71. Liegen en bedriegen in de hemel

Privé - Dieren - De Dood

 

Mijn absolute favoriet

Cheet is niet meer. Met tranen in mijn ogen heb ik haar moeten laten inslapen.

Cheet was een van mijn vier poezen. En niet zomaar een, maar samen met haar tweelingzusje Ly (uit te spreken als Laaj) mijn absolute favoriet. Haar hele leven van bijna zestien lentes lang heeft ze bij me gewoond. Na mijn scheiding en co-ouderschap heb ik haar zelfs meer bij me gehad dan mijn eigen drie kinderen. Cheet’s zusje Ly leeft nog, maar kijkend naar haar krakkemikkige staat vraag ik me af voor hoe lang.

 

Soms kan ik de dood wel schieten

Ja, de dood hoort bij het leven. Ik weet het. Niet voor niets zijn de meest clichématige clichés maar al te waar.

Maar waar of niet, soms kan ik de dood wel schieten. Je kunt er lang en kort over praten en het allemaal dood relativeren, maar voor mij is de dood gewoon het ergste wat er “bestaat” in het leven.

Wellicht dat mijn overtuiging hierover extra sterk is omdat ik niet gelovig ben en ik dus niet geloof in een hiernamaals waar mijn vader, moeder, Cheet en Ly mij straks staan op te wachten. Waarbij dient te worden aangetekend dat mijn moeder en Ly nog leven en de omgekeerde situatie dus ook nog tot de mogelijkheden behoort.

Maar of ik nou in de hemel opgewacht word of zelf sta te wachten, lijkt mij beide niet aannemelijk. Niet omdat ik nou zo’n slecht mens ben geweest, maar simpelweg omdat ik de kans groot acht dat als ik eenmaal dood ben en daarboven kom ik hooguit een doodlopende weg vind.

 

Cheat and Lie en Huftertje

De namen Cheet en Ly vormen een woordgrap. Net als mijn dochter ben ik gek op katten en katachtigen en voordat ik Cheet en Ly had, wist ik al dat ik de nieuwe poezen zo zou noemen. Cheet komt van cheetah/jachtluipaard en Ly van lynx of van lion/leeuw. Samen zouden ze dan klinken als liegen en bedriegen op z’n Engels: cheat and lie.

Het kan overigens nog erger: toen ik mijn ex leerde kennen, had zij een kat die Huftertje heette. Een schat van een beest dat voor mij het woord hufter een hele andere betekenis heeft gegeven.

 

Zachtaardig

Cheet heette in het Nederlands dus eigenlijk bedriegen en als ze een mens was geweest zou dat wel de slechtst denkbare, minst toepasselijke naam voor dit goudeerlijke, koddige poesje zijn geweest.

Net als mensen hebben ook katten een karakter. Cheet was net als Ly een enorm zachtaardige poes die niemand kwaad deed. Vrijwel nooit heb ik hen zien blazen of uithalen.

Ik klik goed met zachtaardige mensen en dat zal meteen verklaren waarom ik ook zo goed met Cheet en Ly klikte. Ongetwijfeld staat dit niet los van mijn eigen zachtaardige karakter. Al bezit ik ook een driftig kantje wat heel soms naar boven komt in situaties dat ik me dood erger of er een sterk gevoel van onrechtvaardigheid over me neerdaalt. Mijn zachtaardige vader had ook zo’n driftig kantje. Soms vervelend, maar soms ook heel komisch. Zeker op die momenten dat hij dan uit frustratie op zijn hand begon te bijten.

 

Oprechte liefde tussen mens en dier

Tussen Cheet en mij voelde ik oprechte liefde. Wie beweert dat dat tussen dier en mens niet kan bestaan, mist gevoel of heeft nooit een huisdier gehad.

Natuurlijk kun je stellen dat een poes iedereen aardig vindt die haar voedt en dat haar liefde voor jou dus door de maag gaat. Maar ik denk dat als ik op een dag mijn kinderen niet meer voed hun liefde voor mij ook snel over zal zijn.

Dat katten echt van je houden, merk je al aan hun leukste eigenschap: spinnen. Ook al weet ik dat katten ook kunnen spinnen als ze bijvoorbeeld pijn hebben en de wetenschap er nog niet uit is wat de precieze functie ervan is, hoef je geen wetenschapper te zijn om te zien dat katten vooral spinnen als teken van affectie. Als ik alleen al keek naar Cheet en ik maakte een fluitend geluidje dan begon ze al vrolijk te spinnen.

 

Toch zou het mooi zijn als er een hemel bestaat zoals in het boek “De gebroeders Leeuwenhart” van Astrid Lindgren. Jonathan vertelt hierin aan zijn broertje Karel (“Kruimel”) dat hun paarden Grim en Fjalar dood zijn en op hen staan te wachten in Appeldal in (de hemel) Nangilima. Liegen en bedriegen in de hemel die mij staan op te wachten; het zou wat zijn...

 

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

  

Cheet (Foto's: Tonko)