177. COLUMN LIEFDE, STOPPEN MET VROUWEN, GROOTSTE VERNEDERING OOIT, PIJNLIJKE DOODDOENERS: "Maar we kunnen wel vrienden blijven!

ONDERWERPEN: KLAAR MET LIEFDE EN VROUWEN

 

Nooit meer op zoek naar een vrouw

Kun je op een dag klaar zijn met (op zoek naar) de liefde en met - in mijn geval - de vrouwen? Ik wel. Net als dat Oskar uit de film “Die Blechttrommel” naar het boek van Günter Grass zich op een dag voornam om niet meer te groeien, neem ik mij vanaf heden dinsdag 10 februari 2015 plechtig voor om nooit meer op zoek te gaan naar een vrouw in mijn leven.

Ik accepteer vanaf nu dat ik de rest van mijn leven gewoon alleen blijf. En dat is voor mij gelukkig heel wat makkelijker te zeggen dan voor de meeste mensen aangezien ik in elk geval heel goed alleen kan zijn en ik daar ook godganse blij mee ben. Al die mensen die dat niet kunnen zijn, benijd ik wat dat betreft niet (wellicht dat zij mij andersom hierom wel benijden). 

 

Romanticus pur sang

Hoe jammer ik mijn besluit aan de ene kant ook vind omdat ik een zeer (hetero) seksuele man ben met bijbehorende behoeften die dolgraag een vrouwelijk maatje voor het leven zou willen hebben, begrijp ik mezelf zoals gewoonlijk gelukkig helemaal. Ook al begrijpt niemand mij op deze wereld, heb ik altijd nog de geruststelling dat ik mezelf in elk geval wel altijd zal begrijpen. Op dat punt ontbreekt het mij aan geen enkel zelfvertrouwen.
Wat betreft mijn sterke seksuele aantrekkingskracht tot het andere geslacht heb ik helaas een zeer ongelukkig profiel. Waar ik aan de ene kant zo’n man ben die het liefst een vrouwelijke partner heeft waarmee hij elk dag sekst, ben ik aan de andere kant een super monogaam persoon die absoluut niet in staat is om seks en liefde van elkaar te kunnen onderscheiden. Een romanticus pur sang zeg maar. Naar de hoeren gaan of one night stands regelen, is totaal niet aan mij besteed. Ik wou dat ik dat als alleenstaande man wel kon omdat het zo zijn voordelen heeft, maar het zit er bij mij echt niet in. Over een vrouw heengaan waar al honderden mannen mij vooraf (letterlijk) in zijn gegaan, vind ik een weerzinwekkende gedachte en allesbehalve opwindend.

 

Gebrek aan vluchtmogelijkheden

Jaren geleden benaderde een vrouw mij op een datingsite. Binnen de kortste keren deed ze super lief, attent, opwindend en geïnteresseerd en zweefde ik er vrolijk achteraan. In één week tijd (!) kreeg zij het voor elkaar dat ik het gevoel had verliefd te zijn terwijl ik haar nog niet eens had gezien. Wel hadden we uiteraard foto’s uitgewisseld.
Al na een week wilde ze naar me toekomen en dat deed ze. Met de aparte maar spannende mededeling dat ze ervoor open stond om ook te blijven slapen. Toen ze eenmaal binnen was, verliep het gesprek al meteen stroef. Binnen een uur was ze weer weg. Tenminste dat wilde ze. Ze bleek echter de lichten van haar auto aan te hebben laten staan waardoor de accu leeg was geraakt. Stond ze een minuut later alweer op de stoep. Of ik haar wilde helpen wegkomen. Welnu, zo aardig als ik was (en ben), wilde ik dat wel. Als een vrouw bij mij blijft, wil ik niet dat ze dat doet om de verkeerde redenen, bijvoorbeeld bij gebrek aan vluchtmogelijkheden.   

Verliefd op de liefde

Later liet de vrouw kort los dat ze vanaf het moment dat ze bij mij was binnengestapt opeens besefte dat ze veel te hard van stapel was gelopen. Een understatement van een understatement. Misschien kwam ik live gewoon een stuk onaantrekkelijker op haar over dan op mijn (overigens zeer actuele en kwalitatief goede en goedgelijkende) foto’s. Wie zal het zeggen. Naïef als ik was, besefte ik pas na dit incident op mijn beurt dat zij helemaal niet op mij verliefd was geweest, maar op de liefde. Een les die ik nooit meer zou vergeten. Nam ik me althans plechtig voor… 

 

Een hoop overeenkomsten

Inmiddels een stuk ouder en wijzer geworden, schreef ik me onlangs opnieuw voor een paar maanden in bij een datingsite. Door mijn toegenomen zelfkennis wist ik inmiddels precies te omschrijven wie ik ben en wat voor soort vrouw ik zoek: de vrouw die mij zoekt. Na een tijdje kreeg ik een leuke reactie van een vrouw die aangaf heel nieuwsgierig naar mij te zijn geworden. Zij vermoedde dat wij elkaar wel eens aan het zoeken konden zijn. Er volgden diverse mails en apps en foto's waarin we met elkaar constateerden dat we inderdaad een hoop overeenkomsten hadden, bijvoorbeeld op het gebied van onze voorkeur voor diepgaande gesprekken.

 

Seksueel opwindende appjes

Meest aantrekkelijk aan haar vond ik dat ze overal heel open in was. Óók op seksueel vlak. Wat ik niet durfde, deed zij wel: ze daagde mij uit met seksueel opwindende appjes waar ik natuurlijk vrolijk aan mee deed. Al is het alleen maar vanwege het simpele feit dat ik in mijn leven nog nooit zo openlijk met een vrouw over seks heb gepraat als nu gebeurde met haar.

Eerste scheurtje in ons contact ontstond toen wij zo opwindend hadden geappt en ik haar de volgende dag appte dat ik dat wel vaker met haar wilde doen. Geprikkeld reageerde ze opeens dat ze niet blij was met deze reactie. Ze dacht dat ik juist een ander soort man was. Wat mij met mijn sterk rechtvaardigheidsgevoel kwaad maakte, aangezien zij er nota bene mee was begonnen en ze mij op deze manier opeens het gevoel gaf alsof ik een of andere vieze oude man was. Hypocriet noem ik dat.

 

Ludiek idee

Maar goed, het conflictje werd gesust en zij kwam met een ludiek idee om iets afwijkends te gaan doen als we elkaar voor het eerst zouden ontmoeten. Haar voorstel was dat we met elkaar in bed zouden duiken en dan te kijken wat er zou gebeuren. Wel gewoon met wat kleren aan, maar dan verder op ons gevoel afgaan en zien wat het met ons doet. Of zoiets.
Met mijn ervaring van jaren geleden in mijn achterhoofd stelde ik voor om noch bij haar noch bij mij af te spreken maar op neutraal terrein. Omdat zij vervolgens aangaf principieel niet in een hotelletje te willen afspreken, ging ik (of mijn lust) alsnog overstag: ok, bij mij thuis dan maar. 

 

Kink in de kabel

Vanochtend was het zover. Toch wel nerveus geworden door dit aparte voorstel wachtte ik haar verlegen en gespannen op. Bij de deur zoende ik haar wat onhandig een paar keer op de wang of mond (ik weet het ook niet meer). Er ontspon zich een vrij normaal, neutraal gesprek waarbij we allebei volgens mij onze best deden om de sfeer ontspannen te krijgen. Het voelde niet vervelend aan maar wel onwennig. Wat natuurlijk niet zo gek was in deze situatie.

Ik vertelde haar dat er een kleine kink in de kabel gekomen was, omdat ik mijn dochter die ochtend met de auto naar de plusklas had gebracht en ik haar daar ook weer even moest ophalen om haar vervolgens bij haar gewone school af te zetten. Of ze er bezwaar tegen had om even twintig minuten alleen in mijn huis te zitten. Gelukkig vond ze dat niet erg, zo lang als ik het ook maar goed vond.

 

Foetsie

Twintig minuten later kwam ik thuis waar ik haar niet aantrof op de plek aan (noch op) de keukentafel waar ik haar had achtergelaten. Was ze boven dan? In de slaapkamer misschien?? Nee. Ze was foetsie. De vogel was gevlogen. Wat restte was een app op mijn mobiel die ik thuis had gelaten waarin ze aangaf zich niet op haar gemak te hebben gevoeld en dus maar was vertrokken. Ik voelde mij vernederd en gekwetst op een manier die ik nog niet eerder in mijn leven heb gevoeld.

 

Te verlegen

Even later belde ze me. Om te zeggen dat het haar speet dat ze was weggegaan maar dat ze “naar haar gevoel had geluisterd”.
Ten eerste had ze het niet prettig gevonden dat ik iets over haar overleden man had gevraagd (ze was vorig jaar weduwe geworden). En verder was ze er niet van gediend dat ik haar tijdens ons gesprek even een paar keer een korte aai had gegeven over haar schouder.
Pikant detail is dat ik dat juist deed omdat ik van nature te verlegen ben om zo’n vrouw meteen te gaan aanraken maar ik vond dat ik dat moest doen om niet te afstandelijk over te komen. De meeste vrouwen vinden een actieve, assertieve man tenslotte tien keer aantrekkelijker dan een passieve, afwachtende. Bovendien had zij steeds te kennen gegeven dat ze heel erg van aanraken en knuffelen hield. Maar blijkbaar had ik het niet goed begrepen of zo.

 

Vrienden blijven

Tot slot probeerde ze nog het leed te verzachten door de meest tactloze en pijnlijke opmerking te maken die een vrouw naar mij kan uiten: “Maar we kunnen wel vrienden blijven.” Als ze me ter plekke had onthoofd of in brand gestoken (om actueel te blijven), was het minder pijnvol en vernederend geweest. Met de mededeling dat ze mij enorm had gekwetst en dat ik er verder helemaal klaar mee was, hing ik op.
Later mailde ze me ook nog waarbij ze nieuwe dooddoeners uit de kast haalde als “Het ligt niet aan jou maar aan mijn gevoel” (niet aan haar dus blijkbaar) of “Dat ik niet op zoek was naar haar, want anders had ik een vriendschap tussen ons ook goed gevonden.” Maar ze wilde nog wel kwijt dat ze had genoten van onze mails en apps en ze wilde me bedanken omdat “Jij Jij bent” etc.

 

Gevoelsmensen

Het komt op mij allemaal een beetje over als zo’n typische spirituele vrouw die zich voor al haar gedrag lekker loopt te verschuilen achter haar gevoel. Het lag allemaal aan haar gevoel; zij kon er ook niets aan doen. Het enige wat ik zie is vluchtgedrag van iemand die wel beweert heel direct te zijn, maar die dat in dit geval overduidelijk niet is of niet durft te zijn.

Meest fascinerend bij dit soort vrouwen vind ik altijd hun neiging om steeds maar opnieuw te blijven herhalen dat ze gevoelsmensen zijn en dat ze altijd in hun leven naar hun gevoel luisteren en dat ze nooit oordelen en dat alles is zoals het is enzovoort. Alsof ze steeds bezig zijn met zichzelf van iets te overtuigen waarvan ze diep in hun hart blijkbaar niet zo overtuigd zijn.

 

Niets anders dan een rationeel proces

Mijn standpunt: als je van iets overtuigd bent, schreeuw je dat niet steeds van de daken. Die behoefte is er dan gewoonweg niet. Precies als die mensen die steeds roepen dat ze zo gelukkig zijn, terwijl ik dan alleen maar denk van wie probeer je hiervan nou te overtuigen? Wie gelukkig is, zegt dat niet steeds maar straalt dat gewoon uit.

Andere fascinatie aan dit onderwerp is mijn overtuiging dat gevoel en verstand niet zoveel van elkaar verschillen en veel meer overlappen dan de gemiddelde mens denkt. Als je het zogenaamde gevoel door gaat analyseren tot aan de kern kom je er vaak achter dat het niets anders is dan een rationeel proces gebaseerd op verstand en ervaring. Wat mensen plegen te definieren als gevoel blijkt vaak niets minder te zijn dan een fysiek proces waarbij de ratio een grote rol speelt. Gevoel? Aan mijn hoela.

 

Klaar met de liefde

Nee, ik ben even klaar met de liefde en de vrouwen. Maar goed, hoe principieel ik als mens ook ben en hoe lang ik dit ook kan volhouden, besef ik ook dat je nooit nooit moet zeggen. Zelfs Oskar uit de film "Die Blechttrommel" besloot op een dag toch maar weer verder te groeien.
Maar de eerstvolgende vrouw die het waagt tegen mij te zeggen dat we wel vrienden kunnen blijven, mag bidden dat ze dat later nog kan navertellen (OK, ik geef toe dat dit een beetje overdreven verwoord is door de emoties van dit moment...).

Zo niet, dan komt dat mijn mannelijk imago alleen maar ten goede en ben ik in één klap populairder bij de vrouwen dan ooit.

Tonko

 

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.