148. COLUMN VLIEGRAMP OEKRAÏNE VLUCHT MH17 MALAYSIA AIRLINES, ROL VAN TOEVAL, GOED EN KWAAD, DE WAARHEID: Jullie hebben het gedaan! Nee, jullie! Welles! Nietes!

VLIEGRAMP - ROL TOEVAL - GOED EN KWAAD - DE WAARHEID

 

Niemand heeft garanties in het leven

Kijkend naar natuurrampen, oorlogen, terrorisme, politiek klimaat en gevaarlijke dieren vertel ik mijn kinderen tot vervelens toe hoe blij ze moeten zijn dat ze in een van de veiligste landen ter wereld wonen. Maar de ramp met het in Oost-Oekraïne neergeschoten vliegtuig van Malaysia Airlines (vlucht MH17) geeft maar weer eens aan dat niemand in het leven garanties heeft.

Als ik het nieuws hierover volg, valt mij op dat diverse thema’s uit mijn columns in één zo’n ramp samenkomen. Neem bijvoorbeeld: de rol van toeval en de wil van de mens om te geloven, goed en kwaad, de (objectieve en subjectieve) waarheid en het liegen en bedriegen.

Geluk of pech?
Natuurlijk druppelen nu verhalen binnen van mensen die deze vlucht van plan waren te nemen, maar die ‘m om wat voor reden dan ook toch hebben gemist. Omdat het vliegtuig bijvoorbeeld volgeboekt was of een andere vertrekdag toch beter uitkwam.
Ik las dat een Maleisische stewardess door het ruilen van haar dienst in maart was ontkomen aan de vliegramp met vlucht MH370, maar dat haar partner die steward is om dezelfde reden juist weer in dit vliegtuig zat. Oftewel hoe dicht geluk en pech soms bij elkaar kunnen liggen.

Het meest frappante voorbeeld wat mij op dit gebied bijstaat, is dat van die Japanner die in 1945 de atoombom van Hiroshima overleefde en vervolgens naar zijn familie in Nagasaki vertrok om daar een paar dagen later opnieuw hetzelfde te overkomen. En het weer te overleven. Geluk of pech? Het is maar hoe je het bekijkt.
Hoe het gebeuren zal worden geïnterpreteerd door de mensen die aan deze vliegramp ontsnapten, zal ongetwijfeld wederom per persoon verschillen. Maar ook hier zullen er weer mensen zijn die geloven wat ze willen geloven om zo goed mogelijk met de situatie te kunnen omgaan (zie column 51).

 

Goed en kwaad

Hoe verschrikkelijk zo’n ramp ook is, brengt het ook het goede en zelfs het mooiste in de mens naar boven. Kijk alleen al naar het gevoel van saamhorigheid en verbondenheid dat de ramp onder de Nederlanders teweegbrengt. Of naar de mate waarin de Oekraïners meeleven, terwijl zij het daar natuurlijk al moeilijk genoeg hebben.

Het geeft eens te meer aan dat er naast de veroorzakers van alle oorlogsellende gelukkig nog genoeg normale mensen zijn die gewoon een rustig leven willen leiden met hun familie en kinderen. Waardoor het medeleven zo intens is als bij andere onschuldige mensen dit leven zo wreed wordt vernietigd. Ook ik zit met tranen in mijn ogen voor de televisie omdat ik weet dat er gezinnen met baby’s en andere kinderen in dat vliegtuig zaten die lekker op vakantie dachten te gaan.

Hoe dichtbij goed en kwaad soms bij elkaar liggen, toont ook aan dat veel van de passagiers in een betere wereld helemaal niet in dat vliegtuig hadden gezeten. Ik doel hierbij op de mensen die op weg waren naar een Internationale Aids Conferentie in Australië om te praten over het wereldwijde Aids-probleem. Een probleem dat er helemaal niet zou hoeven zijn, aangezien we allemaal weten dat er inmiddels medicijnen bestaan die Aids omzetten van een dodelijke in een chronische ziekte.

Dat er desondanks vooral in de ontwikkelingslanden jaarlijks miljoenen mensen aan Aids sterven, is veelzeggend en triest. Reden? Uiteraard: geld. En de onbereidwilligheid van het Westen om het zogenaamde “evenwicht” tussen West en Oost (dat is: het Westen blijft rijk zo lang als het Oosten arm blijft) even opzij te zetten in het belang van de mens(elijk)heid.

