Onderwerp: dood Paulien van Deutekom - actualiteit
Met goede voornemens heb ik weinig. Al is het alleen al
vanwege het feit dat ik me een jaar geleden had voorgenomen om in 2018 meer
columns te gaan schrijven dan in 2017 en daar om uiteenlopende redenen niets van
terecht is gekomen. Toch ga ik gewoon door met het schrijven van mijn columns,
maar dan wel op een meer relaxte manier: alleen als ik met een onderwerp écht een
sterke emotie voel, schrijf ik het van mij af.
Trieste gebeurtenis
Al snel in het begin van 2019 voelde ik zo’n hele sterkte emotie. Helaas was
het bij een trieste gebeurtenis waarvan ik tranen in mijn ogen kreeg: het
moment waarop ik het nieuws hoorde van het overlijden van de wereldkampioene
schaatsen van 2008, Paulien van Deutekom.
Nee, ook ik kende Paulien van Deutekom niet persoonlijk. En nee, ook ik wist dus niet dat zij ongeneeslijk ziek was. En ja, ook ik schrok er dus enorm van dat zij op 37-jarige leeftijd als gezonde, niet rokende (ex) topsportster opeens was overleden aan longkanker en ze een man en dochter van één jaar achterlaat.
Nee, ook ik kende Paulien van Deutekom niet persoonlijk. En nee, ook ik wist dus niet dat zij ongeneeslijk ziek was. En ja, ook ik schrok er dus enorm van dat zij op 37-jarige leeftijd als gezonde, niet rokende (ex) topsportster opeens was overleden aan longkanker en ze een man en dochter van één jaar achterlaat.
Drie groepen mensen
Natuurlijk gebeuren dit soort drama’s helaas vaker en natuurlijk zal ik niet
over elk drama een column schrijven. Dat ik die behoefte bij Paulien van
Deutekom echter wel voel, heeft een reden.
Als het gaat om de eerste indruk die mensen op mij maken, deel ik mensen in drie groepen in: je hebt mensen die deugen, je hebt mensen die niet deugen en je hebt mensen die nog beide kanten op kunnen en die je dus maar voorlopig even in de neutrale hoek neerzet.
Noem het mensenkennis of - beter gezegd - kennis opgedaan door levenservaring, maar inmiddels durf ik wel te stellen dat ik de eerste twee groepen er behoorlijk goed uitpik.
Nou zullen deze drie groepen voor iedereen weer anders zijn, eenvoudigweg omdat iedereen anders is en dus ook andere normen en waarden, voorkeuren en principes zal hebben. Als voorbeeld: ik houd van bescheiden mensen terwijl anderen juist weer houden van super zelfverzekerde of zelfs arrogante mensen.
Maar mijn persoonlijke normen en waarden, voorkeuren en principes voor de mensen die deugen zijn vrij streng waardoor deze groep helaas ook verreweg het kleinst is. Zo houd ik enorm van mensen die (zacht) aardig, lief, trouw, loyaal, eerlijk en integer zijn. En ik wil niet cynisch klinken, maar dit soort mensen zijn er niet zoveel op deze wereld.
Ik zeg het altijd zo: mocht er ooit een oorlog uitbreken en ons land wordt ingenomen door een wreed totalitair regime hoeveel mensen om mij heen zal ik dan nog voor honderd procent kunnen vertrouwen? Hoeveel mensen blijven ondanks alles trouw aan hun eigen normen en waarden en principes en kunnen onder alle omstandigheden aardig, eerlijk en integer blijven? Op hoeveel mensen zal ik altijd kunnen blijven bouwen? Ik vrees dat als het punt op paaltje komt, het er niet zoveel zullen zijn…
Als het gaat om de eerste indruk die mensen op mij maken, deel ik mensen in drie groepen in: je hebt mensen die deugen, je hebt mensen die niet deugen en je hebt mensen die nog beide kanten op kunnen en die je dus maar voorlopig even in de neutrale hoek neerzet.
Noem het mensenkennis of - beter gezegd - kennis opgedaan door levenservaring, maar inmiddels durf ik wel te stellen dat ik de eerste twee groepen er behoorlijk goed uitpik.
