maandag 30 november 2015

222. COLUMN COMMUNICEREN MEEST WIJDVERBREIDE MISVERSTAND ONDER MENSEN, GROOTSTE FOUT IN GEDRAG, COMMUNICATIE EN OMGANG MET ELKAAR, SIMPELE TERUGKERENDE PATRONEN, KAPITALISME EN RELIGIE (DEEL 2/2, SLOT): Oei, dat is lastig

ONDERWERP: MEEST WIJDVERBREIDE MISVERSTAND ONDER MENSEN

 

Seriemoordenaar of pedofiel

De nature en nurture verschillen tussen mensen op deze aardbol zijn gigantisch. En toch houden wij allemaal - zowel gelovigen als niet-gelovigen - niet op om anderen in meer of mindere mate continu te benaderen en te beoordelen én veroordelen vanuit ons eigen perspectief en referentiekader en vanuit onze eigen nature en nurture omstandigheden. Terwijl als je daar een beetje over doordenkt je al snel kunt concluderen dat dat eigenlijk nergens op slaat.
Laten we eerlijk zijn én confronterend: als ik qua nature en nurture net zo in elkaar had gezeten als een terrorist van de Islamitische Staat wie zegt mij dan dat ik niet precies dezelfde persoon als deze terrorist was geweest?
Persoonlijk zie ik ook geen enkele reden om te twijfelen aan mijn overtuiging dat als ik qua nature en nurture hetzelfde had meegekregen als bijvoorbeeld een seriemoordenaar of een pedofiel dat ik dan ook “gewoon” een seriemoordenaar of pedofiel zou zijn geweest.
Waarbij ik overigens meteen wil benadrukken dat ik deze twee niet over één kam wil scheren. Daar waar een pedofiel gewoon onschuldig en ongevaarlijk kan zijn zo lang als hij in de praktijk niets (kwaads) met zijn pedofiele gevoelens doet, geldt dit niet voor een seriemoordenaar. Wie eenmaal het etiket seriemoordenaar krijgt opgepakt, moet zich ernstig zorgen maken aangezien er dan kennelijk al aardig wat kwaads is geschied.
 

Opeens vanuit het niets

Het kan niet zo zijn dat iemand die qua nature en nurture precies op mij lijkt op een punt in zijn leven opeens vanuit het niets besluit de keus te maken om een seriemoordenaar of pedofiel te worden. Daarvoor moet je simpelweg anders in mekaar zitten.
Ter geruststelling moet ik natuurlijk niet onvermeld laten dat dit mechanisme net zo goed de andere, positieve kant op werkt. Als ik op het gebied van de nature en nurture - aangevuld met dezelfde onmisbare hoeveelheid geluk - precies hetzelfde had meegekregen als bijvoorbeeld een beroemde politicus of acteur dan was ik nu waarschijnlijk ook gewoon een beroemde politicus of acteur geweest.
De mens dient te beseffen en erkennen dat het niet zo werkt dat wij allemaal in grote lijnen hetzelfde zijn maar dat de een om wat voor vage reden dan ook toevallig “kiest”voor een “carrière” als seriemoordenaar en de ander voor een carrière als hulpverlener bij het Rode Kruis.
Wie mijn nature en nurture omstandigheden zou hebben meegekregen, was waarschijnlijk net zo geworden als ik, én vice versa. Want redeneren dat je in dat geval heel anders zou hebben gehandeld dan ik is gedacht vanuit je eigen nature/nurture persoonlijkheid en verliest om die reden onmiddellijk alle geloofwaardigheid. 
 

Tabula rasa

Vanuit de behoefte aan controle over zijn leven wil de mens het liefst horen dat wie in tegenstelling tot hijzelf hele slechte, kwaadaardige eigenschappen vertoont (zoals die van een moordenaar) gewoon de verkeerde keuzes heeft gemaakt. Deze gedachte, dat wij allemaal een keus hebben, is tenslotte veel prettiger dan het angstige idee dat wij wellicht niet of nauwelijks een keus hebben of in elk geval veel minder dan wij denken.
Het meest geruststellende is het geloof dat wij mensen als een soort tabula rasa of ongeschreven blad ter wereld komen en dat we vanaf dat moment zelf mogen gaan kiezen wie we worden en welke kant we opgaan.
Wisful thinking noem ik dat. Feit is dat al voordat je het eerste levenslicht ziet - en zonder dat je er iets aan kunt doen of veranderen - er biologisch al heel veel voor je bepaald is dat een grote invloed zal gaan hebben op je kansen in het leven: gezondheid, uiterlijk, IQ, EQ, karaktereigenschappen etc.
Vervolgens word je dan ook nog meteen vanaf de geboorte geconfronteerd met allemaal nurture-factoren die jou verder gaan vormen en waar je, zeker tijdens je jeugd, evenmin veel invloed op kunt uitoefenen.
Voordat je goed en wel beseft wat er is gebeurd, hebben nature en nurture jou in de basis gemaakt tot wie jij bent. En jij maar denken dat je toch echt zelf altijd de touwtjes in handen had.
Nee, dat de stelling dat alle mensen ongeveer hetzelfde zijn en starten vanuit een zelfde soort startpositie niet houdbaar is, lijkt mij wel duidelijk.
 

De hersenen van een psychopaat

Wie met deze conclusie terugkeert naar het onderwerp religie uit het begin van deze column(s) stuit op een aantal interessante vragen zoals deze: hoe bepaal je in godsnaam wie straks in de hemel moet komen en wie in de hel?
Degene die daar over gaat, benijd ik niet. Om hierover een goede beslissing te kunnen nemen, zul je tenslotte met zoveel variabelen rekening moeten houden dat het haast ondoenlijk wordt. Waar de ene persoon qua nature en nurture bijvoorbeeld zeer goed is bedeeld, heeft de ander niet alleen de hersenen van een psychopaat maar is hij ook nog eens opgevoed in een criminele achterbuurt in Colombia. Oei, dat is lastig.
En dan praat ik nog niet eens over de ontelbare andere dilemma’s die aan de hemelpoort moeten spelen: komt een baby die doodgaat per definitie in de hemel? Zo ja: dat is lekker makkelijk. Dan was ik ook graag als baby doodgegaan met als beloning voor eeuwig een plek in de hemel. Alle zware criminelen zullen het met me eens zijn: ook zij waren tenslotte ooit lieve, onschuldige baby’s. Met als enig verschil dat zij wél de pech hadden om nog een tijd lang door te moeten leven.
 

Angst voor de dood

Het is dat ik deze column zelf heb geschreven, anders had ik me er ook door aangevallen hebben kunnen voelen. Wie mijn columns volgt, weet tenslotte dat ik me regelmatig opwind over het (onrechtvaardige) gedrag van bepaalde mensen in deze wereld waarbij ook ik niet ontkom aan (ver)oordelen. En zoals nu uit deze column blijkt, is dat eigenlijk totaal zinloos aangezien ieder mens qua nature en nurture nu eenmaal enorm van elkaar verschilt en je dat beter kunt accepteren dan de illusie te hebben daar iets aan te kunnen veranderen.
Gelukkig ben ik me daar terdege bewust van en heb ik me met mijn columns nooit als doel gesteld om mensen te veranderen. Hoe mooi (en verstandig) het ook zou zijn als een I.S.-terrorist op een dag mijn columns leest en denkt van verdomd hij heeft een punt, is dat niet bepaald realistisch.
Wat daarentegen wel realistisch en haalbaar is, is om te proberen om lezers aan het denken te zetten. Dat ze iets lezen en denken van goh dat wist ik niet of zo heb ik het nog nooit bekeken. Als er heel af en toe iemand is die dit overkomt tijdens het lezen van mijn columns ben ik al blij en trots.
In de eerste plaats ben ik mijn columns gaan schrijven vanuit de behoefte om iets te gaan doen met alles wat er in mijn hoofd omgaat. Zoals voor meer gedesillusioneerde schrijvers geldt, beschouw ik het van me afschrijven en ventileren van al mijn gevoelens en frustraties vooral als een soort van therapie.
Maar in feite is natuurlijk gewoon mijn ego de echte drijfveer achter mijn drang om columns te schrijven. Ik wil dat mijn kinderen ze later me plezier teruglezen en beseffen dat hun vader meer was dan die vader met die mislukte carrière (welke carrière?). Ik wil herinnerd worden. Ik wil wat volgens de Britse filosoof Alain de Botton elk mens wil: geliefd, gewaarderd en gerespecteerd worden. Wie scherp is, beseft dat als je dit nog eventjes doortrekt, je al snel tot de ware kern komt. Een kern die naar de mening van de Britse schrijver Redmond O'Hanlon tevens de oorzaak is van het ontstaan van alle religies: de angst voor de dood. 
 
