(zie ook columns 57 en 61)
ONDERWERPEN: DE PAUS VS. ESTHER VERGEER - ERVARING
De paus stopt ermee
De huidige paus Benedictus XVI stopt ermee. Mijn column eind december betekende
voor hem waarschijnlijk de druppel tot het nemen van dit besluit. Niet alleen
de paus nam deze week een dergelijk besluit. Ook rolstoeltennisster Esther
Vergeer gaf aan met onmiddellijke ingang te stoppen.
Contrast
Wat een contrast. Vergeer is 31 jaar, in de bloei van haar leven en ze wordt
algemeen beschouwd als een levende legende binnen de gehandicaptensport: alleen
al in de single behaalde ze 39 grandslamoverwinningen, vier gouden medailles bij
de Paralympics en sinds 2003 is ze ook nog eens maar liefst 470 (!) wedstrijden
achter elkaar ongeslagen. Vergeer wenst niet te wachten tot het minder gaat en
ze partijen begint te verliezen en stopt dus gewoon op haar hoogtepunt.
Over de 85-jarige paus Benedictus XVI kunnen we het allemaal eens zijn dat die niet bepaald in de bloei van zijn leven is; integendeel. Schrale troost voor hem is dat dat voor vrijwel al zijn voorgangers gold en wel om de eenvoudige reden dat dat inherent is aan deze functie waarop men pas op hoge leeftijd kans maakt.
Over de 85-jarige paus Benedictus XVI kunnen we het allemaal eens zijn dat die niet bepaald in de bloei van zijn leven is; integendeel. Schrale troost voor hem is dat dat voor vrijwel al zijn voorgangers gold en wel om de eenvoudige reden dat dat inherent is aan deze functie waarop men pas op hoge leeftijd kans maakt.
Ongetwijfeld zal Benedictus in zijn leven ook zijn hoogtepunten hebben
gehad, maar die zullen vooral stammen uit de tijd dat hij nog als Joseph Aloisius Ratzinger door het leven
ging. Ook kunnen we allemaal gerust vaststellen dat deze paus noch als levende noch
als dode legende de geschiedenis zal ingaan. Om in sporttermen te spreken: zijn
carrière werd niet bepaald gekenmerkt door het aan elkaar rijgen van
overwinningen.
Al heeft Benedictus wat mij betreft kansen genoeg gehad om zichzelf onsterfelijk te maken. Daarvoor had hij “alleen maar” even de eerste paus moeten worden die openlijk, zelfkritisch en met keiharde hand eens en voor altijd afrekende met het kindermisbruik en alle schandalen in zijn kerk. De hand in eigen boezem steken (in plaats van die in andermans) en stoppen met alles steeds maar weer met de bisschopsmantel der liefde bedekken. Weg met de hypocrisie en het stilzwijgen; leve de waarheid!
Al heeft Benedictus wat mij betreft kansen genoeg gehad om zichzelf onsterfelijk te maken. Daarvoor had hij “alleen maar” even de eerste paus moeten worden die openlijk, zelfkritisch en met keiharde hand eens en voor altijd afrekende met het kindermisbruik en alle schandalen in zijn kerk. De hand in eigen boezem steken (in plaats van die in andermans) en stoppen met alles steeds maar weer met de bisschopsmantel der liefde bedekken. Weg met de hypocrisie en het stilzwijgen; leve de waarheid!
Illusie
Helaas moeten we concluderen dat een Katholieke Kerk zonder kindermisbruik
hetzelfde is als een Tour de France zonder doping: een illusie. Zeker zo lang
als dergelijke organisaties van bovenaf nergens de oprechte intentie tonen om
de problemen bij de wortels aan te pakken. Wat overigens natuurlijk niet meevalt
als die wortels juist vaak bovenin te vinden zijn. Macht corrumpeert, schreef
ik al terecht in mijn vorige column.
Lef en moed
Eén ding aan Benedictus XVI bevalt mij echter wel en dat is zijn
Outside-the-Box (vreselijke modeterm inmiddels)-achtige actie om zijn functie al bij leven neer te leggen. Iets
wat indruist tegen de ongeschreven wet dat een paus tot zijn dood zijn functie
dient uit te oefenen.
Erkennen dat je op je 85e de kracht niet meer hebt om de verantwoordelijkheden te dragen en dus feitelijk ervoor uitkomen dat je simpelweg te oud bent, is een teken van lef en moed. Daar kunnen veel hoogbejaarde opvolgers alvast een puntje aan zuigen, al is dat hier misschien een wat ongelukkige uitdrukking.
Hopelijk inspireert Benedictus’ actie andere kardinalen om ook een keer Outside-the-Box te stappen. Wat bijvoorbeeld te denken van het lumineuze idee om eens niet zo’n oude vent als paus te gaan kiezen, maar gewoon een jonge kardinaal in zijn beste jaren?
Erkennen dat je op je 85e de kracht niet meer hebt om de verantwoordelijkheden te dragen en dus feitelijk ervoor uitkomen dat je simpelweg te oud bent, is een teken van lef en moed. Daar kunnen veel hoogbejaarde opvolgers alvast een puntje aan zuigen, al is dat hier misschien een wat ongelukkige uitdrukking.
Hopelijk inspireert Benedictus’ actie andere kardinalen om ook een keer Outside-the-Box te stappen. Wat bijvoorbeeld te denken van het lumineuze idee om eens niet zo’n oude vent als paus te gaan kiezen, maar gewoon een jonge kardinaal in zijn beste jaren?
Hoop ervaring
Ervaring vind ik persoonlijk maar een overgewaardeerde term. Ervan
uitgaande dat ervaring met de jaren komt, zou dit betekenen dat de beste
werklui per definitie altijd aan wal staan: de hoogbejaarde gepensioneerde
senioren.
Mijn God, wat zou het mooi zijn als we allemaal onze hoogtepunten beleven
op die leeftijd. Maar ik geloof toch echt niet dat Esther Vergeer op haar
tachtigste nog veel furore als rolstoeltennisster zal maken. De Ierse schrijver
Oscar Wilde verwoordde het ooit mooi: “Experience is simply the name we give our mistakes.”
Wat dat betreft had Benedictus inderdaad een hoop ervaring.
Tonko
Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
 |
Foto links internet, foto rechts: Tonko
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten