Actualiteit en privé - Arm/Rijk - Nature/Nurture
De drie factoren die noodzakelijk zijn voor succes
Mijn tweede zoon vroeg ooit aan me of de meest rijke, succesvolle mensen ook de meest slimme mensen zijn met de hoogste IQ’s. Dus ik legde hem uit dat dit absoluut niet het geval is en er geen causaal verband tussen deze twee zit.
Net als mijn andere twee kinderen heb ik hem geleerd dat voor het verkrijgen van succes drie factoren noodzakelijk zijn: kwaliteit, doorzettingsvermogen en geluk. Waarbij ik gerust de stelling durf te verdedigen dat hiervan geluk de belangrijkste is, gevolgd door respectievelijk doorzettingsvermogen en "last ánd least" kwaliteit. Iets wat diverse lezers misschien zal verbazen, maar ik kan het beargumenteren.
Wie nergens goed in is en geen doorzettingsvermogen noch geluk heeft, zal nooit succes hebben. Net als dat het omgkeerde geldt: goed + doorzettingsvermogen + geluk = succes. Dat is allemaal logisch.
Maar als je ergens heel goed in bent, maar je bezit geen doorzettingsvermogen en je mist de factor geluk dan zul je ook niet snel succes bereiken. Zelfs als je wel ergens heel goed in bent én daarnaast ook beschikt over veel doorzettingsvermogen maar het ontbreekt je opnieuw aan het nodige geluk, dan nog heb je geen enkele garantie op succes. Terwijl als je ergens niet zo goed/matig in bent en je bezit niet of wel (dat maakt voor mijn punt niet uit) veel doorzettingsvermogen maar je hebt toevallig wel alle geluk van de wereld dan toch heb je een reële kans op succes.
Aan doorzettingsvermogen zou ik overigens nog het vermogen om goed en slim met mensen te kunnen communiceren willen koppelen, want ook dat is essentieel voor succes. Als je veel doorzettingsvermogen hebt, maar je communiceert niet goed met mensen om je heen heb je tenslotte nog steeds een groot probleem om succes te behalen.
Net als mijn andere twee kinderen heb ik hem geleerd dat voor het verkrijgen van succes drie factoren noodzakelijk zijn: kwaliteit, doorzettingsvermogen en geluk. Waarbij ik gerust de stelling durf te verdedigen dat hiervan geluk de belangrijkste is, gevolgd door respectievelijk doorzettingsvermogen en "last ánd least" kwaliteit. Iets wat diverse lezers misschien zal verbazen, maar ik kan het beargumenteren.
Wie nergens goed in is en geen doorzettingsvermogen noch geluk heeft, zal nooit succes hebben. Net als dat het omgkeerde geldt: goed + doorzettingsvermogen + geluk = succes. Dat is allemaal logisch.
Maar als je ergens heel goed in bent, maar je bezit geen doorzettingsvermogen en je mist de factor geluk dan zul je ook niet snel succes bereiken. Zelfs als je wel ergens heel goed in bent én daarnaast ook beschikt over veel doorzettingsvermogen maar het ontbreekt je opnieuw aan het nodige geluk, dan nog heb je geen enkele garantie op succes. Terwijl als je ergens niet zo goed/matig in bent en je bezit niet of wel (dat maakt voor mijn punt niet uit) veel doorzettingsvermogen maar je hebt toevallig wel alle geluk van de wereld dan toch heb je een reële kans op succes.
Aan doorzettingsvermogen zou ik overigens nog het vermogen om goed en slim met mensen te kunnen communiceren willen koppelen, want ook dat is essentieel voor succes. Als je veel doorzettingsvermogen hebt, maar je communiceert niet goed met mensen om je heen heb je tenslotte nog steeds een groot probleem om succes te behalen.
Yes, I celebrate capitalism!
Uiteraard is het altijd fijn om “mijn gelijk” te illustreren
met mooie voorbeelden. Vorige week bewees ene mijnheer O’Leary, presentator van
de Canadese Late Night TV-show “The Lang and O’Leary Exchange CBS Television”, maar
weer eens voor de zoveelste keer dat ook hele domme mensen gerust zeer
succesvol kunnen zijn. In het fragment dat in DWDD werd getoond, wist zijn
TV-partner Amanda Lang het nieuwtje₁ te melden dat is gebleken dat de 85
rijkste mensen van deze wereld bij elkaar evenveel geld hebben als de armste
helft van onze wereldbevolking: 3 ½ miljard mensen. Vervolgens ontsprong zich
het volgende fascinerende gesprek:
O’Leary: “Dat is fantastisch. Dat is mooi, want het geeft
mensen de motivatie om op te kijken naar die rijkste mensen en te denken van ik
wil daar ook bij horen, Ik ga hard werken om de top te bereiken. Dit is
fantastisch nieuws en natuurlijk juich ik dit toe. Wat is er nou mis mee?”
Lang: “Really?”
O’Leary: “Yes, I celebrate capitalism!”
Lang: “Dus iemand die leeft van een dollar per dag in Afrika moet op een dag wakker worden en denken van ik wil Bill Gates worden?”
O’Leary: “Dat is de motivatie die ze nodig hebben.”
Lang: “We hebben het hier over de mensen die leven in extreme armoede.”
O’Leary: “Nee, we hadden het over de rijkste mensen.”
Lang zuchtend: “Ik vertel je straks wel hoe je had moeten reageren.”
Lang: “Really?”
O’Leary: “Yes, I celebrate capitalism!”
Lang: “Dus iemand die leeft van een dollar per dag in Afrika moet op een dag wakker worden en denken van ik wil Bill Gates worden?”
O’Leary: “Dat is de motivatie die ze nodig hebben.”
Lang: “We hebben het hier over de mensen die leven in extreme armoede.”
O’Leary: “Nee, we hadden het over de rijkste mensen.”
Lang zuchtend: “Ik vertel je straks wel hoe je had moeten reageren.”
Eigen schuld, dikke bult
Mijn God, wat ziet die O’Leary het allemaal goed zeg. Het is niets minder dan een ware eyeopener die hij hier met zijn wijsheid verkondigt: die achterlijke 3 ½ miljard mensen zijn gewoon te lui, te dom en te ongemotiveerd om iets van hun leven te maken. Eigen schuld, dikke bult.
Ze moeten eens ophouden met te piepen dat zij het zo slecht hebben en gewoon een keer flink de mouwen opstropen en hard gaan werken. Laat die miljarden mensen maar eens een voorbeeld nemen aan hardwerkende mensen als O’Leary en die 85 rijkste mensen. Pas met zo’n gemotiveerde houding zul je ontsnappen aan armoede en word je rijk en succesvol.
Wie dat niet begrijpt en wie niet bereid is om daar keihard voor te werken, vraagt erom om in armoede te blijven leven. Praise the Lord dat we die 85 rijkste mensen hebben om aan de rest van de wereld te laten zien hoe het moet en laten we allemaal bidden dat die 3 ½ miljard mensen op een dag ook het licht zien en onmiddellijk stoppen met hun luie, ongemotiveerde gedrag: ledigheid is des duivels oorkussen. Een schop onder hun kont, dat is wat die mensen nodig hebben en niets anders.
Ze moeten eens ophouden met te piepen dat zij het zo slecht hebben en gewoon een keer flink de mouwen opstropen en hard gaan werken. Laat die miljarden mensen maar eens een voorbeeld nemen aan hardwerkende mensen als O’Leary en die 85 rijkste mensen. Pas met zo’n gemotiveerde houding zul je ontsnappen aan armoede en word je rijk en succesvol.
Wie dat niet begrijpt en wie niet bereid is om daar keihard voor te werken, vraagt erom om in armoede te blijven leven. Praise the Lord dat we die 85 rijkste mensen hebben om aan de rest van de wereld te laten zien hoe het moet en laten we allemaal bidden dat die 3 ½ miljard mensen op een dag ook het licht zien en onmiddellijk stoppen met hun luie, ongemotiveerde gedrag: ledigheid is des duivels oorkussen. Een schop onder hun kont, dat is wat die mensen nodig hebben en niets anders.
Levensles nummer één
Dat levensles nummer één aan mijn kinderen staat als een huis wist ik wel, maar zelfs ik schrok van dit nieuwtje: het leven is niet alleen onrechtvaardig, maar zelfs nóg onrechtvaardiger dan ik al dacht.
De mening van O’Leary is typerend voor een van de vele misverstanden en fabels die de mensheid koestert zo lang als zij leeft: wie succes heeft, heeft dit louter en alleen te danken aan zijn eigen kwaliteiten en wie dat niet heeft, kan er niets aan doen omdat dat wordt veroorzaakt door factoren die buiten zijn invloedssfeer liggen.
De mening van O’Leary is typerend voor een van de vele misverstanden en fabels die de mensheid koestert zo lang als zij leeft: wie succes heeft, heeft dit louter en alleen te danken aan zijn eigen kwaliteiten en wie dat niet heeft, kan er niets aan doen omdat dat wordt veroorzaakt door factoren die buiten zijn invloedssfeer liggen.
Grappig hierbij is dat de kans groot is dat je zo wel zult redeneren als het om jezelf gaat, maar dat als het om andere individuen dan jij gaat die er niet in slagen om succesvol te zijn, je dat waarschijnlijk weer gewoon zult wijten aan hun tekortkomingen. Zoals de heer O’Leary hier ook zo prachtig doet. De mens speelt net zo lang met de waarheid totdat hij er zelf altijd het best vanaf komt; een hele slimme (overlevings)strategie.
Oliedomme mensen
Ik erger me dood aan oliedomme mensen als O’Leary die werkelijk helemaal niks afweten van het begrip nature/nurture. Van hoe dit werkt in de praktijk en welke invloed het heeft op de realiteit van ons dagelijks leven.