Ach, ik troost me maar met de gedachte dat een ieder die in mijn schoenen had gestaan met mijn nature en nurture achtergrond precies dezelfde gevoelens zou hebben gehad. En daarbij dank ik God op mijn blote knieën dat ik niet dezelfde nature en nurture omstandigheden heb meegekregen als die van een seriemoordenaar, pedofiel of terrorist.  
 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 
Afbeelding: Tonko
 

zondag 29 november 2015

221. COLUMN COMMUNICEREN MEEST WIJDVERBREIDE MISVERSTAND ONDER MENSEN, GROOTSTE FOUT IN GEDRAG, COMMUNICATIE EN OMGANG MET ELKAAR, SIMPELE TERUGKERENDE PATRONEN, KAPITALISME EN RELIGIE (DEEL 1/2, DEEL 2 VOLGT METEEN HIERNA): Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe

ONDERWERP: MEEST WIJDVERBREIDE MISVERSTAND ONDER MENSEN

 

Grootste fout

Deze column zit al een tijd in mijn hoofd en het wordt hoog tijd om ‘m te schrijven, ondanks dat ik ermee tot op zekere hoogte mijn eigen werk als columnist onderuit haal.
Persoonlijk vind ik deze column een hele belangrijke omdat hij gaat over het misschien wel meest wijdverbreide misverstand dat er onder de mensen op deze wereld leeft. Ik noem het de grootste fout die mensen in hun gedrag en in hun communicatie en omgang met elkaar maken. Een fout waaraan iedereen, incluis mezelf, zich in meer of mindere mate schuldig maakt. Waarbij ik voor mezelf uiteraard hoop op het laatste, aangezien ik in elk geval wel besef dat dit probleem speelt.
 

Simpele terugkerende patronen

Hoe langer ik over de wereld nadenk, hoe meer ik erachter kom dat hoe complex deze aan de ene kant ook is, de wereld aan de andere kant ook vol zit met hele simpele steeds weer terugkerende patronen die het leven een stuk begrijpelijker (?) maken. Wat niet vreemd is aangezien naar mijn overtuiging in de eenvoud de beste verklaringen voor de werkelijkheid en de waarheid te vinden zijn.
Hier betreft het een patroon dat zo simpel is dat je er haast overheen kijkt: de mens bekijkt en beoordeelt anderen geheel vanuit het eigen referentiekader waardoor het misverstand ontstaat dat iedereen is zoals hijzelf en alle mensen in de basis hetzelfde zijn.
Dit klinkt misschien niet spectaculair, maar als je erover nadenkt is deze misvatting zo enorm ingeburgerd in onze wereld dat die ons leven in meer of mindere mate bepaalt. Kijk alleen al maar eens naar het kapitalisme dat volledig op dit misverstand is gestoeld (iedereen heeft gelijke kansen om heel rijk te worden) of naar religie en de ongeveer vijf miljard gelovigen op onze aarde waarvoor hetzelfde geldt (iedereen heeft gelijke kansen om voor goed of kwaad te kiezen).
 

Ander beroemd Goedheiligman

Als voorbeeld neem ik religie waarbij ik me voor het gemak beperk tot de twee grootste wereldreligies: het christendom en de islam. Een beetje zwart-wit gesteld is de basis van zowel het christendom als van de islam vrij simpel: je hebt als mens in je leven de keuze om je goed of slecht te gedragen. Waarbij “goed” in deze betekenis betekent: “zoals God dat wil”.
Eigenlijk is de essentie van deze religies mooi samengevat in een regel uit een liedje dat gezongen wordt ter ere van een ander beroemd Goedheiligman: “Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe.” Vrij vertaald richting beide wereldreligies: “Wie goed is, gaat voor eeuwig naar de hemel; wie slecht is, gaat voor eeuwig naar de hel.”
 

