24. No More BULLSHIT!

Actualiteit - Sport - Doping - Liegen en bedriegen/Hypocrisie

 

Genoeg is genoeg

Wat er al een tijd zat aan te komen, lijkt nu ook daadwerkelijk te gaan gebeuren: Lance Armstrong zal vanwege bewezen dopinggebruik zijn zeven Tour de France overwinningen moeten gaan inleveren.₁ Ik voorspel nu al dat als dat gebeurt je niets van de nummers twee van deze Tours zult horen: Alex Zülle, Jan Ullrich (drie keer), Joseba Beloki, Andreas Klöden en Ivan Basso (zie ook column 3).
Reactie van Armstrong: “Er komt in ieders leven een moment dat je moet zeggen: genoeg is genoeg.” Anders gezegd: hij geeft de jarenlange strijd tegen alle dopingbeschuldigingen aan zijn adres per direct op. 

 

Opvallende reactie

Een opvallende reactie want Armstrong is er de man niet naar om welke strijd dan ook op te geven. Waarom nu dan opeens wel?

Omdat hij zich te moe en machteloos voelt om zich steeds maar weer opnieuw te verdedigen tegen al die jaloerse mensen met al hun valse beschuldigingen? Of gewoon omdat hij, kijkend naar het toenemende aantal bewijzen dat zich tegen hem aan het opstapelen is, inziet dat hij de strijd verloren heeft en geen zin heeft in een openbare rechtszaak waarin de bewijzen tegen hem op tafel worden gelegd?

 

Eén groot complot

Ik zag op de televisie iemand reageren op het besluit van Armstrong om het gevecht niet langer aan te gaan: “Nu zal er altijd twijfel blijven bestaan of Armstrong wel of niet schuldig is.”

Nou die twijfel heb ik in elk geval niet. Op de vraag waar het allemaal om draait, namelijk of Lance Armstrong doping heeft gebruikt, is natuurlijk maar één antwoord goed: ja.

Natuurlijk is er altijd een theoretische mogelijkheid dat hij onschuldig is. Maar voor iedereen met een gezond verstand is dat inderdaad puur theoretisch. Want natuurlijk zou het theoretisch zo kunnen zijn dat al die wielrenners (minstens tien!) die jarenlang bij Armstrong in de ploeg hebben gezeten en die nu, zelfs zwart op wit, beweren dat ze in die tijd daar met z’n allen structureel doping hebben gebruikt, allemaal één voor één gelogen hebben. En dat ze dat alleen maar hebben beweerd, omdat ze om wat voor reden dan ook zo’n enorme hekel aan hun oud-kopman blijken te hebben dat ze er alles voor over hebben om zijn glansvolle carrière naar de vernieling te helpen.

Natuurlijk kan het allemaal één groot complot tegen Armstrong zijn, maar laten we eerlijk zijn: dat lijkt, zachtjes gezegd, niet echt aannemelijk.

 

Niet willen jokken

Waar ik me ook altijd enorm aan erger, is dat steeds terugkerende zinnetje van zich tegen dopingbeschuldigingen verdedigende topsporters: “Ik ben vele malen op doping gecontroleerd en er is nooit iets gevonden.”

Ook Armstrong zegt dit nu opnieuw. Iedereen die ook maar iets afweet van doping, weet dat als je negatief test tijdens een dopingcontrole dat nog niet wil zeggen dat je geen doping hebt gebruikt. Dat ligt allemaal een stuk gecompliceerder.

Ik vind het wel grappig dat veel van die beschuldigde sporters ter verdediging toch altijd dit zinnetje herhalen. Dat wijst erop dat ze liever niet willen jokken. Door de vraag naar hun eventuele dopinggebruik zo te beantwoorden, kunnen ze zich naar zichzelf verantwoorden: ze hebben tenslotte de waarheid verteld.

 

Hypocriet leugenachtig gedraai

Toch wil ik voor alle duidelijkheid vooropstellen dat ik absoluut (nog?) geen Armstrong-hater ben (naschrift: inmiddels wel, want met alle kennis die ik nu over hem heb, kan ik niets anders concluderen dan dat Armstrong een enorme zelfingenomen narcistische kwal met duidelijke psychopathische trekkjes is!). Armstrong was een geweldige wielrenner met een gigantisch sterke wilskracht en mentaliteit.

Wat ik echter wel haat, is dat eeuwige hypocriete leugenachtige gedraai in dat gesloten wielerwereldje waar iedereen (dus ook Armstrong) aan meedoet. Als je op zoek bent naar eerlijkheid en integriteit moet je zeker niet in dit wereldje zijn.  

Armstrong kan in één klap mijn grote held worden (naschrift: is niet gebeurd, integendeel zelfs...). Het enige wat hij daarvoor hoeft te doen, is het volgende te verklaren: “Ok, vanaf nu "No More BULLSHIT!". Ja, ik heb doping gebruikt. Ja, dat doen wij topwielrenners allemaal, want anders kunnen wij de prestaties niet leveren die het publiek en de sponsors van ons verwachten. Maar wij zijn geen misdadigers en dienen dus ook niet zo te worden behandeld. Ik roep hierbij alle wielrenners en ex-wielrenners op om in een petitie te verklaren dat wij allen doping gebruiken dan wel hebben gebruikt en dat de wereld dat nu maar eens en voor altijd moet accepteren.” 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 

₁ Het Amerikaanse antidoping-agentschap USADA acht hem schuldig aan dopinggebruik en legt hem een schorsing op voor het leven en schrapt daarbij zijn naam uit alle uitslagen vanaf 1 augustus 1998. Officieel is het allemaal overigens nog niet, want het is niet aan de USADA om te bepalen wie zijn Tour-overwinningen kwijt raakt. Die bevoegdheid ligt nog altijd bij de internationale wielerunie, de Union Cycliste Internationale (UCI).

Foto: Tonko