12. COLUMN KONING JUAN CARLOS VAN SPANJE, DOODSCHIETEN DIEREN, WNF, ACTUALITEIT: Olifanten knallen

ONDERWERP: ACTUALITEIT - GOEDE DOELEN - HYPOCRISIE

Vertrouweling van Franco

Zelfs als niet eigenwijs persoon is het leuk om gelijk te hebben. Concludeerde ik al eerder (zie column 6) dat falende machthebbers bepaald geen uitzondering zijn, afgelopen week besloot koning Juan Carlos van Spanje mijn punt kracht bij te zetten. 

De voormalige vertrouweling van Franco dacht tijdens een dure safarivakantie in Botswana lekker in de anonimiteit wat olifantjes neer te kunnen knallen, maar helaas voor hem brak hij zijn heup. Hierdoor kwam zijn jachttripje aan het licht en dat schoot (!) de Spaanse bevolking in het verkeerde keelgat.
In het land van de stierengevechten was het echter niet het doodschieten van de olifanten dat de meeste ophef veroorzaakte. De Spanjaarden waren vooral kwaad, omdat hun koning het nodig vond om in tijden van economische malaise een duur snoepreisje te maken.    

 

Een stapje dichter richting uitsterven

Het Spaanse WNF was wel begaan met de olifanten die door hun voorzitter te grazen waren genomen en eiste een verklaring. Een erelid dat in zijn vrije tijd een bedreigd diersoort een stapje dichter richting uitsterven schiet, geeft tenslotte niet die publiciteit waar je als WNF op zit te wachten.

Dat goede doelenorganisaties gebaat zijn bij zoveel mogelijk publiciteit begrijp ik. Dat ze daarvoor beroemdheden strikken, begrijp ik ook. Maar waar ik afhaak, is als ze beroemdheden binnenhalen puur en alleen om hun bekendheid.

Een beetje goede doelenorganisatie staat ergens voor en wil dat naar buiten uitdragen. Via hun activiteiten, hun personeel en dus ook hun ambassadeurs. Een jager erelid maken van het WNF vind ik net zoiets als Geert Wilders vragen als ambassadeur voor het landelijke anti-discriminatie centrum Art.1. En denk niet dat Juan Carlos het enige jagende WNF-erelid is. Ook Prins Charles van Engeland en koning Carl Gustaf van Zweden schieten er in hun vrije tijd lustig op los. 

 

Wie oprecht om dieren geeft doodt ze niet

Het WNF bevestigt hiermee mijn al langer bestaande gevoel dat het niet mijn organisatie is. Volgens mij zou het een organisatie moeten zijn die behalve om de natuur ook oprecht om de dieren in die natuur geeft. Vanuit die gedachte zou het WNF zich dus moeten distantiëren van iedereen die dierenleed veroorzaakt.

Eigenlijk is al meteen tijdens de oprichting van het WNF in 1961 de toon gezet toen de vier Engelse oprichters Prins Bernhard vroegen om voorzitter te worden. Prins Bernhard was ongetwijfeld zeer begaan met de natuur, maar als fervent jager iets minder met de dieren.

Mijn standpunt is simpel. Wie oprecht om dieren geeft, doodt ze niet. Ook niet om een of andere drogreden dat “het voor het evenwicht in de natuur beter is”. En als je dan toch zo begaan bent met het herstellen van het evenwicht in de natuur, schiet dan wat van de dieren af die het meest verantwoordelijk zijn voor het verstoren van dat evenwicht: de mens.

Waarmee ik overigens niet wil beweren dat Juan Carlos dat in gedachten had toen hij als achttienjarige jongen zijn veertienjarig broertje Alfonso doodschoot met een pistool.
Vorige maand deed de 13-jarige oudste kleinzoon van de koning nog een mislukte imitatie van zijn opa waarbij hij zichzelf met zijn geweer in zijn voet raakte. Het Spaanse Koningshuis en wapens; hoeveel incidenten heeft Juan Carlos nog nodig om in te zien dat dit een nogal ongelukkige combinatie vormt? 
 

“Man bijt Hond-incident in Spanje: koning tijdens jacht gedood door op geweer springend hert.”

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

Foto: Tonko