Nature en nurture

Dit simpele systeem kan natuurlijk alleen maar goed werken als ieder mens in de basis ongeveer hetzelfde is en vanuit een zelfde soort startpositie vertrekt. Anders zou het tenslotte wel heel oneerlijk zijn. Dat zou hetzelfde zijn als ik in een sprintwedstrijd over honderd meter tegen Usain Bolt vijftig meter voorsprong zou krijgen (en voor alle duidelijkheid: dat win ik nog wel, zelfs zonder doping).
Als alle mensen in de basis ongeveer hetzelfde zijn en vanuit een zelfde soort startpunt vertrekken, is iedereen dus ook even vrij in het maken van keuzes tussen goed en kwaad. Kies je voor een leven dat goed is of bewandel je liever het slechte pad?
Wie als gelovige - maar overigens ook als niet-gelovige (helaas zonder enige garantie op een plekje in de hemel, zie column 218) - in deze gelijke omstandigheden ervoor kiest om het goede pad te gaan bewandelen, heeft lijkt mij alle recht van de wereld om zeer verontwaardigd, teleurgesteld of boos te reageren op een ieder die ondanks deze mooie buitenkans toch de kant van het kwaad heeft gekozen.
Wie echter objectief en met kennis van zaken naar deze wereld kijkt, kan niet anders dan tot de conclusie komen dat mensen helemaal niet in de basis hetzelfde zijn en allesbehalve vanuit een zelfde soort startpositie vertrekken. Natuurlijk kunnen we nu gaan redetwisten over wat de “basis” precies inhoudt, maar we kunnen het er in elk geval wel allemaal over eens zijn dat ieder mens qua nature en nurture totaal van elkaar verschilt. 
 

Egocentrische zelfverrijker

Waar het ene jongetje met een laag IQ opgroeit in de armste favela in Brazilië met een prostituee als moeder en een werkloze, gewelddadige alcoholist als vader die (gelukkig) zelden thuis is, groeit het andere jongetje met een hoog IQ op in een christelijk gezin in Wassenaar waar zijn vader bankdirecteur is en zijn moeder huisvrouw.
Wat als consequentie heeft dat het voor het ene jongetje een stuk makkelijker zal zijn om een braaf gelovig en niet-crimineel mannetje te worden dan voor de ander. Al staat daar tegenover dat datzelfde ene jongetje ook weer meer risico loopt om zich te ontwikkelen tot een egocentrische zelfverrijker. En we weten allemaal hoe groot Jezus de kansen inschat voor een rijke om het Koninkrijk Gods binnen te gaan (Marcus 10:25)₁.
Laat ik het zo zeggen: als ik een rijke was die de Bijbel en Jezus serieus neemt, zou ik me ernstig zorgen maken. Maar gelukkig weten de rijken wel beter en beseffen zij als geen ander dat de Bijbel (net als de Koran) hen alle ruimte biedt voor interpretatie. Hierdoor zullen ze zonder probleem in staat zijn om aan deze uitspraak van Jezus zo'n mooie draai te geven dat het iedereen opeens duidelijk wordt dat Jezus hiermee eigenlijk totaal iets anders bedoelde.
Dan blijkt bijvoorbeeld dat Jezus een enorme ironische dude was die juist een hekel aan armen had. Zo lopen er in de Verenigde Staten daadwerkelijk (rijke) dominees rond die de leer verkondigen dat Jezus in feite de eerste echte kapitalist was die mensen aanmoedigde om vooral zo rijk mogelijk te worden. Dat is het geweldige aan al die heilige boeken: wat je erin wilt lezen, staat er ook.     
 
Meteen hierna volgt deel twee en slot.

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.


Marcus 10:25: “Het is gemakkelijker dat een kameel gaat door het oog ener naald dan een rijke het Koninkrijk Gods binnengaat.”

Afbeelding: Tonko
 

zaterdag 14 november 2015

220. COLUMN AANSLAGEN PARIJS, TERRORISME, ALLAH, DE ISLAM, ISLAMITISCHE STAAT, GELOOF, ACTUALITEIT: Allah bestaat, Allah is groot en Allah is kwaad

ONDERWERPEN: TERRORISTISCHE AANSLAGEN PARIJS - ALLAH - ISLAM

 

De boodschap is helder

Ok, de nieuwe terroristische aanslagen op vrijdag de dertiende (voer voor alle bijgelovigen) in Parijs hebben mij overtuigd: de Allah van de Islamitische Staat bestaat (zie ook column 164), Allah is groot en Allah is kwaad.
Allah wil dat het de mensheid nu eens en voor altijd duidelijk wordt dat wij ons allemaal als de wiedeweerga moeten gaan bekeren tot de islam of dat we anders bereid zijn om te sterven.
De boodschap - op aarde al diverse keren op niet mis te verstane wijze door de Islamitische Staat overgebracht - is helder en ik bevestig hierbij zwart op wit aan Allah dat ik de boodschap in elk geval goed heb ontvangen én begrepen.
In navolging van de Franse filosoof Blaise Pascal met zijn gok ga ik voortaan lekker op safe (zie column 218). Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.
 

Roering in Je leven

Eerlijk gezegd heb ik een beetje met Allah te doen. Om wat voor reden dan ook (verveling, eenzaamheid?) besluit Je op een dag zo’n 13,8 miljard jaar geleden om een heelal te gaan scheppen. Omdat Je wel wat roering in Je leven wilt maar weer niet teveel, besluit Je dat het een ontiegelijk groot heelal moet worden met een ontelbare hoeveelheid sterren en planeten waarvan er op slechts één pietepeuterig, nietig planeetje in the middle of nowhere leven mag zijn.
Je besluit de ontwikkeling van het leven heel rustig op te bouwen door pas na 9,3 miljard jaar (4,5 miljard jaar geleden) dat ene bijzondere planeetje te scheppen om vervolgens na nog een miljard jaar wachten dan eindelijk te beginnen met het creëren van het eerste leven.
Na allemaal ingewikkelde chemische en fysische processen ontstaat het leven op aarde met eencellige organismen. In de miljarden jaren die daarop volgen ontwikkelen zich ook meercellige organismen en komen er steeds meer complexe dieren. Absoluut hoogtepunt van de schepping vindt pas ongeveer 150.000 jaar geleden plaats als de Homo Sapiens zijn intrede doet die zich stap voor stap ontwikkelt tot de moderne mens van nu.
 

De balans opmaken

Nu de mensen eenmaal op aarde zijn, wil je als Allah natuurlijk dat ze in Jou geloven omdat zij dienen te beseffen dat Jij hen geschapen hebt en daar dus ook alle lof en respect voor verdient. Voor de zekerheid geef Je de mens nog een mooi Heilig Boek, de Koran, waarin precies staat hoe ze dienen te leven en hoe ze Jou moeten eren. Een kind kan de was doen.  
Inmiddels zijn we 13,8 miljard jaar na de schepping van het Heelal en is het voor Allah een mooi moment om eens de balans op te gaan maken van hoe het ervoor staat met Zijn status op aarde als Opperwezen.
 

Niet eens nummer 1 op de wereldreligieranglijst

Ik kan me zo voorstellen dat ik in Zijn plaats niet blij zou worden van wat ik zie.
Van de zeven miljard mensen die er op aarde leven zijn er ongeveer twee miljard christen, anderhalf miljard moslim, een miljard hindoe, vier miljoen boeddhist, vijfentwintig miljoen sikhs, vijftien miljoen joden, acht miljoen bahaisten, zes miljoen confucisten, vier miljoen jaïnisten en drie miljoen shintoïsten. Voor het gemak stel ik dat de overige ongeveer twee miljard mensen niet gelovig zijn.
Vervelende conclusie voor Allah: niet alleen geloven van de zeven miljard mensen op aarde vijfeneenhalf miljard niet in Hem, maar Hij staat bovendien niet eens op nummer 1 van de wereldreligieranglijst! Verslagen door de niet eens bestaande christelijke God, hoe vernederend moet dat voor de enige echte Almachtige zijn.
Daarbij komt nog het pikante detail dat anderhalf miljard volgelingen misschien nog wel aardig klinkt, maar niet als je beseft dat dat voor het overgrote deel uit watjes bestaat die totaal niet bezig zijn met het bekeren dan wel vermoorden van ongelovigen. Terwijl het daar verdomme juist allemaal om gaat. Dus dat schiet ook niet op.
 