Nou zullen deze drie groepen voor iedereen weer anders zijn, eenvoudigweg omdat iedereen anders is en dus ook andere normen en waarden, voorkeuren en principes zal hebben. Als voorbeeld: ik houd van bescheiden mensen terwijl anderen juist weer houden van super zelfverzekerde of zelfs arrogante mensen.
Maar mijn persoonlijke normen en waarden, voorkeuren en principes voor de mensen die deugen zijn vrij streng waardoor deze groep helaas ook verreweg het kleinst is. Zo houd ik enorm van mensen die (zacht) aardig, lief, trouw, loyaal, eerlijk en integer zijn. En ik wil niet cynisch klinken, maar dit soort mensen zijn er niet zoveel op deze wereld.
Ik zeg het altijd zo: mocht er ooit een oorlog uitbreken en ons land wordt ingenomen door een wreed totalitair regime hoeveel mensen om mij heen zal ik dan nog voor honderd procent kunnen vertrouwen? Hoeveel mensen blijven ondanks alles trouw aan hun eigen normen en waarden en principes en kunnen onder alle omstandigheden aardig, eerlijk en integer blijven? Op hoeveel mensen zal ik altijd kunnen blijven bouwen? Ik vrees dat als het punt op paaltje komt, het er niet zoveel zullen zijn…
Only The Good Die Young
Als groot schaatsliefhebber heb ik Paulien van Deutekom de afgelopen jaren uiteraard gevolgd. Wanneer ik haar zag tijdens interviews op
schaatstoernooien of daarbuiten (bijvoorbeeld in een portret van Mart Smeets of
met Wilfried de Jong in Holland Sport) of als verslaggever voor de NOS of als
deelnemer en winnaar van het AVRO-televisieprogramma “Expeditie Poolcirkel” (2013)
werd mij één ding snel duidelijk: Paulien behoort tot de groep mensen die deugt. Een mooie, sympathieke, lieve vrouw. Of
om in de woorden van haar collega (oud) schaatser Erben Wennenmars te spreken: “Paulien
was één van de goeien”.
Uit alle reacties die ik lees van mensen die Paulien van Deutekom van dichtbij hebben gekend, blijkt dat het met mijn kijk op mensen best goed zit. De wereld heeft helaas weer - en véél te vroeg - een mooi, zachtmoedig, aardig en onbaatzuchtig mens verloren.
Daar waar de wereld vol zit met mensen die we kunnen missen als kiespijn omdat de wereld er alleen maar een stukje slechter van wordt (kijk als voorbeeld alleen al naar de Verenigde Staten…), kunnen we mensen als Paulien van Deutekom juist zo goed gebruiken om de wereld een stukje beter te maken. Maar helaas, het leven is niet eerlijk. Ik ben de tel kwijt hoe vaak ik deze levensles al aan mijn kinderen heb verteld...
Uit alle reacties die ik lees van mensen die Paulien van Deutekom van dichtbij hebben gekend, blijkt dat het met mijn kijk op mensen best goed zit. De wereld heeft helaas weer - en véél te vroeg - een mooi, zachtmoedig, aardig en onbaatzuchtig mens verloren.
Daar waar de wereld vol zit met mensen die we kunnen missen als kiespijn omdat de wereld er alleen maar een stukje slechter van wordt (kijk als voorbeeld alleen al naar de Verenigde Staten…), kunnen we mensen als Paulien van Deutekom juist zo goed gebruiken om de wereld een stukje beter te maken. Maar helaas, het leven is niet eerlijk. Ik ben de tel kwijt hoe vaak ik deze levensles al aan mijn kinderen heb verteld...
Billy Joel zong ooit “Only The Good Die Young". Helaas zit het leven niet zo simpel in elkaar. Helaas tenminste op voorwaarde dat het wat mij betreft andersom wél zou mogen gelden: “Only The Bad Die Young”.
Paulien van Deutekom: zonder dat ik je persoonlijk heb gekend, maakt jouw overlijden mij zeer verdrietig. De groep van mensen die deugen is weer een lid kwijt...
Tonko
Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten