vrijdag 30 januari 2015

176. COLUMN ISLAMITISCHE STAAT (I.S.), JAPAN, PREMIER SHINZO ABE, KENJI GOTO, ONTHOOFDING, RUIL, CHINA, WOII, DE VERKRACHTING VAN NANKING: "Rare jongens die Jappen!"

I.S. - ONTHOOFDING - JAPAN - DE VERKRACHTING VAN NANKING

 

Afschrikwekkend imago

Als je als groep kwaadaardige mannen veel tijd hebt gestoken in het opbouwen van een berucht en afschrikwekkend imago is het natuurlijk wel zaak om de aandacht niet te laten verslappen om te voorkomen dat je op een dag opeens voor watje wordt uitgemaakt. “Gelukkig” is de Islamitische Staat (I.S.) zich bewust van dit gevaar en dus circuleerden de afgelopen tijd op internet weer nieuwe walgelijke I.S.-foto’s en -filmpjes: van homoseksuele mannen die van flats worden afgegooid, van kleine jongetjes die I.S.-vijanden een kogel door het hoofd “mogen“ schieten en van Japanse gijzelaars die zijn onthoofd of dat lot nog staat te wachten. Al is er op het moment van schrijven nog hoop voor de overgebleven Japanse gijzelaar Kenji Goto dat hij samen met een door de I.S. gevangen genomen Jordaanse piloot wordt geruild tegen een in Jemen gevangen genomen en ter dood veroordeelde Iraakse jihadiste.
 

Gemengde gevoelens

De Japanse premier Shinzo Abe sprak van de week zijn afschuw uit over de onthoofding van een van zijn landgenoten en noemde het een waanzinnige en ontoelaatbare terreurdaad. Sommige communicatieboodschappen zijn zo logisch als wat, maar moeten desalniettemin toch uitgesproken worden. Elke hoogwaardigheidsbekleder kent dit soort verplichte sociaalwenselijke verklaringen.
Hoe logisch, meelevend en oprecht de woorden van de Japanse premier ook zullen zijn, lijk ik haast een Tweede Wereldoorlogsveteraan als ik zeg dat ze gemengde gevoelens bij me oproepen. Niks ten nadele van de na 1945 geboren liberaal-democratische premier Abe, maar als ik “Japan” en “onthoofding” in één bericht lees, heb ik in de eerste plaats toch andere associaties dan met de I.S. Ik moet onmiddellijk aan de verkrachting van Nanking denken.
 

Lieverdjes

Omdat Japan een ver-van-mijn-bed-land is, zullen veel Nederlanders niet eens weten waar ik het over heb. Waar in Nederland onder bepaalde (oudere) mensen richting de Duitsers nog steeds haatgevoelens zullen leven, zal dat niet gelden tegenover Japanners. Ik vermoed dat de meeste Nederlanders eerder neutrale of positieve associaties met Japan hebben dan negatieve.
Hoe anders is dat in China waar de meeste ouderen met terugwerkende kracht er maar al te graag voor zouden hebben getekend dat ze in 1937 niet door Japan maar door Duitsland waren aangevallen. Vergeleken met de Japanners waren de nazi’s haast een soort lieverdjes.
 

Amateurreddertje

Flagrant voorbeeld van de wreedheid van de Japanners vormde hun inname van de toenmalige hoofdstad van China, Nanking, in december 1937. In zes tot acht weken tijd vermoordden de Japanners naar schatting 300.000 van de 700.000 inwoners van Nanking. En dat hadden er nog heel wat meer kunnen zijn als de Duitse (nazi!) directeur van de Siemensfabriek in Nanking, John Rabe, niet rond de tweehonderdduizend (!) Chinezen zou hebben gered door het creëren van een veiligheidszone middenin de stad. Een aantal waarbij vergeleken de dankzij Steven Spielberg beroemd geworden Oskar Schindler (van de film “Schindler’s List uit 1993) maar een amateurreddertje was. Schindler redde in het huidige Tsjechië de levens van ongeveer duizend joden.
Wie bij Triviant ooit de vraag krijgt “Noem één echte naziheld uit WOII” weet nu dat dat John Rabe moet zijn die tot de dag van vandaag in China als een heilige wordt beschouwd.
 

Tienduizend-lijken-greppels

Helaas voor de Chinezen gebeurde het moorden van de Japanners in veel gevallen niet op een “humane” (??) manier of met behulp van gaskamers of zo, maar op een meer gruwelijke en sadistische wijze. Voor de Japanners waren Chinezen het laagste van het laagste soort op aarde; üntermenschen (de Japanse term ken ik niet) die het niet verdienden om te leven.
Wie “geluk” had werd door de Japanners met machinegeweren neergemaaid bij de zogenaamde “tienduizend-lijken-greppels” aan de Yangtze. De rivier die na de moorden nog dagenlang rood kleurde van het bloed. Maar wie pech had wachtte een veel wreder lot en werd bijvoorbeeld levend verbrand, levend begraven, doodgeslagen, onthoofd, vastgenageld aan bomen, opgehangen aan de tong of doodgestoken door bajonetten.
Sommige Chinese mannen werden door de Japanners zelfs levend gebruikt voor hun bajonettraining. Naar schatting 80.000 Chinese meisjes en vrouwen werden achtereenvolgens (veelal door groepen) verkracht, verminkt (lichaamsdelen en borsten werden afgesneden) en vermoord. Verder zijn er getuigenissen van gruwelijke gebeurtenissen waarbij Japanse soldaten de buiken van zwangere vrouwen opensneden om de foetus te verwijderen of waarbij ze baby’s omhoog gooiden om ze vervolgens op te vangen op hun bajonetten.
Een bekend verhaal waar de Japanse kranten vol trots melding van maakten, was een wedstrijd tussen twee officieren die erom draaide wie van de twee als eerste honderd Chinezen had onthoofd. Door een soort van gelijkspel werd de wedstrijd verlengd tot het aantal van honderdvijftig zou worden gehaald.
 

Sterk overdreven

Negentien miljoen Chinezen kwamen door de oorlog met Japan om. Tot op de dag van vandaag wordt in Japan het bloedbad van Nanking nog steeds gebagatelliseerd; het zou allemaal sterk overdreven zijn (sommige Japanners spreken dan ook liever van het Nanking “incident”), Japanners zouden zich juist als humane bezetters hebben gedragen, China moest eerst maar eens kijken naar de slachtoffers die onder hun eigen leider Mao waren gevallen etc.
Officiële erkenning voor wat er in Nanking is gebeurd en officiële excuses daarvoor zijn er vanuit Japan nooit gekomen. Laat staan dat er herstelbetalingen zijn gedaan (wat medeagressor Duitsland overigens wel deed). In Japan schijnt sowieso een wijdverbreide neiging te bestaan om zichzelf eerder als slachtoffer dan als dader tijdens de Tweede Wereldoorlog te beschouwen. Denk daarbij aan Hiroshima en Nagasaki.

Kadaverdiscipline

Helaas is op de meest interessante vraag, namelijk waarom de Japanners zich zo ontzettend wreed en sadistisch gedroegen, geen sluitend antwoord gevonden. Het zal een combinatie van factoren zijn geweest. Opgebouwde frustratie vanwege de crisisjaren en de overbevolking in Japan; de angst voor het communisme; een aangeleerd superioriteitsgevoel jegens andere (inferieure) rassen/volkeren en een ingepompte overtuiging voorbestemd te zijn als wereldheerser; een door de militaire leiding opgelegde kadaverdiscipline waarbij niets minder dan blinde gehoorzaamheid werd verlangd, etc.
Hoe onaardig, onterecht en oneerlijk misschien ook, merk ik dat ik een volk dat minder dan tachtig jaar geleden - gehersenspoeld of niet - op zo’n grote schaal in staat was tot dergelijke gruwelheden toch nog een beetje wantrouw. De Japanners waren toen in elk geval tot de meest gekke daden in staat. Het zou mij ook niet verbazen als die idiote zelfmoordextremisten van nu de Japanse kamikaze zelfmoordeenheden tijdens het einde van de Tweede Wereldoorlog als voorbeeld beschouwen.
Ik las ooit dat er in een Japanse krant in 1945 een oproep had gestaan voor kamikazepiloten waarbij was toegevoegd “ervaring niet vereist”. “Rare jongens die Jappen.”, zou Obelix van Asterix zeggen. Al zouden de Chinezen ongetwijfeld een ander woord gebruiken.
 

Tonko

 

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.


 
AFBEELDING ONGESCHIKT VOOR KINDEREN EN GEVOELIGE VOLWASSENEN!!!
 
De verkrachting van Nanking (toelichting overbodig)
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten