8. Sommige mensen worden nooit volwassen

Actualiteit en Privé - Politiek/Macht - Xenofobie

Maar wij zijn ook kinderen

Mocht ik ooit in een vlaag van verstandsverbijstering zijn vergeten waar de term “kinderachtig” vandaan komt, dan hoef ik alleen maar een tijdje mijn kinderen te observeren en ik weet het weer.

Mijn God, wat kan ik me ergeren aan dat kinderachtige geruzie en het eeuwige vergelijken met elkaar. “Ja maar hij begon.” “Nee, zij.” “Niet waar!” “Wel waar!”. “Misschien kan een van jullie de meest wijze zijn en zwijgen in plaats van steeds op de ander in te gaan.” Mijn naïeve poging om de boel te sussen. “Ja, dat kan ik wel, maar zij niet.” “O nee?” En daar gaan we weer.

“Godsamme, doe toch niet zo on-, on-, ongelofelijk kinderachtig!” roep ik dan uiteindelijk. Waarop mijn dochter van negen laatst de voor de hand liggende opmerking plaatste: “Maar wij zíjn ook kinderen!” En uitgepraat was ik.

 

Gay

Bij kinderen hoort kinderachtig gedrag. Als je daar niet tegen kunt, moet je geen kinderen nemen.

Soms is kinderachtig gedrag keihard. Zo willen kinderen die zich tekort gedaan voelen, boos of teleurgesteld (of gewoon onzeker) zijn zich nog wel eens afreageren op onschuldige buitenstaanders. Meestal kiezen ze dan een of ander kwetsbaar kind uit dat de zwakste schakel vormt, omdat het afwijkt. Het ziet er anders uit, is te dik, te arm of het is juist jaloersmakend rijk of slim. Zo’n kind wordt dan gepest en voor van alles en nog wat uitgemaakt. Bijvoorbeeld voor “gay”, want als ik mijn puberzoon van dertien beluister, is alles en iedereen tegenwoordig gay. Fijn om te horen zeg ik tegen hem. “Gay” betekent tenslotte “vrolijk” en iedere poging om wat positiviteit in deze harde wereld te verspreiden, juich ik van harte toe.

 

Blijven hangen in kinderachtig gedrag

Op de weg naar volwassenheid mag je verwachten dat kinderachtig gedrag slijt en plaats maakt voor meer volwassen gedrag. Daar waar je als kind nog wel eens geneigd bent om heel primair en impulsief te reageren, leer je als volwassene om meer na te denken voordat je handelt: hoe ouder, hoe wijzer.

Toch houd je altijd van die mensen die blijkbaar geen afscheid kunnen nemen van hun jeugd. Die blijven hangen in kinderachtig gedrag. Vooral in slechte tijden; voor hen persoonlijk of voor het hele land tijdens een slechte economie. Dan gaan ze om zich heen kijken of ze ergens zondebokken zien op wie ze hun negatieve emoties kunnen afreageren. Lekker de schuld bij een ander leggen. Het lucht op, de aandacht wordt afgeleid, je hoeft niet kritisch naar jezelf te kijken en fijne bijkomstigheid is dat je opeens immens populair wordt bij mensen met dezelfde soort frustraties.

 

Wat een achterlijke cultuur

De geschiedenis leert ons dat dit soort mensen eens in de zoveel tijd wel weer ergens opduiken. Vooral tijdens recessies wanneer de mensen behoefte hebben aan een charismatisch persoon die hun frustraties begrijpt en die komt met een geruststellende boodschap: het ligt niet aan ons, maar aan “hen”.

De een noemt de joden. Want waren zij eigenlijk niet verantwoordelijk voor het gevoelige verlies van WOI? En valt het jullie ook op dat die joden met hun maffe keppeltjes en lelijke neuzen altijd rijk zijn? De ander heeft zijn oog laten vallen op de Islam. Moeten we die mannen in die vieze jurken met hun vrouwen die, kijkend naar hun sluiers, blijkbaar iets te verbergen hebben, nou echt serieus nemen? Wat een achterlijke cultuur! En wat trouwens te denken van die criminele Polen?

 

Sommige mensen worden nooit volwassen

Tja, xenofobie, de soms paranoïde angst voor of zelfs haat tegen vreemdelingen, bestaat zo lang als de menselijke "beschaving" bestaat. Onbekend maakt onbemind; wat de boer niet kent, vreet hij niet; soort zoekt soort: of we willen of niet, dit zijn allemaal gezegden die iets zeggen over de menselijke aard.
Behalve dat er uiteraard soms essentiële verschillen zitten tussen voorbeelden van serieuze xenofobie kun je ook objectief vaststellen dat er in de wereldgeschiedenis duidelijke patronen zitten die steeds in de zoveel tijd terugkeren. Geschiedenis herhaalt zich, letterlijk. Maar o wee als je deze simpele overeenkomsten benoemt, want dan ben je opeens “niet goed bij je hoofd”. We zijn er weer. Niet tegen kritiek kunnen, ook al is die gebaseerd op harde feiten. Wat on-, on-, ongelofelijk kinderachtig! Sommige mensen worden nooit volwassen...

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 

Geert Wilders (foto: Wikipedia)