Nog een hoop werk aan de winkel

Nee, arme Allah rest niets anders dan te roeien met de riemen die Hij nog heeft: een kleine groep van wereldwijd hooguit 100.000 extremistische moslims dat tenminste nog wél begrijpt waar de islam om draait.
Allah zal als geen ander beseffen dat als Hij de wereld wil veroveren er nog een hoop werk aan de winkel is.
Het lijkt me voor de CITO-toets een mooi rekensommetje: je hebt vijfeneenhalf miljard on-/andersgelovige mensen die je moet laten ombrengen (bekeren duurt te lang en geeft geen garantie op succes), per dag laat je acht van je aanhangers via zelfmoordacties honderdvijftig  ongelovigen doden, je hebt 100.000 aanhangers. Vragen: 1. Hoeveel dagen kun je de zelfmoordacties laten uitvoeren totdat je aanhangers op zijn? 2. Hoeveel ongelovigen heb je dan gedood? 3. Hoeveel ongelovigen houd je dan nog over om te doden?
 

Een beetje God heeft dat helemaal niet nodig

Nee, ik benijd Allah in deze moeilijke tijden niet moet ik eerlijk zeggen. Het valt niet mee om een Opperwezen te zijn in een wereld vol ongelovigen en domme moslims die denken dat geloof om zaken als (naasten) liefde, vrede en harmonie gaat in plaats van om het vermoorden van alle andersdenkenden.
Eén ding zal ik nooit van de goden begrijpen. Als ik een God was en het liep op aarde niet zoals ik wilde en ik zou bijvoorbeeld zien dat de meerderheid van de mensheid niet eens in Mij geloofde dan zou ik alles veranderen door één keer met mijn vingers te knippen. Nee sterker: Ik zou niet eens met mijn vingers hoeven te knippen want dat is meer iets voor een mislukte goochelaar. Een beetje God heeft dat natuurlijk helemaal niet nodig. Eraan denken moet voldoende zijn lijkt mij.
Maar op de een of andere boeiende reden doet de Allah van de Islamitische Staat dat niet, anders had Hij zo pats boem van de wereld één groot kalifaat kunnen maken. 

Als ik Allah was zou ik die terroristische aanslagen met lede ogen aanzien omdat ik zou beseffen dat dat niet bepaald zoden aan de dijk zet en je net zo goed water naar de zee kunt dragen. Als Ik nou daarmee de oorlog moet gaan winnen, is het wel heel treurig met Mij gesteld, zou ik denken.
 
Ja, Allah is groot en Allah bestaat, maar ik ben vooral erg kwaad.
 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 
₁ Antwoorden: 1. 12.500 2. 1.875.000 3. 5.498.125.000
Sans mots (zonder woorden)
 

vrijdag 13 november 2015

219. COLUMN AUTOBOM BREDA, AFREKENINGEN CRIMINEEL CIRCUIT, WRAAK, GOED EN KWAAD, SERIE (MOORDENAAR) DEXTER, FILM KICK-ASS, ACTUALITEIT: Boef of held?

ONDERWERPEN: AUTOBOM BREDA -  BOEF OF HELD - DEXTER

 

Afrekening binnen het criminele circuit

Is het op het gebied van liquidaties in de onderwereld de laatste tijd relatief rustig in Amsterdam ontploft er nu opeens een autobom in Breda. Behalve zijn auto kostte de explosie de 63-jarige eigenaar in elk geval een aantal ledematen.
Ondanks dat het op dit moment nog onbekend is wat de precieze toedracht van het incident is, zal ik niet de enige zijn die geneigd is te denken aan een afrekening binnen het criminele circuit. Eerlijk gezegd hoop ik daar ook op, aangezien ik er niet aan moet denken dat de autobom in elkaar is geflanst en geplaatst door een “normale” (?) burger.
Ook zal ik niet de enige zijn die zichzelf bij het horen van nieuws over afrekeningen in de onderwereld betrapt op gedachten als “mooi, laten die lui elkaar maar lekker afmaken”.
 

