DOODSTRAF VS - MEEST HUMANE MANIER VAN DODEN
Mislukte executie VS
Als ik ooit Alzheimer
krijg, wat bepaald niet ondenkbaar is kijkend naar mijn familie, weet ik zeker
dat ik net als mijn oom er niet omheen zal praten (zie mijn vorige column 128).
Totdat ik dat nog kan, zal ik er naar mijn omgeving altijd open over zijn. Maar
eigenlijk kan ik eerlijk gezegd alleen maar hopen dat ik voor die tijd dood ben
en/of ik op tijd een spuitje heb kunnen krijgen. Waarbij ik dan wel hoop dat
dat beter verloopt dan bij die mislukte executie van die ter dood veroordeelde
gevangene in de Verenigde Staten (VS) van de week. De man bezweek na 43 minuten
aan een hartaanval omdat het gif zijn werk niet deed.
Ironisch
Hoe ironisch toch dat in een land met zoveel wapens en moorden men het niet
voor elkaar krijgt om één gevangengenomen man “gewoon” snel en bewust te doden.
Misschien nog ironischer is dat Europa als tegenstander van de doodstraf een
beetje “medeverantwoordelijk” voor het incident blijkt te zijn. Omdat Europa de
VS geen medicijnen wenst te leveren die gebruikt worden voor executies waren de VS genoodzaakt
om dan maar zelf een mengseltje te brouwen. Blijkbaar hebben ze in dat land
niet de benodigde kennis om zelf dergelijke medicijnen te maken; héél apart.
Meest efficiënte en humane manier om doodstraf te voltrekken
Het eerste wat er door me heen ging bij het horen van dit nieuws was de vraag
wat nu eigenlijk precies de meest efficiënte, humane en minst pijnlijke manier
is om een doodstraf te voltrekken.
Behalve dat dat voor de VS nu dus geen gif
is, geldt volgens mij hetzelfde voor ophanging en de elektrische stoel. Bij al
deze methoden kunnen mensen als het even tegen zit namelijk nog minutenlang lijden.
Al zullen de levenden natuurlijk nooit helemaal precies weten wat de minst
pijnlijke dood is.
Hoe cru het ook mag klinken, denk ik persoonlijk dat de
beste methode simpelweg een kogel door het hoofd is. Ondanks dat dat
theoretisch ook nog mis zou kunnen gaan, geldt dat vooral voor zelfmoord als
iemand het wapen te scheef zou houden of het door de harde terugslag een beetje
kantelt. Normaal gesproken moet één kogel door het voorhoofd echter de klus onmiddellijk
klaren.
De arme stakkers
Ervan uitgaande dat mijn standpunt klopt, rest uiteraard de interessante vraag waarom
men dat dan niet zo doet in een land waar wapens - in tegenstelling tot gif - voor het oprapen liggen.
Een antwoord hierop kan ik wel bedenken. Het zal voor een beul wat
“prettiger”, indirecter en afstandelijker zijn om iemand een paar injecties te
geven of op een elektrische stoel te zetten of een strop om zijn nek te doen en
vervolgens de hendel over te halen dan dat hij iemand direct een kogel door
zijn hoofd moet schieten.
In feite is het hetzelfde principe als waarom de nazi’s de gaskamers uitvonden. De soldaten begonnen te klagen dat het doodschieten van al die mensen mentaal toch wel wat belastend was voor hun gemoedstoestand; de arme stakkers.
In feite is het hetzelfde principe als waarom de nazi’s de gaskamers uitvonden. De soldaten begonnen te klagen dat het doodschieten van al die mensen mentaal toch wel wat belastend was voor hun gemoedstoestand; de arme stakkers.
Het is
natuurlijk nogal een verschil of je achter elkaar vrouwen en kinderen moet
doodschieten die jou recht in de ogen aankijken of dat je een blik Zyklon B-korrels
via een dakluik leeg gooit in een gaskamer vol joodse mensen die denken dat ze
een douche krijgen.
Bovendien had deze nieuwe methode nog als groot "voordeel"
dat het een stuk efficiënter was: het kostte minder personeel, minder geld (het
bespaarde kogels die beter voor de oorlog konden worden gebruikt) en het ging
allemaal een stuk sneller. Als je als doel hebt om zoveel mogelijk (lees:
miljoenen) mensen binnen zo kort mogelijke tijd uit te roeien dan werken
gaskamers tenslotte een stuk “beter” dan ze één voor één dood te schieten.
Hypocriet
Bij de uitvoering van een doodstraf draait het echter niet om het doden van zoveel
mogelijk mensen in zo kort mogelijke tijd, maar om het doden van één persoon₁.
Ondanks
dat ongetwijfeld veel Amerikaanse nabestaanden vanuit zeer menselijke emoties
en wraakgevoelens geen moeite zullen hebben om live mee te maken hoe de
moordenaar van hun geliefde door zijn hoofd wordt geschoten, kan ik mij zo
voorstellen dat er ook veel mensen zijn die zo’n bloedig tafereel juist weer
niet wensen te aanschouwen en dat “te ver” vinden gaan.
Het geheel komt op mij in elk geval een beetje hypocriet over. Als je als land besluit om voor wapenbezit én voor de doodstraf te zijn en ik er daarbij voor het gemak van uitga dat men die doodstraf zo humaan en minst pijnlijk mogelijk wil laten uitvoeren, waarom schiet men die ter dood veroordeelden dan niet “gewoon” dood?
Het geheel komt op mij in elk geval een beetje hypocriet over. Als je als land besluit om voor wapenbezit én voor de doodstraf te zijn en ik er daarbij voor het gemak van uitga dat men die doodstraf zo humaan en minst pijnlijk mogelijk wil laten uitvoeren, waarom schiet men die ter dood veroordeelden dan niet “gewoon” dood?
Je hoort een ander niet te doden
Om positief af te sluiten, stel ik dat de meest voor de hand liggende
verklaring wellicht een hele optimistische is: een gemiddeld mens wil liever
iemand een injectie zien krijgen dan een nekschot, omdat hij bij die laatste
methode eerder geraakt (excusez le mot) wordt door het besef dat dit niet goed
is.
Je hoort een ander niet te doden. Het is niet beschaafd en de wereld wordt
er geen haar beter van. Een mooie gedachte die misschien meer is ingegeven door
een soort hoop dat er ergens binnenin de mens een soort objectief goed en kwaadbesef
zit genesteld dan dat dat werkelijk zo is.₂
Misschien dat Jessica Villerius mijn uitgangspunt kan onderzoeken voor een nieuwe documentaire over de doodstraf in de Verenigde Staten (zie column 116). Als mogelijk toekomstig Alzheimerpatiënt ben ik in elk geval blij dat ik in Europa woon…
Misschien dat Jessica Villerius mijn uitgangspunt kan onderzoeken voor een nieuwe documentaire over de doodstraf in de Verenigde Staten (zie column 116). Als mogelijk toekomstig Alzheimerpatiënt ben ik in elk geval blij dat ik in Europa woon…
Tonko
Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
₂ Hier kom ik in latere columns absoluut op terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten