301. Column over daten (1/3, delen 2 en 3 volgen hierna): Wie vreemd is en datet, trekt vreemde dates aan

Onderwerp: ervaringen met daten - privé

 

Meer gedatet dan ooit

De laatste maanden heb ik via twee heel uiteenlopende datingsites meer gedatet dan ooit. Iets wat best wel opvallend is voor mij. Waarbij de kanttekening moet worden geplaatst dat dit inhoudt dat ik vooral met diverse vrouwen online contact heb gehad. Kijkend naar de afgelopen anderhalf jaar heb ik pas vier dates face to face ontmoet waarvan drie in de afgelopen drie maanden.

 

Nare datingervaringen

Wie mij en mijn columns in de loop der jaren heeft gevolgd, weet dat ik de afgelopen jaren een aantal vervelende ervaringen op het gebied van daten heb gehad (zoek bij labels rechtsonder mijn weblog op Dating).

De meest trouwe lezers weten misschien zelfs dat ik mijn meest nare datingervaring in april 2017 van me heb afgeschreven in twee columns: 282 en 283. Columns die nu overigens niet meer te vinden zijn op mijn weblog. Ik heb ze offline gehaald omdat ik ze te emotioneel van toon vond. Wat niet vreemd is aangezien ik ze vrij snel en impulsief net na de vervelende ervaring had opgeschreven toen ik behoorlijk down was. Misschien dat ik de columns op een dag wel weer online zet. Al is het alleen maar om (voor later) aan mijn kinderen te laten zien dat hun vader ook maar een gewoon mens is die soms last heeft van emotionele en depressieve buien.
Wat voor de laatst genoemde date in extreme mate geldt, gold in mindere mate ook voor een paar andere nare datingervaringen: na afloop was ik meteen als een verongelijkt kind klaar met de vrouwen en nam ik me steeds plechtig voor om voorlopig dan wel nooit (zie column 177) meer te gaan daten omdat het toch alleen maar ellende opleverde. Wel met de overigens verstandige toevoeging “zeg nooit nooit” want zelfs in depressieve buien besef ik nog wel dat na regen vroeg of laat toch weer zonneschijn komt.
Gelukkig kan ik achteraf ook best wel om mijn eigen datinganekdotes lachen, want je kunt veel van mij zeggen maar niet dat ik geen zelfspot heb. Op zijn tijd lachen om je eigen ellende is goed en gezond.

 

Vreselijke clichés en dooddoeners

Zoals voor meer singles zal gelden, gaat het daten bij mij dus ook duidelijk in golfbewegingen. Soms probeer ik het een aantal maanden en als het dan niet lukt (ik ben nog steeds single dus trek je conclusies) ben ik er weer voor een aantal maanden klaar mee.
Mijn grote geluk is echter dat ik uitstekend alleen kan zijn en dus ook niemand nodig heb. Maar daar staat wel weer tegenover dat ook ik - niets menselijks is mij vreemd - me soms eenzaam en alleen voel en gewoon liefde, intimiteit en “last but no least” (ik blijf een man) seks in mijn leven mis.
Romanticus als ik van nature ben en blijf zal ik echter altijd de hoop houden dat daarbuiten ergens een vrouw rondloopt die helemaal bij mij past en die van mij houdt zoals ik ben met al mijn voor- en nadelen (én vice versa). Vandaar ook dat ik van mezelf vind dat wat er op datinggebied ook aan nare ervaringen passeert ik gewoon stug door moet gaan vanwege de vreselijke maar o zo ware clichés en dooddoeners als “Nooit geschoten is altijd mis” en “De aanhouder wint”.   

 

Om gek van te worden

Mijn doorzettingsvermogen werd de afgelopen maanden weer aardig op de proef gesteld toen ik tijdens het daten opnieuw een hele vreemde vrouw trof. Je kunt gerust stellen dat deze date probleemloos de concurrentiestrijd met mijn date van vorig jaar kan aangaan om de prijs van meest vervelende datingervaring.
Grootste overeenkomst tussen beide dames was dat er bij beiden een grote discrepantie zat tussen wat ze zeiden en beloofden en wat ze vervolgens deden. Verwachtingen opwekken konden beide dames als geen ander, maar ze vervolgens waarmaken was een heel ander verhaal. Om gek van te worden.
Gelukkig heb ik veel geleerd van mijn ervaring van vorig jaar waardoor ik dit keer niet de behoefte voelde om alles tot in detail van me af te schrijven. Bovendien had ik dit keer maar een paar dagen nodig om mezelf bij elkaar te rapen en te denken van godverdomme, ik laat me niet uit het veld slaan door één extreem vreemde vrouw. Nu ga ik helemaal net zo lang door met daten tot ik die ene vrouw gevonden heb! 

 

Soort zoekt soort

Natuurlijk klinkt het allemaal heel stoer en strijdlustig maar ik moet daarbij nog wel even bedenken dat de kans heel groot is dat ik tijdens het daten op weg naar mijn doel (die ene bijzonder vrouw) nog over heel wat vreemde vrouwen zal struikelen. Want ik ben zelfkritisch genoeg om te beseffen dat het feit dat ik steeds van die vreemde vrouwen tref tijdens het daten natuurlijk ook een hoop over mij zegt.
Dat ik zelf nogal vreemd en afwijkend ben en ook vaak zo door anderen word gezien, is iets wat mij met name de afgelopen tien jaar pas echt duidelijk is geworden. En wie vreemd en afwijkend is en datet, trekt vanzelf vreemde en afwijkende dates aan. Je hoeft geen wiskundig genie te zijn om deze conclusie te kunnen trekken: soort zoekt - en vindt (hopelijk althans bij het daten!) - soort.

 

Hoogbegaafd

Noem het toeval of niet maar van de afgelopen vier vrouwen die ik face to face heb ontmoet tijdens het daten (waarvan keurig verdeeld er twee op mij hadden gereageerd en twee die ik had benaderd) bleken er drie hoogbegaafd te zijn zonder dat dat woord uiteraard in het datingprofiel werd vermeld. De vierde was ook zeer intelligent en beweerde een HSP (Hoog Sensitief Persoon) te zijn, al vermoed ik zelf dat er meer speelt. En voor wie dit niet weet: over het algemeen is men het erover eens dat alle hoogbegaafden in meer of minder mate ook hoogsensitief zijn.
Nee, natuurlijk is het geen toeval dat wij ons in het algemeen aangetrokken voelen tot (profielen van) potentiële partners waar we veel overeenkomsten mee hebben. De naïeve mensen die zo graag geloven in "opposites attract" uiteraard uitgezonderd. Want hoe leuk opposites attract ook klinkt, blijkt het in de praktijk helaas niet zo goed te werken: wie het meest kans wil maken op een succesvolle langdurige relatie doet er goed aan om een partner te zoeken waarmee hij/zij veel overeenkomsten heeft. Zo simpel is het: soort zoekt soort omdat dat nu eenmaal het beste werkt.
Dus dat ik met mijn ADD- en hoogbegaafdheidskenmerken tijdens het scannen van profielen uitkom bij vrouwen met vergelijkbare kenmerken is zo logisch als wat.

 

Vreemde verhalen

Fascinerend aan de hoogbegaafde dates was ook dat ze een voor een vreemde verhalen hadden over een familielid (broer, zus, zoon, dochter, ouder) dat min of meer aan de rand van de maatschappij was beland. En dan moet je denken aan types die bijvoorbeeld op hun veertigste nog bij hun ouders wonen en/of die nooit of vrijwel nooit een normale baan hebben gehad maar die leven van een of andere uitkering (of van hun ouders) omdat ze eenvoudigweg niet in te passen zijn in het “gewone” systeem etc.
Toch zijn dit soort verhalen voor mij al lang niet verrassend meer. Kijkend om te beginnen naar mezelf en mijn familie zijn wij tenslotte ook niet bepaald gemiddeld. Al wil mijn zus dat absoluut niet horen aangezien zij zichzelf allesbehalve als afwijkend beschouwt (of wil beschouwen).
Waar ik in mijn leven zowel op het gebied van werk als relaties opvallend veel heb geworsteld (al ben ik dan nog wel "gewoon" bijna tien jaar getrouwd geweest en heb ik drie kinderen), geldt dat voor mijn zus wat werk betreft niet. Of beter gezegd minder. Mijn zus kan iets waar ik heel slecht in ben: het accepteren van vervelende situaties zoals ze zijn, ook al houdt dat in dat je bijvoorbeeld werk doet wat allesbehalve boeiend of op je niveau is. Terwijl ik in zo'n situatie alleen maar blijf doormalen, -denken en analyseren van: mijn God, wat doe ik hier?
Maar dat mijn zus op haar leeftijd van 55 jaar nog nooit een (lange) relatie heeft gehad is - of ze wil of niet - natuurlijk toch afwijkend van het gemiddelde en zegt aldus iets over onze nature/nurture achtergrond.
 

Patronen herkennen

Tegen de laatste hoogbegaafde date die ik van de week ontmoette, zei ik dat als ik van tevoren had mogen gokken wat voor verhaal ze tijdens onze date over zichzelf zou gaan vertellen ik met een verhaal was gekomen wat heel veel raakvlakken had gehad met haar ware levensverhaal. En dat klopt ook.
Veel van de mensen waar ik het best mee klik in het leven, hebben in meer of mindere mate van die vreemde verhalen over zichzelf of over familieleden die her en der een beetje buiten de boot zijn gevallen. Voor mij is het zo langzamerhand verrassender als iemand waarmee ik een goede klik voel niet zo'n soort verhaal heeft als wel.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik de patronen in het leven om mij heen begin te zien en te herkennen. Patronen die er altijd al waren, maar waar ik gewoonweg overheen keek omdat ik er niet op lette of de benodigde kennis ervoor niet had om het te signaleren. Voor een gepassioneerd wiskundig genie moet het leven helemaal fascinerend zijn denk ik altijd. Gewoon omdat de gehele natuur vol patronen zit waar de gewone mens geen weet van heeft. In die zin ben ik wel een aanhanger van de gedachtegang dat wiskunde een belangrijke sleutel is tot het begrip van de natuur en van alles om ons heen.

 

Deel 2 en 3 over daten volgen meteen hierna.

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.