58. Waar zijn de helden toch gebleven?

Actualiteit - Sport - Doping - Liegen en Bedriegen/Hypocrisie

 

Kop van Jut

Nu op het gebied van georganiseerd dopinggebruik in het wielrennen zich ook de netten rondom de (oude?) Rabo-wielerploeg aan het sluiten zijn, heeft Michael Boogerd tegenover de NOS verklaard dat men eerst maar eens met zijn (oud) ploeggenoten moet gaan praten, “want als ik hier als enige ga zeggen wat ik allemaal weet, ben ik straks de kop van Jut.”
Een beetje vreemde en niet al te snuggere actie van Boogerd, want volgens mij heeft hij met deze verklaring juist zijn hoofd op een zilveren schaal aangeboden als kop van Jut. Dit is tenslotte niets meer en niets minder dan een schuldbekentenis namens hem en de gehele Raboploeg. Je kunt het vergelijken met Pinokkio die met een enorme lange neus zegt dat hij niet liegt.

Hypocriete wereld

Het blijft jammer dat je in de wielerwereld als een verrader wordt beschouwd als je open en vrijuit praat. Voor mij ben je een held als je in een leugenachtige, hypocriete wereld als enige de waarheid durft te zeggen.
Voor Boogerd is dit station overigens al lang gepasseerd, want mensen die zich gedwongen zien om de waarheid te vertellen op een moment dat alle netten zich aan het sluiten zijn en er geen andere uitweg meer mogelijk is, zijn natuurlijk geen helden maar hooguit iets minder grote lafaards dan types als Lance Armstrong die blijven ontkennen of zwijgen.

Waar zijn de helden toch gebleven?

(zie ook columns 3, 24, 34 en 38)

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.