zaterdag 2 december 2017

291. Column over vrijspraak Julio Poch: Ik zou als familielid van Julio Poch niet blij met hem zijn


Onderwerpen

actualiteit - vrijspraak Julio Poch - dodenvluchten tijdens Argentijnse dictatuur - zie ook column 126

 

Desaparecidos

De familie van de Argentijns-Nederlandse Transavia-piloot Julio Poch is blij en opgelucht. Hun echtgenoot en vader en wat allemaal nog meer is na acht jaar (!) voorarrest vrijgesproken. Vrijgesproken van aanklachten en beschuldigingen dat Julio als voormalig gevechtspiloot bij de Argentijnse marine ten tijde van de militaire Junta (1976-1983) betrokken zou zijn geweest bij de beruchte dodenvluchten.
Tijdens deze dodenvluchten werden gemartelde maar nog levende tegenstanders van het Argentijnse dictatoriale regime gedrogeerd en vastgebonden (en naakt) vanuit vliegtuigen in de Río de la Plata-rivier of de Atlantische Oceaan gegooid. Met dit soort walgelijke acties zouden de slachtoffers van de dodenvluchten deel gaan uitmaken van de ‘desaparecidos’: tienduizenden Argentijnse burgers die tijdens het wrede bewind van dictator Jorge Videla van de ene op de andere dag opeens “verdwenen” en nooit meer werden teruggezien (zie ook column 126).
 

Gebrek aan bewijs

Ondanks de vrijspraak zou ik als familielid van Julio Poch echter allesbehalve blij zijn met. Hiervoor heb ik twee redenen.
Ten eerste zou het zomaar kunnen zijn dat straks voor Poch hetzelfde blijkt te gelden als wat voor meer vrijgesproken misdadigers geldt, namelijk dat vrijspraak nog niet wil zeggen dat je onschuldig bent.
Voor de precieze reden van de vrijspraak van Julio Poch zullen we moeten wachten tot maart 2018 als de uitgebreide motivatie van de rechtbank zal worden voorgelezen. Globaal gezien kunnen er voor de vrijspraak twee redenen zijn: óf Poch is vrijgesproken omdat er genoeg bewijs is gevonden dat hij nooit kan hebben gedaan waarvoor hij is aangeklaagd óf Poch is vrijgesproken vanwege gebrek aan bewijs waardoor hij eenvoudigweg niet kan worden veroordeeld.
Het feit dat de openbare aanklagers in Argentinië hoger beroep hebben aangetekend tegen de vrijspraak van Julio Poch zou erop kunnen wijzen dat hij is vrijgesproken bij gebrek aan bewijs (hoger beroep aantekenen heeft normaal gesproken natuurlijk geen enkele zin als de verdachte bewezen onschuldig is). Wat op zich niet zo gek zou zijn aangezien het vinden van bewijs van betrokkenheid bij de dodenvluchten niet zo makkelijk is als het op het eerste gezicht lijkt. Zo zijn alle mogelijke getuigen tegen de daders dood en is er verder over de dodenvluchten - heel slim - maar zeer weinig gedocumenteerd. 
 

Hypocriete verklaring

Maar zelfs als ik er nu voor het gemak even van uitga dat Julio Poch op geen enkele wijze betrokken is geweest bij de dodenvluchten dan nog zou ik als familielid niet blij met hem zijn.
Er blijven tenslotte genoeg feiten en aanwijzingen over die een beeld tonen van een man die duidelijk een aanhanger was van het beleid van het toenmalige dictatoriale regime. Daar verandert de hypocriete verklaring van Julio Poch, die na zijn vrijspraak door zijn advocaten werd voorgelezen, echt niets meer aan: "Natuurlijk weet ik wat in de periode van de Argentijnse dictatuur is gebeurd en dat dat vreselijk was. Ik leef mee met de familie van de slachtoffers. Er zijn geen winnaars in dit proces en daarom voel ik mij ook geen winnaar."
Zo heeft Julio Poch in het verleden uitspraken gedaan als “They were left wing terrorists” (over de slachtoffers van de dodenvluchten), “We threw them in the sea” en (na de opmerking van een van zijn collega’s dat dat een inhumane manier was om mensen om te brengen), “O, well come on, they were drugged you know.” Daarnaast zou Poch tijdens een andere gelegenheid over de slachtoffers hebben verklaard: "They should have buried the sons of bitches. They should have killed them all."
 

Zachtaardige mensen steunen geen dictatoriale regimes

Alleen hierom zou ik me als familielid van Poch mijn ogen uit mijn kop schamen dat zo iemand bij mijn familie hoort. Ieder weldenkend mens met kennis van zaken walgt van alles wat het dictatoriale regime van Jorge Vidal tijdens de “Guerra Sucia” (vuile oorlog) in Argentinië heeft gedaan met zijn tegenstanders. Net als dat ieder weldenkend mens per definitie walgt van elke dictator op deze wereld, punt (Van Dale over “dictator”: "heerszuchtig iemand; onbeperkt gezaghebber die een schrikbewind voert").
Ik las dat een zijn collega’s uit de tijd dat ze samenwerkten Julio Poch omschreef als een zachtaardig persoon. Dit vind ik een grove belediging richting alle zachtaardige personen op deze aarde waartoe ik mijzelf ook reken. Zachtaardige mensen steunen geen dictatoriale regimes, vroeger niet, nu niet, en nooit niet.


Bedankt papa

Mijn God, dankzij Julio Poch besef ik maar weer eens hoe blij ik mag zijn met mijn in 2010 overleden vader. Met al zijn goede en slechte kanten voedde mijn vader mij in elk geval wel op met goede normen en waarden waarbij een duidelijk onderscheid werd gemaakt tussen goed en kwaad. En in welke hoek hij Adolf Hitler en alle andere dictators plaatste, heb ik gelukkig goed onthouden. Bedankt papa!  

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten