18. Klaarkomen van een roos in bloei

ONDERWERP: PRIVÉ - HSP-MANNENGROEP

 

Mannen met overeenkomsten bij elkaar brengen

Donderdagavond had ik een etentje met vijf mannelijke HSP’ers (hoogsensitief persoon). Over hokjes gesproken waarin mensen in deze tijd kunnen worden gestopt (zie column 16).

Ik heb deze groep nota bene zelf “opgericht” door vijf vrienden die elkaar niet kenden bijeen te brengen. Vier van deze mannen meldden mij afgelopen jaar dat ze een HSP zijn. De vijfde houdt niet van hokjes, maar ik vermoed dat hij “het” misschien nog wel het meest is. En dan heb je mij nog.

Al voordat het woord HSP viel, zag ik diverse overeenkomsten tussen deze vrienden waarbij ik simpel redeneerde dat ik met deze wetenschap twee dingen kon doen: niets óf deze mannen bij elkaar brengen om te kijken of het klikte zoals mijn gevoel me zei.

Daarbij speelde nog een motief. Alle mannen zitten in een levensfase waarin ze in meer of mindere mate worstelen met een aantal isues: scheidingen, (geen) werk, fysieke problemen, de dood van een dierbare etc.

Duidelijk voor mij is dat we allemaal zoekende zijn. Door de mannen bij elkaar te brengen, zou er wellicht een bepaalde chemie kunnen ontstaan was mijn simpele gedachte. Om een brok van in mijn keel te krijgen. Maar dat zal wel mijn hoogsensitiviteit zijn. Alhoewel...

 

Niet sensitief genoeg voor label HSP

Mijn conclusie over mezelf: ik ben duidelijk gevoeliger dan een gemiddeld persoon, maar niet sensitief genoeg voor het label HSP.

Wel heb ik een aantal HSP-kenmerken. Zo kan ik bijvoorbeeld niet tegen harde knallen, zoals bij vuurwerk, en ballonnen maken me nerveus. 

Ik moest ooit in mijn diensttijd pistoolschieten waar ik dagenlang tegenop zag. Toen het zover was en ik angstig mijn schoten had gelost, was ik enorm opgelucht dat het voorbij was. Tijdens het klaarmaken voor vertrek, werd mijn naam echter omgeroepen. Ik moest opnieuw schieten omdat ik te weinig punten had gehaald. Dat ik het manneke op de schijf een paar keer prachtig via de grond had geraakt, mocht niet baten. De schietafstand was geloof ik slechts tien meter. Met dartpijltjes was het allemaal geen probleem geweest. Nee, ambitie om huurmoordenaar te worden heb ik nooit gehad.

Verder heb ik niets met groepen en massa’s en ben ik graag alleen. Iets wat ook maar goed is in mijn situatie. Voor mij geldt eigenlijk “Hoe minder zielen hoe meer vreugd”, met name omdat je in kleine gezelschappen tot meer diepgang komt en ik daarvan houd.
Ook heb ik net als veel HSP’ers soms moeite met veranderingen. Al zul je mij niet horen klagen als ik nu de hoofdprijs in de loterij win. Een keertje veranderen kan geen kwaad.

 

When Harry met Sally

Andere HSP-kenmerken heb ik echter weer niet. Zo heb ik geen speciale gevoeligheid op het gebied van eten, geuren, smaken, kledingstoffen etc. Ook heb ik geen moeite met bloederige, gewelddadige (horror!) films, al hebben ze niet mijn voorkeur.

Verder kan ik niet genieten of ontroerd raken op dezelfde wijze als deze mannen dat wel kunnen. Helaas, want daarin benijd ik hen echt.
Op de avond vertelde een van hen bijvoorbeeld wat er door hem heenging toen hij laatst een roos in bloei zag. Toen ik dat hoorde, kreeg ik het onbehaaglijke gevoel dat ik toch echt iets miste in mijn leven. De manier waarop hij dat ervoer, hield ik alleen maar voor mogelijk tijdens het beleven van een seksueel hoogtepunt. Nee, (bijna) klaarkomen van een roos in bloei is mij helaas niet gegeven...
En dan heb ik het nog niet eens over de gepassioneerde, lyrische manier waarop hij vertelde wat er elke keer letterlijk en figuurlijk door hem heen ging als hij “raw food” at. Ik voelde me net die vrouw die Sally observeert in de bekende scène uit de film “When Harry met Sally”. Sally faket hierin een orgasme als ze met Harry in een restaurant aan het eten is. Als de ober aan de observerende vrouw aan het tafeltje ernaast vraagt wat ze wil bestellen, zegt ze knikkend richting Sally "I'll have what she’s having”.

 

Te rationeel voor spiritualiteit

Misschien wel het allergrootste verschil tussen mij en de andere vijf mannen is mijn constatering dat je de rest duidelijk in meer of mindere mate spiritueel kunt noemen, terwijl dat absoluut niet voor mij geldt (zie bijvoorbeeld column 39). Ik beschouw mezelf vooral als een filosofisch persoon (zie column 196). Voor spiritualiteit ben ik veel te rationeel en analytisch, een te grote liefhebber van het vinden van de (objectieve) waarheid door middel van wetenschap en "last but not least" teveel gefascineerd door het verschijnsel dat mensen zo graag willen geloven.

Of er statistieken over bestaan weet ik niet, maar het is niet gewaagd te veronderstellen dat veel HSP'ers spirituele mensen zijn en dat ze daarin van mij verschillen (naschrift: er zijn inderdaad aanwijzingen dat er verbanden zijn tussen hoogsensitiviteit en een hang naar spiritualiteit).    

 

Spelbederver

Maar HSP of niet, ik besef wel dat het geen toeval is dat diverse mensen waar ik een klik mee voel HSP blijken te zijn. Soort zoekt (en vindt) soort tenslotte. Dus of ik het wil of niet: het zegt ook iets over mij (naschrift: alle hoogbegaafden schijnen in meer of mindere mate hoogsensitief te zijn, al werkt dat niet andersom).

Toch voelde ik mij soms een beetje de prikkelende en provocerende eigenwijze spelbederver in het gezelschap. Een advocaat-van-de-duivel-achtige rol die ik met mijn sterke, irritante neiging tot doorvragen en door analyseren sowieso wel vaker pleeg in te nemen.

Laatst had ik ook zo’n moment toen ik wel moest reageren op een stelling in een LinkedIngroep: “Kan een hoogbegaafde nog geloven in God?” Iemand stelde dat je niet hoogbegaafd hoefde te zijn om te beseffen dat het idee dat iets uit het niets kan ontstaan (zoals bij de Big Bang) zonder een schepper larie is. Waarop ik reageerde dat je ook niet hoogbegaafd hoeft te zijn om te beseffen dat dat even grote larie is als het idee dat er een schepper is waarvan we vervolgens ook niet kunnen verklaren waar die dan weer vandaan komt. Die zou dan tenslotte toch ook uit het niets moeten zijn ontstaan, lijkt mij.

Ja, iets van een irritante spelbederver zit wel in me. Maar ik hoop niet dat het gegeven dat ik bij een HSP-toelatingstest wellicht even'veel' punten haal als bij pistoolschieten, straks door de mannen zal worden aangegrepen om me als oprichter nota bene uit de groep te knikkeren.
Het is een prachtige HSP-mannengroep waar ik een hoop van kan leren en waar ik voorlopig dus nog wel deel van wens uit te maken. Desnoods door het faken van een orgasme bij het aanschouwen van een zonsondergang...

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.