73. Onze wereld drijft op leugens en bedrog

Actualiteit - Liegen en bedriegen/Hypocrisie - Sport - Doping

Bekentenis dopinggebruik Michael Boogerd

Natuurlijk kan ik hier schrijven over de bekentenis van wielrenner Michael Boogerd waarin hij toegeeft dat ook hij zijn glansrijke carrière mede te danken heeft aan dopinggebruik. Maar na alle bekentenissen van de afgelopen maanden is Michael’s biecht leuker voor de statistiek dan dat het echt nieuws is.

Ongetwijfeld volgt collega Erik Dekker nu snel met een vergelijkbare bekentenis waarin ook hij waarschijnlijk zijn kinderen zal gebruiken als reden voor zijn “plotselinge” openhartigheid. Dat de heren Boogerd en (straks) Dekker hun kinderen probleemloos de rest van hun leven voorgelogen zouden hebben zo lang als de heer Lance Armstrong niet zou zijn gepakt, vergeten we voor het gemak maar even.

Onze wereld drijft op leugens en bedrog

Hoe oneerlijk en hypocriet we deze gang van zaken ook kunnen vinden, moeten we niet vergeten dat de wielerwereld natuurlijk niets meer en niets minder is dan een afspiegeling van onze hele maatschappij. De wielerwereld als oneerlijk en hypocriet bestempelen zou op zich al hypocriet zijn. Is het tenslotte niet gewoon zo dat onze hele wereld drijft op leugens en bedrog?
Stel dat het zo zou zijn dat elke keer als iemand op deze aarde een leugen vertelt er een keihard alarm zou afgaan. Wat krijg je dan voor situatie? Ik denk dat ons niets anders zou resten dan snel naar huis te hollen, de deuren dicht te doen, onze oordopjes te pakken, stil in een hoekje te gaan zitten en vooral geen televisie of internet aan te zetten. Waarbij het vervolgens heel verstandig zou zijn om meteen een aannemer te bellen voor het maken van een afspraak om je huis geluidsdicht te maken. Al zal het in zo'n wereld geen sinecure zijn om hiervoor nog een aannemer met een gaatje in zijn agenda te vinden... 
 

De waarheid op pimpen

Neem alleen al zeer belangrijke issues in ons (westerse) leven als werk, uiterlijk, relaties en materiële behoeften. Of het nou gaat om sollicitatiegesprekken, daten, reclame, politiek: alles draait om jokken, jokken en jokken. 
Natuurlijk kan men nu roepen dat dat overdreven is en we met z’n allen hooguit bezig zijn om onze positieve kwaliteiten wat meer te benadrukken en “de waarheid” een beetje op te pimpen. Maar hoe mooi je het ook formuleert, als zo’n alarm daadwerkelijk zou bestaan, zouden we al snel tot de conclusie komen dat de scheidslijn tussen de waarheid iets mooier brengen en liegen een stuk dunner is dan we beseffen.

“Waarom heeft u ervoor gekozen om bij ons bedrijf te komen solliciteren?” “Omdat ik uw bedrijf al jarenlang volg en onder de indruk ben van uw pro-actieve, resultaatgerichte en gedreven wijze van werken.”
TA-TUUT TA-TUUT TA-TUUT!
Waarheid: “Ik heb snel werk en geld nodig en toevallig kwam deze vacature langs en ook al zei het bedrijf me niets, dacht ik van misschien is dit wel wat.”

“Ik had genoeg van mijn lange haar. Wat vind je van mijn nieuwe korte kapsel?” “Ja, leuk, het maakt je een stuk jonger.”
TA-TUUT TA-TUUT TA-TUUT!
Waarheid: “Doodzonde zeg, je lijkt wel lesbisch en tien jaar ouder.”

Verkoper: “Dit prachtige fototoestel is uitermate geschikt voor het maken van kiekjes. Ik heb ‘m zelf ook.”
TA-TUUT TA-TUUT TA-TUUT!
Waarheid: “Als je alleen maar kiekjes maakt, ga je toch niet zo’n duur fototoestel kopen? Gebruik dan net als ik gewoon je mobiel.”

 

Cosmetica-industrie

Als miljoenenbusiness is de cosmetica-industrie ook een mooi voorbeeld van hoe je kunt leven van leugens. Van de honderden anti-rimpelcrèmes die er bestaan, zit er geen een bij waarvan wetenschappelijk bewijs ooit heeft aangetoond dat het werkt. Hoeveel bedrijven in hun reclames ook anders mogen beweren.
Wie zijn logisch verstand gebruikt, kan die conclusie zelf ook wel trekken. Zo beschouw ik mezelf qua uiterlijk als een gemiddelde man van mijn leeftijd. In hoeverre ik qua verzorging gemiddeld ben weet ik niet, maar ik heb in elk geval nooit iets anders gedaan dan het meest gebruikelijke: wassen, douchen, tanden poetsen en wat odorex en een geurtje op.
Zet tegenover mij een gemiddelde vrouw van dezelfde leeftijd die haar hele leven lang vele cosmetische producten heeft gebruikt en zij zal er gemiddeld geen jaartje jonger of beter uitzien dan ik. Terwijl als we de reclames zouden moeten geloven dat onmogelijk is, omdat zij er zeker vijftien jaar jonger uit zou moeten zien.

“Omdat je het waard bent!?”: My Ass! Het brengt mij terug op mijn oude stokpaardje: de mens wil geloven. En daarvoor zijn leugens nu eenmaal onontbeerlijk.

Als Michael Boogerd en de wielerwereld zich voor hun oneerlijkheid zouden moeten schamen dan lust ik er nog wel een paar. Geef mij maar zo’n alarm. Ik zou er graag een politiek debat mee volgen. In zoverre je het dan nog kunt volgen natuurlijk. Of een toespraak van Silvio Berlusconi. Of een willekeurige rechtszaak met Moszkowicz als advocaat (o nee, dat kan niet meer): “Orde in de zaal en kan iemand alsjeblieft dat alarm afzetten!”

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.