Dat het kwaad volop vertegenwoordigd is bij deze vliegramp spreekt voor zich. Wie erop kickt om vliegtuigen neer te schieten en dus mensen te doden en dit vol trots op twitter zet om het vervolgens heel laf weer snel daarna te verwijderen, mag zich wat mij betreft ook vol trots scharen onder het kwade in deze wereld. Waar ze in “goed” gezelschap zijn van de plunderaars die zonder enige schaamte de plek des onheils hebben afgestruind op zoek naar kostbaarheden. Over hoe diep een mens kan zinken (naschrift: deze verhalen blijken niet te kloppen of in elk geval sterk overdreven).

 

Kinderachtig

Ik vind het een beetje sneu voor kinderen dat de term kinderachtig eeuwig naar hen zal verwijzen, terwijl volwassenen de kinderen vaak overtreffen in het tonen van dit gedrag.

Het is allemaal zo verdomd voorspelbaar wat er gaat gebeuren na de ontdekking van een neergeschoten passagiersvliegtuig in een gebied waar oorlog heerst tussen Oekraïners en Pro-Russische separatisten: “Jullie hebben het gedaan!” “Nee, jullie!” “Welles!” “Nietes!” “Wij hebben het materiaal helemaal niet om dat te kunnen.” “Ja, wij zeker wel.”

En Poetin die vanzelfsprekend meteen naar de Oekraïne wijst en alle betrokkenheid ontkent, Obama die  Rusland beschuldigt en aangeeft bewijzen hiervoor te hebben (maar ze uiteraard nog niet geeft) en “last but not least” Rutte die als een typische Nederlandse premier zich weer eens irritant beperkt tot nietszeggende sociaal wenselijke uitspraken. Al besef ik wel dat ik daar nog eens naar terug zal verlangen op de dag dat Wilders een keer premier wordt. Een dag die ik overigens nooit hoop noch (gelukkig) verwacht mee te maken.

 

De objectieve waarheid

Ook hier is de vraag interessant of de objectieve waarheid ooit precies boven water zal komen of dat we het met de subjectieve waarheid zullen moeten blijven doen. Al mag ik toch de hoop hebben dat als onafhankelijke onderzoekers in Oekraïne genoeg vrijheid krijgen de objectieve waarheid omtrent de vraag wie er geschoten heeft uiteindelijk gewoon bekend zal worden.

Een andere waarheid die interessant maar pijnlijk zal zijn om te achterhalen, is de vraag waarom Nederland er niet voor koos om de vliegroute over het oorlogsgebied van Oost-Oekraïne te mijden. Niet voor niets werd voor dit gevaar al in april door Amerikaanse en Europese luchtvaartautoriteiten en de internationale burgerluchtvaartorganisatie van de Verenigde Naties ICAO gewaarschuwd.

Zonder de details te kennen, kan ik wel raden naar de reden: geld. De route over Oost-Oekraine was ongetwijfeld de meest efficiënte en goedkoopste route richting Kuala Lumpur. Als je erover nadenkt is dit natuurlijk bespottelijk en het zoveelste voorbeeld van de vervelende menselijke neiging om bij de keuze tussen financiële en sociale factoren voor de eerste te kiezen. Terwijl in mijn ogen veiligheid bij luchtvaartmaatschappijen onbetwistbaar op de eerste plaats zou moeten staan.

 

Humor

Tja, wie de mens wil leren kennen, kan veel uit zo'n ramp halen. Tot zelfs de humor aan toe. Niet dat er iets te lachen valt aan deze ramp, maar er zal vlak voor de vlucht vast wel gelachen zijn om de tweets van sommige passagiers met foto’s van het Malaysia Airlines vliegtuig en teksten als “Mocht hij verdwijnen, zo ziet hij d’r uit,”, verwijzend naar het verdwenen Malaysia Airlines vliegtuig van vlucht MH370 in maart van dit jaar. Ook ik kan dit soort humor wel waarderen en ik had er vooraf dan ook ongetwijfeld om kunnen lachen. Maar achteraf is het uiteraard te wrang voor woorden.
Inderdaad, niemand heeft garanties in het leven. Ik weet echter niet of ik deze levensles nog ga toevoegen aan het toch al niet makkelijke lijstje voor mijn kinderen.

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.