51. Onderwijs verrijkt je leven!

Actualiteit - Liegen en bedriegen/Hypocrisie

 

Een lans breken voor de zelfverrijkers

Het leven tijdens een crisis valt niet mee. Zeker voor mensen zonder werk, armlastige senioren of andere kwetsbare groepen met een laag inkomen zijn het zware tijden. Er bestaat echter nog een groep die het niet makkelijk heeft. Voor deze vergeten groep wil ik graag een lans breken: de zelfverrijkers.
Aanleiding hiervoor is uiteraard het nieuws van afgelopen week rondom de Amarantis Onderwijsgroep, een samenwerkingsverband van christelijke scholen in Amsterdam.
Ja ja, christelijk, u leest het goed. Het zoveelste bewijs dat als je (op hoog niveau) voor een christelijk bedrijf werkt dat nog niet wilt zeggen dat je een goed christen bent waarvoor reeds een plekje in de hemel is gereserveerd. Of dat je als christen vanzelfsprekend op de hoogte bent - laat staan hiernaar leeft - van passages uit de bijbel als: "Wederom zeg ik U, het is gemakkelijker, dat een kameel gaat door het oog ener naald dan dat een rijke het Koninkrijk Gods binnengaat." (Mattheüs 19:24), "Indien gij volmaakt wilt zijn, ga heen, verkoop uw bezit en geef het aan de armen, en gij zult een schat in de hemelen hebben (...)" (Mattheüs 19:21), "Het is zaliger te geven dan te ontvangen" (Handelingen 20:35) en "Wie geld liefheeft, wordt van geld niet verzadigd, noch wie rijkdom liefheeft, van inkomsten." (Prediker 5:9).   
Amarantis kwam begin 2012 negatief in het nieuws door financieel wanbeleid waardoor de groep een schuld had opgebouwd van 92 miljoen euro. Dit vormde de aanleiding tot het in opdracht van minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW)  Marja van Bijsterveldt oprichten van een onderzoekscommissie. Afgelopen week druppelden de conclusies van het onderzoeksrapport binnen. Kort samengevat: fraude, zelfverrijking en nepotisme bij de top van Amarantis hebben het bedrijf de kop gekost.   

Louter egoïsten

In economisch goede tijden val je als zelfverrijker weinig op. Zonder dat je door de mindere goden met argusogen wordt bekeken, kun je rustig je gang gaan met jezelf links en rechts wat extra geld en privileges toeschuiven: een extra hoog bonusje hier, een extra duur autootje van de zaak daar en natuurlijk niet te vergeten het extra hoge stapeltje vage declaraties. Geen haan die ernaar kraait.
De zelfverrijkers afschilderen als louter egoïsten is niet terecht, want ze denken wel degelijk ook aan hun medemens: met name aan hun vriendjes in de top die zich in hetzelfde luxe schuitje bevinden.
Tot zover niets bijzonders. De mensheid weet al sinds haar bestaan dat gelijkheid een prachtig doch grenzeloos naïef streven is, omdat sommigen nu eenmaal meer gelijk zijn dan anderen en dat zal altijd wel zo blijven.

Arme zelfverrijkers

Daar waar de positie van de zelfverrijker tijdens economisch goede tijden vrijwel niet ter discussie staat, gelden in crisistijd echter andere wetten. Dan begint iedereen opeens wild om zich heen te slaan en moeten niet alleen moslims, joden of Poolse arbeiders het ontgelden maar laat men sinds kort ook de ogen vallen op de arme zelfverrijkers.
Een zelfverrijker kan aldus in uiteenlopende situaties belanden: het ene moment let niemand op hem en het andere moment wordt hij nauwlettend geobserveerd, betrapt en komt hij regelmatig negatief in het nieuws. Of wordt hij, ongewild, hoofdrolspeler in een veel bekroonde documentaire. Iets wat diverse zelfverrijkers overkwam toen zij zichzelf in de vervelende rol van graaier terugzagen in “Inside Job”, een film die in 2011 de Oscar kreeg voor beste lange documentaire. 
“Inside Job” draait om de in één woord samen te vatten oorzaak van de financiële crisis in de Verenigde Staten: hebberigheid. Wellicht een mooie motivatie voor de Nederlandse documentairemakers om een boeiende openingsfilm voor de IDFA 2013 te maken over onze eigen Amarantis-affaire: “Onderwijs verrijkt je leven!”

MiljoenPlus

Conclusie: jezelf verrijken mag, maar wel tot een bepaalde grens. Hoe groter de crisis, hoe meer op de verrijkers wordt gelet. Dus kijk daar alsjeblieft goed voor uit arme zelfverrijkers!
Waarom zelfverrijking zoveel geaccepteerd wordt, is een interessante vraag. Misschien door het besef van menigeen dat zij in dezelfde omstandigheden hetzelfde zouden doen? En dat we dus maar moeten aanvaarden dat corruptie, liegen, bedriegen en stelen bij de mens horen?
Net als veel senioren hebben de zelfverrijkers het tijdens deze crisis niet makkelijk. Om de belangen van de senioren in deze moeilijke tijden te behartigen, is inmiddels een nieuwe politieke partij opgericht: 50Plus (overigens vormen de senioren in Nederland de groep die verreweg het meest vermogen heeft van iedereen en aldus ook gemiddeld het rijkst is, maar dat terzijde...). Misschien wordt het hoog tijd dat iemand hetzelfde doet voor de arme zelfverrijkers. De naam ligt, net als het geld, voor het oprapen: MiljoenPlus. Wie voelt zich geroepen?

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.