Seriemoordenaar Dexter

Natuurlijk is dat mijn gevoel die praat, maar gelukkig ga ik - zeker bij belangrijke zaken - liever af op mijn verstand omdat dat nu eenmaal, inderdaad, het verstandigst is.
Dus voordat er een misverstand ontstaat: ik ben tegen het doden van mensen, tegen de doodstraf en dus ook tegen doden uit wraak of (on)rechtvaardigheid. Gewoon omdat de wereld daar geen haar beter van wordt. In de wereld waarin ik wil leven, doden mensen elkaar niet. En als dat toch een keer gebeurt dan klink ik haast religieus door te stellen dat het dan niet aan mij is om over het leven en de dood van de dader te oordelen en beslissen.
Toch merk ik dat dit onderwerp tot interessante discussies kan leiden. Toevallig kijk ik de laatste tijd naar de serie Dexter. Voor wie de serie niet kent: Dexter is een seriemoordenaar die als bloedanalist bij de politie werkt.
Een belangrijke code die Dexter hanteert bij het selecteren van zijn slachtoffers is dat hij alleen mensen vermoordt die zelf ooit onschuldige mensen hebben vermoord en daarmee weg zijn gekomen. Hij pakt kortom alleen die bad guys die onterecht vrij rondlopen omdat ze om wat voor reden dan ook door de mazen van het juridische net zijn geglipt.   
Een interessant gegeven want maakt dat van Dexter nou een boef of een held? Mijn oudste zoon met zijn uitgesproken meningen (geen idee van wie hij dat heeft) twijfelde geen seconde: Dexter is een held. En hoezeer ik het daar ook verstandelijk gezien niet mee eens kan zijn, kan ik er aan de andere kant ook wel degelijk begrip voor opbrengen. Onder de liefhebbers van de serie is niet voor niets een veelgehoorde uitspraak dat het apart is om te merken dat je je echt inleeft in de persoon Dexter en je oprecht empathie en sympathie voor deze seriemoordenaar kunt voelen.
 

Wraak in film opwindend, wraak in echte leven destructief

Stel je nu eens voor dat er in het echte leven een Dexter zou rondlopen die als mysterieuze seriemoordenaar het recht in eigen handen zou nemen door vrij rondlopende zware criminelen om te brengen. Hoe zou die door de media en de mensen worden ontvangen: als schurk of held? Of stel je eens voor dat er in Syrië verhalen opduiken over een geheimzinnige seriemoordenaar die links en rechts individuele I.S.-strijders onthoofdt als straf voor hun misdaden. Hoe zouden wij dat vinden?
Ik denk dat veel mensen dezelfde opwindende emoties zouden voelen als die ik voel bij het kijken naar het elfjarige meisje Hit Girl dat tientallen gangsters doodschiet omdat die haar vader Big Daddy en haar collega superhero Kick-Ass te pakken hebben genomen (zie film Kick-Ass). Maar wederom hoor ik in mijn hoofd mijn verstand heel verstandig tegen me zeggen dat waar wraak in een film heel opwindend kan zijn, wraak in het echte leven juist vooral destructief is.
Gevoel tegenover verstand, goed tegenover kwaad, het ligt allemaal niet zo zwart-wit als je in eerste instantie denkt. Ik vraag me af wie van ons allemaal er een voorstander van zou zijn als alle Dexters in deze wereld alle bad guys - met of zonder hulp van autobommen - zouden ombrengen.

Mijn oudste zoon zou het wel weten. Maar op zijn leeftijd dacht ik er net zo over. Gelukkig ben ik inmiddels ouder en verstandiger geworden. Tenminste dat hoop ik. En waarschijnlijk zal mijn zoon hierin ook nog wel veranderen. Of niet en word ik straks tegen wil en dank gedwongen dezelfde begeleidende rol in te gaan nemen als de vader van Dexter (moet je de serie voor kennen).
De laatste afleveringen van Dexter ga ik komende week bekijken. Ik hoop maar dat Dexter Morgan niet wordt gepakt.


Go Dexter go!

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.