Als er ooit aliens op onze planeet landen dan bestaat er altijd een kans dat ze ons vernietigen zoals in veel sciencefictionfilms gebeurt. Maar ik acht ook een ander scenario mogelijk: de aliens kijken hun ogen uit op het gebied van de gigantische onrechtvaardigheid en ongelijkheid op onze aarde.
Hoe is het in godsnaam mogelijk, hoor ik de aliens dan denken, dat deze “intelligente” levensvormen aan de ene kant van hun mooie planeet miljarden euro’s uitgeven en verspillen aan bijvoorbeeld mode, sport, cosmetica, kunst en wapens, terwijl er tegelijkertijd aan de andere kant miljoenen van hun soortgenoten doodgaan van de honger?
Ik kan alleen maar hopen dat de heer O’Leary aanwezig is als die aliens landen, want dan kan hij ze haarfijn uitleggen dat die miljarden mensen alle ellende toch echt helemaal aan zichzelf te wijten hebben en dat ze een voorbeeld hadden moeten nemen aan die 85 rijkste mensen.
Als er ooit aliens op onze planeet landen dan bestaat er altijd een kans dat ze ons vernietigen zoals in veel sciencefictionfilms gebeurt. Maar ik acht ook een ander scenario mogelijk: de aliens kijken hun ogen uit op het gebied van de gigantische onrechtvaardigheid en ongelijkheid op onze aarde.
Hoe is het in godsnaam mogelijk, hoor ik de aliens dan denken, dat deze “intelligente” levensvormen aan de ene kant van hun mooie planeet miljarden euro’s uitgeven en verspillen aan bijvoorbeeld mode, sport, cosmetica, kunst en wapens, terwijl er tegelijkertijd aan de andere kant miljoenen van hun soortgenoten doodgaan van de honger?
Ik kan alleen maar hopen dat de heer O’Leary aanwezig is als die aliens landen, want dan kan hij ze haarfijn uitleggen dat die miljarden mensen alle ellende toch echt helemaal aan zichzelf te wijten hebben en dat ze een voorbeeld hadden moeten nemen aan die 85 rijkste mensen.
Dat de heer O’Leary anders gepiept had als hij in plaats van in een gemiddeld welvarend Canadees dorp was opgegroeid in een of ander onbekend dorpje "in the middle of nowhere" in Bangladesh of Soedan vergeten we voor het gemak maar even. Net als dat we maar even moeten vergeten dat er een overduidelijk lineair verband bestaat tussen hoe goed het met het westen gaat en hoe slecht met de rest van de wereld (zie ook column 106). Of zou mijnheer O’Leary serieus geloven dat als die 3 ½ miljard mensen maar hard genoeg zouden gaan werken ze allemaal even rijk zouden worden als die 85 uitverkorenen?
Some equals zullen altijd more equal zijn than others
Weet u mijnheer O’Leary dat profvoetballers maar liefst vier of vijf dagen (!) per week een of soms zelfs twee (!) trainingen van gemiddeld anderhalf of twee uur (!) moeten afleggen en dat ze daarnaast ook nog in het weekend een wedstrijd van negentig minuten (!) moeten spelen en, alsof dat nog niet genoeg is, ze soms zelfs ook nog op de woensdagavond (!) moeten komen opdraven? En dat ze daarbij maar iets van twee tot drie maanden per jaar vrij zijn?
Natuurlijk is het dan niets anders dan logisch dat zulke hardwerkende mannen soms vijftig of honderdduizend euro per dag (!) verdienen, mag dat alsjeblieft? Dan moeten die luie donders in Afrika maar wat meer buiten met de bal spelen en trainen in plaats van steeds maar weer liggen te luieren in de schaduw.
Lang leve het kapitalisme; het prachtige systeem van het recht van de sterkste, maar vooral in de eerste plaats van het recht van de meest gemotiveerde en hardst werkende mensen! Lang leve het systeem waarbinnen de 3 ½ miljard nietsnutten op deze wereld moeten accepteren dat zo lang als ze hun luie houding niet veranderen “some equals” altijd “more equal” zullen zijn “than others” (zie column 69).
Natuurlijk is het dan niets anders dan logisch dat zulke hardwerkende mannen soms vijftig of honderdduizend euro per dag (!) verdienen, mag dat alsjeblieft? Dan moeten die luie donders in Afrika maar wat meer buiten met de bal spelen en trainen in plaats van steeds maar weer liggen te luieren in de schaduw.
Lang leve het kapitalisme; het prachtige systeem van het recht van de sterkste, maar vooral in de eerste plaats van het recht van de meest gemotiveerde en hardst werkende mensen! Lang leve het systeem waarbinnen de 3 ½ miljard nietsnutten op deze wereld moeten accepteren dat zo lang als ze hun luie houding niet veranderen “some equals” altijd “more equal” zullen zijn “than others” (zie column 69).
Tonko
Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
"Genie" Kevin O'Leary bejubelt het kapitalisme in zijn Late Night Show
bron: YouTube
bron: YouTube
 |
"... but some are more equal than others" (uit "Animal Farm" van George Orwell)
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten