zaterdag 31 december 2016

270. COLUMN DOOD VERA RUBIN, AMERIKAANSE ASTRONOME, DE VROUW VAN DE DONKERE MATERIE, NEDERLANDSE ASTRONOOM JAN HENDRIK OORT, NEDERLANDSE FYSICUS ERIK VERLINDE, THEORIE VAN ALLES, ACTUALITEIT: Was ik maar een genie

DOOD ASTRONOME VERA RUBIN

 

Niet over George Michael of  Carrie Fisher

Als ik zeg dat deze column gaat over een bekend iemand die afgelopen week is overleden en die grote indruk op mij heeft gemaakt, weet u nog niets. Dat kan gaan over de Britse zanger George Michael die ironisch genoeg op zijn “Last Christmas” (25 december) overleed. Maar nee, ik had niet veel met George Michael en zijn muziek.
Dan moet het over de twee dagen later gestorven Carrie Fisher gaan, de Amerikaanse actrice die bekend is geworden van haar rol als prinses Leia in de drie Star Wars-films van George Lucas tussen 1977 en 1983.
Maar nee, ondanks dat ik de knappe Leia met de voor haar zo kenmerkende twee gedraaide haarknotten aan de zijkant - die geïnspireerd blijken te zijn op de haardracht van sommige vrijheidsstrijdsters tijdens de Mexicaanse Revolutie in 1910 - best kon waarderen, ben ik nooit zo’n Star Wars-liefhebber geweest. Geef mij dan maar Star Trek, met de geweldige Amerikaanse acteur Leonard Nimoy als de legendarische Spock, waaraan ik wél een column heb gewijd toen hij in 2015 stierf (zie column 182).
 

Onzichtbare materie

Deze column gaat over een op eerste Kerstdag overleden vrouw die veel liefhebbers van de wetenschap en dan met name van de sterrenkunde wel kenden, de vrouw van de donkere materie: Vera Rubin.
Vera Rubin was een Amerikaanse astronome die als eerste (samen met collega Kent Ford) er achter kwam dat sterren die in sterrenstelsels om het centrum van het stelsel draaien dit allemaal doen met precies dezelfde snelheid: 250 kilometer per seconde. Iets wat je niet zou mogen verwachten als je een sterrenstelsel afzet tegen bijvoorbeeld ons eigen zonnestelsel (ook wel het melkwegstelseldraaiingsprobleem genoemd).
In ons zonnestelsel geldt dat hoe verder een planeet verwijderd is van het centrum hoe langzamer hij om de zon draait. Kortom Mercurius draait het snelst om onze zon en Neptunus het langzaamst. Iets wat komt door de werking van de zwaartekracht (zie de wetten van Keppler en Newton): hoe dichter je je als planeet bij de zon begeeft, hoe groter de invloed van de zwaartekracht en hoe sneller je er omheen zal draaien.
De enige plausibele verklaring waarom dit principe bij sterrenstelsels anders zou werken en waarom de zwaartekracht hier niet zwakker werd naarmate een ster zich verder van het centrum van het sterrenstelsel af bevond, was dat de massa van de sterrenstelsels groter zou moeten zijn dan de sterrenkundigen konden zien. Anders gezegd: er zouden zich in de sterrenstelsels grote hoeveelheden onzichtbare materie moeten bevinden. Sterker nog: 90 tot 95% van de materie in het heelal zou onzichtbaar moeten zijn om voor deze revolutionaire ontdekking een verklaring te kunnen geven.
Overigens mag hierbij niet onvermeld blijven dat het de Nederlandse astronoom Jan Hendrik Oort was die in 1932 als allereerste het idee opperde dat er meer massa moest zijn dan de zichtbare massa in de sterrenstelsels.
 

De rest is geschiedenis

Met haar werk heeft Vera Rubin een belangrijke rol gespeeld bij het tot stand komen van het begrip donkere materie.
Momenteel is het binnen de wetenschap een geaccepteerde theorie dat het heelal voor 4% bestaat uit bekende materie en dat de overige 96% bestaat uit donkere materie (23%) en donkere energie (73%). Waarbij simpel gezegd donkere materie verklaart waarom objecten in het heelal naar elkaar toe trekken (met behulp van de zwaartekracht) en donkere materie verklaart waarom die objecten juist van elkaar af bewegen (versnelling van de uitdijing van het heelal).
Hoewel geaccepteerd, biedt de theorie nog alle ruimte voor theorieën met hele andere verklaringen. Want ondanks dat wetenschappers er druk mee bezig zijn, is het bestaan van de onzichtbare materie tot op de dag van vandaag nog steeds niet officieel bewezen (met als excuus dat dat ook niet bepaald makkelijk is).
Daarom is het voor de wetenschap ook zo spannend dat de Nederlandse theoretische fysicus Erik Verlinde afgelopen jaar zijn nieuwe theorie op dit gebied officieel heef gepresenteerd. Een theorie die het bestaan van donkere materie ontkent en die een nieuwe betekenis geeft aan het begrip zwaartekracht. Zijn theorie lijkt te draaien om “brokjes informatie die zitten opgeslagen in de structuur van ruimtetijd” (begrijpt u het, begrijp ik het?).
De theorie van Verlinde zou baanbrekend kunnen worden - met een gegarandeerde Nobelprijs uiteraard - zo lang als hij tenminste niet wordt weerlegd. Het zou, naar ik begrijp, zelfs een belangrijke stap kunnen zijn richting een theorie van alles - het summum, het hoogst haalbare en dus de droom van elke natuurkundige - waarbij de verschillende bestaande fundamentele natuurkundige theorieën (heel simpel gezegd: de relativiteitstheorie van Einstein aan de ene kant en de theorie van de kwantummechanica aan de andere kant) worden verenigd in één alles verklarende theorie.
Terugkomend op Vera Rubin is het een leuk detail ook om te weten (en ook om te zien hoe groot de rol van toeval ook binnen de wetenschap vaak is) dat Rubin tot haar grote ontdekking
 kwam omdat ze besefte dat ze als vrouw en moeder van twee jonge kinderen niet in staat zou zijn geweest om de zware concurrentiestrijd met haar mannelijke collega’s op het terrein van het toen zeer populaire onderzoeksterrein van de zwarte gaten aan te gaan. Om die reden besloot Rubin zich maar op een onderzoeksterrein te richten waarin verder haast niemand leek te zijn geïnteresseerd: de sterrenstelsels. En de rest is geschiedenis…
 

Klein, nederig en nietig

Als ik lees over of kijk naar (ik ben nogal visueel ingesteld en ik kijk heel veel BBC-documentaires hierover) wetenschappelijke informatie over het heelal, zwarte gaten, donkere materie, donkere energie, zwaartekracht, parallelle universums, snaartheorie, kwantumfysica en tijdreizen (beide mijn favoriet), Einstein en zijn relativiteitstheorie, Stephen Hawking en zijn theorieën over zwarte gaten enz., dan denk ik altijd van: was ik maar een genie.
Het lijkt me geweldig om niet alleen alles hierover te lezen en te zien, maar om het ook nog daadwerkelijk met formules en al te begrijpen en "last but not least" om hierover net als Vera Rubin het een en ander zelf te ontdekken.

Al is het heel geruststellend dat de bekende Amerikaanse natuurkundige Richard Feynman ooit over kwantumfysica verklaarde: “Iedereen die zegt dat hij kwantumfysica begrijpt, begrijpt er niets van”.
Tot mijn dood zal ik altijd ontzettend geboeid blijven door alle wetenschappelijke vraagstukken op dit soort (o.a. natuur- en sterrenkundige-) terreinen. Zoals ik als leek ook de theorie van Erik Verlinde met veel interesse zal blijven volgen. 
Maar ook tot mijn dood zal ik - net als velen met mij die ook een fascinatie hebben voor het heelal en zijn immense, onvoorstelbare grootte - me er behoorlijk klein, nederig en nietig bij voelen. Hoe meer ik over dit alles lees en zie, hoe meer ik namelijk besef hoe weinig ik toch weet.
Desalniettemin is mijn dank richting mensen als Vera Rubin groot, omdat zij mij helpen mijn nieuwsgierigheid te prikkelen en mijn intellectuele behoeftes te bevredigen. Iets waar ik absoluut niet zonder kan.

Kortom, Vera Rubin bedankt dat ik door u toch weer een ietsje pietsje meer van de mysteriën in dit heelal ben ga begrijpen.
 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 
Vera Rubin (1928-2016)
 

269. COLUMN 2016 EEN VEELBESPROKEN JAAR, OOK HET JAAR VAN RACISME EN DISCRIMINATIE, VLUCHTELINGEN-PROBLEMATIEK, ZWARTE PIET DISCUSSIE (MOEHEID), SYLVANA SIMONS, GEVAREN RONDOM RACISME, ACTUALITEIT (DEEL 2/2, SLOT): Behalve racisme is gevoeligheid ook een gevaar voor de tolerantie

ONDERWERPEN: 2016 OOK JAAR VAN RACISME EN DISCRIMINATIE

 

Sylvana Simons

Pijnlijk maar waar kan voor Nederland 2016 gerust ook een beetje gezien worden als het jaar van racisme en discriminatie.
Met dank aan de vluchtelingenproblematiek, de Zwarte Piet-discussie en hierop aansluitend ook aan BN’er en beginnend politicus Sylvana Simons. De vrouw die afgelopen jaar druk bezig is geweest zich hard te maken voor de strijd tegen racisme en discriminatie, zich daarvoor ook aansloot bij de afsplitspartij DENK maar daar kort geleden uit onvrede weer vertrok om de start van een eigen partij - Artikel 1 - aan te kondigen. De vrouw ook die dit jaar vooral via de sociale media een hoop racistische en vrouwonvriendelijke shit over zich heen kreeg van mensen die zich aan haar gedrag stoorden en het blijkbaar nodig vonden dat op deze wijze kenbaar te maken.
 

Combinatie twee factoren achter revival racisme en discriminatie

Dat racisme en discriminatie nu opeens weer zulke “hot” items zijn, zie ik overigens niet als een teken dat het in opkomst is. Om te beginnen hebben racisme en discriminatie altijd bestaan en zal dat ook altijd zo blijven. Al houd ik hierbij nog een kleine optimistische (?) mogelijkheid open dat er ooit een dag komt waarop men het brein zo kan herprogrammeren dat racistisch en discriminerend denken uitgesloten is.
De ogenschijnlijke revival van racisme en discriminatie wordt in mijn ogen vooral veroorzaakt door een combinatie van twee factoren: een actueel aanbod van gevoelige onderwerpen die racisme en discriminatie kunnen aanwakkeren en de “fijne” mogelijkheid van deze tijd om al je woede en frustraties - liefst nog anoniem - lekker snel te kunnen uiten via de sociale media.
Waar je vroeger hiervoor nog moeite moest doen door een brief te schrijven, een envelop en postzegel te zoeken en naar de brievenbus te lopen, kun je nu overal en op elk moment van de dag met je mobiel helemaal los gaan tegen alles en iedereen waar je je aan ergert. Voeg aan deze gevoelige combinatie nog wat opportunistische, haat zaaiende politici toe die niet te beroerd zijn om nog wat olie op het vuur te gooien in een tijd dat de economie nog maar langzaam aan het bijkomen is van een crisis en voilà, je krijgt het idee dat de maatschappij harder en racistischer aan het worden is.
Dat ik dit laatste niet geloof, lijkt het goede nieuws. Maar daar staat dan weer als slecht nieuws tegenover dat ik vrees dat er daarbuiten altijd een hoop intolerante, onwetende, racistische en discriminerende mensen hebben rondgelopen (en nog steeds rondlopen). Waar deze groep eerst voor een groot deel nog onzichtbaar was en een soort van zwijgende - naar ik hoop - minderheid vormde, komt die nu langzaam maar zeker steeds meer in beeld.
 

De Zwarte Piet discussie

De hele discussie rondom racisme roept bij mij gemengde gevoelens op. Neem hierbij nou als voorbeeld de Zwarte Piet-discussie (ik heb alle begrip voor de lezers die nu afhaken door de zwartepietdiscussiemoeheid). De mensen die zich in deze discussie vanuit hun gevoel en emoties het felst profileren als voor- dan wel tegenstanders van Zwarte Piet beschouw ik nou juist als het meest ongeschikt om hier op een wijze manier iets zinnigs over te zeggen.
Dat ik met de meest felle, onwetende, domme, racistische voorstanders niets heb, moge duidelijk zijn. Maar ondanks dat ik aan de ene kant best te doen heb met een Sylvana Simons als bekendste vertegenwoordiger van het anti-Zwarte Piet/-racisme kamp omdat zij al die idioten over zich heen krijgt, neemt dit niet weg dat ik ook met haar en alle andere felle tegenstanders weinig heb.
Van mensen die opkomen voor zaken als tolerantie, vredelievendheid en verbinding verwacht ik op zijn minst dat zij deze normen en waarden ook uitstralen, maar sorry ik zie dat even niet. Zoals ik al een paar jaar terug (!) in een column over de Zwarte Piet-discussie aangaf (zie column 99), ben ik geneigd per definitie mensen te wantrouwen die hun mond zo vol hebben van - hun afkeer tegen - racisme, omdat dat vaak zelf niet de meest tolerante mensen blijken te zijn.
 

Om alle misverstanden te voorkomen

Om trouwens verder alle misverstanden te voorkomen, wil ik duidelijk maken dat het mij persoonlijk werkelijk helemaal niets uitmaakt in welke kleur de Pieten verder gaan. Voor sommige kinderen van nu kunnen de aanpassingen wellicht wat verwarrend zijn, maar dat gaat wel weer over. Kinderen zijn gelukkig heel flexibel en die liggen er echt niet wakker van welke kleur een Piet heeft, zo lang als het maar een gezellig feest blijft en zij mooie cadeaus krijgen.
Verder ben ik ook niet iemand die vindt dat je elke traditie maar onveranderd moet laten puur en alleen omdat het een traditie is. Ik vind dat net zoiets als van die mensen die op het werk jaar in jaar uit bepaalde nutteloze werkzaamheden verrichten vanuit de briljante redenatie dat “het al jaren zo wordt gedaan”, alsof het dan per definitie goed is. De meeste mensen volgen regels klakkeloos op omdat het regels zijn. Ik ben echter meer het type dat regels kritisch bekijkt om te zien of ze wellicht niet veranderd of zelfs afgeschaft kunnen worden.
Dat de Zwarte Piet zoals wij die vroeger kenden eerder vroeg dan laat definitief gaat verdwijnen, staat voor mij overigens wel vast. Zeker na het afgelopen jaar waarin RTL op televisie heeft gekozen voor schoorsteenpieten en het Sinterklaas-journaal voortaan verder gaat met Pieten in alle soorten en maten en kleuren. En rationeel gezien is dit ook beter dan dat we nog jarenlang voor de ogen van al die kinderen op het scherpst van de snede de Zwarte Piet-discussie gaan uitvechten en er nog vele intochten zullen volgen die qua bewaking hetzelfde worden benaderd als de ergste risicowedstrijden in het betaalde voetbal.
 

Gevaren rondom het onderwerp racisme

Toch wil ik ook nog een aantal gevaren rondom het onderwerp racisme benoemen. Het eerste gevaar is dat men praat over racisme daar waar het geen racisme betreft.
Het hebben van een voorkeur voor mensen die veel overeenkomsten met jou vertonen - wat kan variëren van je huidskleur, uiterlijk en kleding tot aan je sociale achtergrond, geloof en opleiding - is heel menselijk en heeft op zich niets met racisme en discriminatie te maken. Het wordt pas racistisch of discriminerend als je bij voorbaat al mensen negatief beoordeelt of uitsluit omdat die anders zijn dan jij en een andere huidskleur of achtergrond hebben.
Als ik op een dag wellicht weer een partner krijg, dan acht ik statistisch gezien de kans het grootst dat zij net als ik blank, hoogopgeleid en niet-gelovig zal zijn. Gewoon omdat ik merk dat mijn voorkeur daar in het algemeen naar uitgaat. Is dat kwalijk of maakt mij dat tot een racist? Nee, want ik sluit helemaal niet uit dat het ook een andere kleur vrouw kan zijn met een hele andere achtergrond dan ik.

Zoals ik ook altijd tegen mijn kinderen zeg, moet je mensen beoordelen op basis van hoe ze zijn en niet op basis van hoe ze eruit zien. Maar dat neemt niet weg dat ieder mens voorkeuren heeft en mag hebben.
 

Racisme verwarren met pestgedrag

Nog een hierop aansluitend gevaar is dat men racisme verwart met pestgedrag in het algemeen.
Waar volwassenen meestal iets “subtieler” zijn in hun pestgedrag zijn kinderen vaak veel directer als ze elkaar pesten. Om “succesvol” te kunnen pesten, zoekt een kind bij de ander iets op waarin hij afwijkt van het gemiddelde en waarmee hij kan worden geraakt en gekwetst. Dat kan iets zijn in het uiterlijk (specifieke lichaamskenmerken, het soort haar, de kleding etc.) of in het gedrag (stotteren, verlegen, gevoelig etc.).
Iemand pesten om zijn huidskleur hoort dus ook “gewoon” in dit rijtje. Waarmee ik enkel en alleen maar wil aangeven dat ik het structureel pesten van iemand omdat hij bijvoorbeeld rood haar en een brilletje heeft, loenst, stottert of extreem verlegen is, even kwalijk en verwerpelijk vind als dat iemand wordt gepest om zijn huidskleur. Terwijl ik ervan overtuigd ben dat er in de praktijk meer ophef en verontwaardiging zal ontstaan over de laatste, eenvoudigweg omdat meteen de term racisme erbij wordt gehaald. Dat ik dat onterecht vind, komt omdat in beide gevallen het willen raken en kwetsen van de ander vaak meer het achterliggende motief voor het pestgedrag zal blijken te zijn dan racisme op zich.  
 

Ook gevoeligheid is een gevaar voor tolerantie

Ik wil afsluiten met mijn overtuiging dat behalve racisme gevoeligheid ook een gevaar is voor tolerantie.
Ja, racisme bestaat; ook in Nederland. En net als onwetendheid zal racisme altijd blijven bestaan. Maar in plaats van te proberen om bepaalde maatregelen gerealiseerd te krijgen waarmee je anderen hoopt te kunnen “dwingen” om niet langer racistisch te zijn, kun je volgens mij beter je energie steken in het aan je kinderen meegeven van goede normen en waarden én kennis. Dat lijkt mij een beter wapen tegen racisme.
Maar naast racisme schuilt er in de gevoeligheid voor precaire onderwerpen als racisme en religie ook een groot gevaar. Neem als voorbeeld de gevoeligheid van bepaalde moslims voor het maken en verspreiden van afbeeldingen van de profeet Mohammed. Wat ik mij afvraag, is waar de wereld meer gebaat bij is: bij een wereld waarin iedereen gestraft wordt die een afbeelding van Mohammed maakt; of bij een wereld waarin alle moslims niet zo moeilijk doen over dit soort afbeeldingen, omdat ze beseffen en accepteren dat er op deze wereld ook andere mensen zijn dan zij, met andere geloven en andere overtuigingen.
 

Have a break, have a negerzoen!

Hetzelfde geldt voor bepaalde gevoeligheden op het gebied van racisme.
Willen we straks leven in een wereld waarin niemand meer woorden als donker, zwart(e Piet), neger(zoen), getint, gekleurd, rossig, blond, wit, bleek of blank(e vla) durft te gebruiken of er een grapje over durft te maken omdat het als racistisch kan worden opgevat en dat wellicht strafbaar is? Of gaan we beseffen dat we niet moeten doorslaan omdat we meer met elkaar bereiken als we hierin een iets relaxtere houding aannemen? Have a break, have a negerzoen (of een witte chocoladereep)!

In een wereld vol racisme en discriminatie wil ik niet leven. Maar in een wereld waarin we rekening moeten houden met alle gevoeligheden van alle mensen om mij heen wil ik ook niet leven. Sterker nog: daarin wil niemand leven.
 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 
 

 

dinsdag 27 december 2016

268. COLUMN 2016 EEN VEELBESPROKEN JAAR, DONALD TRUMP, BREXIT, TREITERVLOGGER EN POST-TRUTH, GEVOEL VERSUS VERSTAND, VANUIT JE GEVOEL STEMMEN DEVIES VAN DEZE TIJD, ZWARTEPIETENDSICUSSIEMOEHEID, REVIVAL RACISME, GOED VERSUS KWAAD, KARMA, YIN EN YANG, ACTUALITEIT (DEEL 1/2, DEEL 2 VOLGT HIERNA): De gevoelsmensen hebben een goed jaar achter de rug


ONDERWERPEN: 2016 - VEELBESPROKEN JAAR

 

Extra veelbesproken jaar

En weer is er (bijna) een jaar voorbij. Over elk jaar kun je natuurlijk uitvoerig napraten, maar wellicht dat 2016 toch een extra veelbesproken jaar wordt. Al is het alleen maar om de uitverkiezing van Donald Trump tot de nieuwe president van het machtigste land ter wereld. Of om de net zo onverwachte uitslag van het referendum in Groot-Brittannië over het EU-lidmaatschap dat leidde tot de Brexit.
 

Treitervlogger en post-truth woorden van het jaar

Ook de gekozen woorden van het jaar in Nederland en Groot-Brittannië - respectievelijk “treitervlogger” en “post-truth” - zeggen veel over het afgelopen jaar.
Een jaar waarin elke willekeurige loser die video’s maakt van zijn opruiende asociale gedrag kans maakt om door een bepaald deel van de bevolking op handen gedragen te worden. Een bepaald deel waarvan velen vrees ik ook al (bijna) oud genoeg zijn om te mogen stemmen.
Met het woord “post-truth” wordt gesuggereerd dat we - met dank aan opportunistische mensen als Trump, Erdogan, Poetin en Wilders - zijn aanbeland in een tijdperk waarin objectieve feiten minder van invloed zijn op de vorming van de publieke opinie dan emoties, (onderbuik) gevoelens en persoonlijke overtuigingen. Men verkiest gevoel boven waarheid. 
 

Vanuit je gevoel stemmen devies van deze tijd

Gechargeerd gezegd kun je stellen dat de gevoelsmensen dus een goed jaar achter de rug hebben met diverse behaalde overwinningen op de mensen die liever afgaan op hun verstand. Eerst vanuit je gevoel stemmen en dan pas later (eventueel) opzoeken waarvoor je eigenlijk precies hebt gestemd, lijkt het devies van deze tijd.
Mijn visie is anders. Naar mijn persoonlijke overtuiging kun je een wereld vol conflicten, oorlogen en terrorisme het beste benaderen zoals je ook een echtscheiding dient te benaderen: zet al je gevoelens en emoties opzij en (onder) handel vanuit je verstand. Dat is en blijft in alle situaties nu eenmaal het beste.
 

Zwartepietendiscussiemoeheid, revival racisme, good en bad guys

In plaats van “treitervlogger” had wat mij betreft trouwens ook een woord mogen winnen waarvan ik eerlijk gezegd niet eens weet of het daadwerkelijk bestaat: “zwartepietendiscussiemoeheid”.
Ook dit woord is veelzeggend voor de tijd waarin we leven. Een tijd waarin racisme haast een soort van revival lijkt te hebben gemaakt. Ik zeg heel bewust “lijkt”, want ik geloof er helemaal niets van dat er op dit gebied in de afgelopen decennia veel is veranderd.
Sterker nog, ik geloof er helemaal niets van dat als je voor deze discussie de mensheid grofweg in twee categorieën indeelt - de “good guys” en de “bad guys” - dat er dan in de loop van de geschiedenis veel in deze verhouding is veranderd. 
 

Karma

Dit is tevens een van de redenen waarom ik ook helemaal niets kan met het begrip karma uit het hindoeïsme en boeddhisme. Karma draait om het geloof dat alle handelingen die je verricht gevolgen hebben op jouw huidige, je toekomstige en je volgende (?) leven(s). Dit houdt dus in dat de situatie waarin je je op dit moment bevindt niet los gezien kan worden van hoe je je in vorige levens hebt gedragen: het heden wordt bepaald door het (verre) verleden. Waarbij positieve handelingen zullen leiden tot positieve ervaringen en negatieve handelingen tot negatieve ervaringen.
Als je deze gedachtegang doortrekt, ervan uitgaande dat ie klopt, zou je dus mogen verwachten dat de mensheid in de loop van de tijd steeds beter en minder slecht is geworden. Want als je keer op keer je kop stoot na het vertonen van negatief gedrag dan leer je dat vanzelf wel snel genoeg weer af, nietwaar (beschouw het als een evolutionair proces)? Zelfs de spreekwoordelijke ezel weet dat. 
 

Morele weegschaal

Je kunt me cynisch noemen, maar als ik kijk naar de loop van de geschiedenis van de mensheid dan zie ik met geen mogelijkheid een morele weegschaal die steeds meer is gaan overhellen richting het goede. Zaken als liegen, bedriegen, pesten, intolerantie, racisme, oorlog, terrorisme en andere vormen van geweld, zijn van alle tijden en lijken eenvoudigweg niet uit te bannen.
Hooguit zie ik her en der een verandering in de manier waarop “het kwaad” zich profileert. Waar vroeger bijvoorbeeld menig machthebber probleemloos zijn tegenstanders kon laten martelen en vermoorden, zal hij in deze tijd (althans zeker met name in Europa) andere, slinksere middelen moeten aanwenden om zijn machtspositie te behouden dan wel te vergroten. Zelfverrijking ten koste van anderen is zo’n "subtiele" methode. 
 

Yin en Yang

Nee, ik ben niet zo van het geloven maar als ik dan toch iets zou moeten geloven op het gebied van de verhouding tussen goed en kwaad dan zou het iets zijn in de richting van de nuchtere vaststelling dat er tussen deze twee een soort van Yin en Yang-achtig evenwicht bestaat.
Iets wat ik vanuit religieus, met als voorbeeld christelijk, oogpunt altijd enorm zorgwekkend zal blijven vinden: de vaststelling dat er in deze wereld een soort van evenwicht bestaat tussen het Goede (God) en het Kwade (Duivel). Alsof je als Almachtige kennelijk niet almachtig genoeg bent om op zijn minst iets van voordeel te behalen uit deze eeuwige strijd; laat staan dat je het Kwade gewoon doodslaat als een irritante zoemende mug.

Hierna volgt deel 2.
 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.