvoor de term “Bengali” gebruikt. Bengali betekent “mensen uit Bangladesh” waarmee wordt gesuggereerd dat de Rohingya geen inwoners van Myanmar zijn maar in feite illegalen of vluchtelingen die er niet thuishoren.
Heel jammer maar 2017 is voor mij ook het jaar waarin de (bijna) heilige Aung San Suu Kyi keihard door het ijs is gezakt. Aung San Suu Kyi rest niets anders dan zich te troosten met de geruststellende en wijze woorden die haar wijlen collega winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede (in 1993) Nelson Mandela ooit uitsprak over het begrip "heilige" (waarvoor hij zelf ook vaak werd aangezien): "A Saint is a sinner who keeps trying" (zie ook column 7).
Waar ik echter bang voor ben, is dat Aung San Suu Kyi net als de meeste inwoners van Myanmar de Rohingya slechts beschouwt als tweederangs burgers en hen dus eigenlijk liever kwijt dan rijk is. Wat ook meteen zou verklaren waarom Aung San Suu Kyi in het openbaar de Rohingya nooit Rohingya noemt maar daarvoor de term “Bengali” gebruikt. Bengali betekent “mensen uit Bangladesh” waarmee wordt gesuggereerd dat de Rohingya geen inwoners van Myanmar zijn maar in feite illegalen of vluchtelingen die er niet thuishoren.
Heel jammer maar 2017 is voor mij ook het jaar waarin de (bijna) heilige Aung San Suu Kyi keihard door het ijs is gezakt. Aung San Suu Kyi rest niets anders dan zich te troosten met de geruststellende en wijze woorden die haar wijlen collega winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede (in 1993) Nelson Mandela ooit uitsprak over het begrip "heilige" (waarvoor hij zelf ook vaak werd aangezien): "A Saint is a sinner who keeps trying" (zie ook column 7).
Hierna deel 2 over niet geschreven columns in 2017.
Tonko
Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten