ONDERWERPEN: ACROGYMWEDSTRIJD - IMPERFECTIE ONTROERT
Overmand door emotie
Soms word ik op een onverwacht moment overmand door emoties, al zullen sommige ouderwetse mensen/mannen het gebruik van het woord “overmannen” hier niet op zijn plaats vinden.
Vroeger overkwam mij dat nooit, maar ik begrijp die verandering wel. Het is gewoon een kwestie van ouder worden, meer levenservaring krijgen, meer naast de ups ook de downs van het leven leren kennen. Zoals bijvoorbeeld het geworstel met levensissues als relaties, vriendschappen, scheiden, werk, ontslagen, financiële crisis, de dood en het als co-ouder alleen opvoeden van (inmiddels puberende) kinderen.
Essentieel verschil met vroeger is ook de constatering dat ik mezelf nu veel beter ken. Zo durf ik gerust te stellen dat het mij inmiddels aan zelfkennis niet (meer) ontbreekt. Wat mij aan de ene kant een stuk sterker heeft gemaakt, maar aan de andere kant ook weer een stuk kwetsbaarder. Meer mens zou je ook kunnen zeggen.
Vroeger overkwam mij dat nooit, maar ik begrijp die verandering wel. Het is gewoon een kwestie van ouder worden, meer levenservaring krijgen, meer naast de ups ook de downs van het leven leren kennen. Zoals bijvoorbeeld het geworstel met levensissues als relaties, vriendschappen, scheiden, werk, ontslagen, financiële crisis, de dood en het als co-ouder alleen opvoeden van (inmiddels puberende) kinderen.
Essentieel verschil met vroeger is ook de constatering dat ik mezelf nu veel beter ken. Zo durf ik gerust te stellen dat het mij inmiddels aan zelfkennis niet (meer) ontbreekt. Wat mij aan de ene kant een stuk sterker heeft gemaakt, maar aan de andere kant ook weer een stuk kwetsbaarder. Meer mens zou je ook kunnen zeggen.
What we did on our holiday
Het plotseling overmand raken door emoties overkwam mij van de week twee keer.
De eerste keer kreeg ik tranen in mijn ogen tijdens het kijken van de heerlijke Engelse feelgoodmovie “What we did on our holiday”. Het zal de combinatie zijn geweest van de thema’s scheiding, kinderen en de dood (feelgood? Jawel!) met de geweldige Engelse sfeer en humor, het prachtige Schotse platteland en “last but not least” een zeer aantrekkelijke actrice. Het, voor mij niet storende, ietwat sentimenteel en moralistisch einde deed de rest.
De eerste keer kreeg ik tranen in mijn ogen tijdens het kijken van de heerlijke Engelse feelgoodmovie “What we did on our holiday”. Het zal de combinatie zijn geweest van de thema’s scheiding, kinderen en de dood (feelgood? Jawel!) met de geweldige Engelse sfeer en humor, het prachtige Schotse platteland en “last but not least” een zeer aantrekkelijke actrice. Het, voor mij niet storende, ietwat sentimenteel en moralistisch einde deed de rest.
Acrogym demowedstrijd
Afgelopen weekend was ik opnieuw tot tranen toe ontroerd. Mijn dochter deed met bijna al haar acrogymcollegaatjes mee aan een demowedstrijd (zie ook column 147).
Waar het bij gewone acrogymwedstrijden draait om door twee- of drietallen uitgevoerde oefeningen op muziek van ongeveer tweeënhalve minuut was dit een ander soort wedstrijd. Diverse turn-/acrogymverenigingen vanuit het hele land hadden één lange demonstratieoefening bedacht waaraan vrijwel al hun acrogymnasten als één team meededen. Van jong (ongeveer zes jaar) tot “oud” (ongeveer vijfentwintig jaar), heel veel meisjes, een paar jongens en diverse jong volwassenen; allen deden aan de demo van hun club mee.
Waar het bij gewone acrogymwedstrijden draait om door twee- of drietallen uitgevoerde oefeningen op muziek van ongeveer tweeënhalve minuut was dit een ander soort wedstrijd. Diverse turn-/acrogymverenigingen vanuit het hele land hadden één lange demonstratieoefening bedacht waaraan vrijwel al hun acrogymnasten als één team meededen. Van jong (ongeveer zes jaar) tot “oud” (ongeveer vijfentwintig jaar), heel veel meisjes, een paar jongens en diverse jong volwassenen; allen deden aan de demo van hun club mee.
I will kill you!
Wat hier de truc deed om mij kippenvel en betraande ogen te bezorgen, was de combinatie van mooie muziek en visueel aantrekkelijke oefeningen waarbij de een na de andere acrogymnast werd weggegooid en weer opgevangen.
Hoogtepunt van de avond was - uiteraard - de oefening waaraan mijn dochter met haar team meedeed. Schitterend opgebouwd aan de hand van een verhaal over een meisje dat liggend in haar bed een nachtmerrie krijgt waarin ze wordt lastiggevallen door enge zwarte zombies die haar met een onheilspellende stem toefluisteren: “I will kill you!”
Gelukkig is behalve het kwaad ook het goede in het verhaal vertegenwoordigd in de vorm van een aantal schattige witte engeltjes die het meisje beschermen. Gooi hier vervolgens een sausje overheen van prachtige op elkaar afgestemde en in elkaar overlopende muziekstukken met als fantastische uitsmijter het mystiek zeer aantrekkelijke “Carmina Burana, O Fortuna” van Carl Orff en ik zal niet zeggen dat je me kunt wegdragen, maar de tranen springen mij wel onvermijdelijk spontaan in de ogen.
Hoogtepunt van de avond was - uiteraard - de oefening waaraan mijn dochter met haar team meedeed. Schitterend opgebouwd aan de hand van een verhaal over een meisje dat liggend in haar bed een nachtmerrie krijgt waarin ze wordt lastiggevallen door enge zwarte zombies die haar met een onheilspellende stem toefluisteren: “I will kill you!”
Gelukkig is behalve het kwaad ook het goede in het verhaal vertegenwoordigd in de vorm van een aantal schattige witte engeltjes die het meisje beschermen. Gooi hier vervolgens een sausje overheen van prachtige op elkaar afgestemde en in elkaar overlopende muziekstukken met als fantastische uitsmijter het mystiek zeer aantrekkelijke “Carmina Burana, O Fortuna” van Carl Orff en ik zal niet zeggen dat je me kunt wegdragen, maar de tranen springen mij wel onvermijdelijk spontaan in de ogen.
Echte emotie
Kijken naar passie, naar kinderen die zo enorm hun best doen, die van jong tot oud met elkaar samenwerken als team, naar coaches die uit hun dak gaan na het slagen van de oefening en enthousiast high fives aan de kinderen uitdelen en waarbij men links en rechts elkaar in de armen vliegt, dát ontroert mij. En niet omdat al die oefeningen helemaal perfect en vlekkeloos zijn uitgevoerd, want laat het nou juist de imperfectie zijn die mij altijd raakt. Niet perfectie, maar imperfectie ontroert.
Een professionele, gladde en vlekkeloze oefening door vergevorderde sporters kan ik probleemloos met droge ogen aanzien. Maar op momenten dat je zoals op deze avond oefeningen ziet passeren waarbij kinderen zo ontzettend hun best doen en door de spanning en de grote groep soms niet meer weten waar ze heen moeten lopen, tegen elkaar opbotsen of van de mensentorens afvallen, dan pas voel ik echte emotie.
Een professionele, gladde en vlekkeloze oefening door vergevorderde sporters kan ik probleemloos met droge ogen aanzien. Maar op momenten dat je zoals op deze avond oefeningen ziet passeren waarbij kinderen zo ontzettend hun best doen en door de spanning en de grote groep soms niet meer weten waar ze heen moeten lopen, tegen elkaar opbotsen of van de mensentorens afvallen, dan pas voel ik echte emotie.
Haast spiritueel
Het doet me denken aan mijn puberteit waarin tennis mijn grote passie was. Als je nu aan mij vraagt wat ik toen de mooiste tijd vond, zeg ik dat dat de tijd was waarin ik merkte dat ik vooruitging. De stappen in de richting van je einddoel zijn vaker mooier dan het bereiken van dat einddoel. Ik klink zowaar spiritueel.
Haast overbodig te zeggen dat het team van mijn dochter de wedstrijd (verdiend) won. Door de juiste combinatie van een goed verhaal, de bijpassende goed in elkaar overlopende muziekstukken en de geweldige uitvoering viel alles uitstekend op zijn plaats.
Uitstekend, maar (gelukkig) niet perfect...
Haast overbodig te zeggen dat het team van mijn dochter de wedstrijd (verdiend) won. Door de juiste combinatie van een goed verhaal, de bijpassende goed in elkaar overlopende muziekstukken en de geweldige uitvoering viel alles uitstekend op zijn plaats.
Uitstekend, maar (gelukkig) niet perfect...
Tonko
Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
Carl Orff
Carmina Burana (1936)
O Fortuna (lyrics)
James Levine en Chicago Symphony Orchestra
Bron: YouTube
Carmina Burana (1936)
O Fortuna (lyrics)
James Levine en Chicago Symphony Orchestra
Bron: YouTube
Geen opmerkingen:
Een reactie posten