90. COLUMN WOLF, EEN NEGATIEF IMAGO KAN DODELIJK ZIJN VOOR EEN DIER, STEVEN SPIELBERG EN JAWS, DE WRAAK VAN DE MENS OP DE HAAI, BEDREIGDE DIERSOORTEN, FILOSOOF BAS HARING, DAT ALLES IN NATUUR EEN FUNCTIE HEEFT IS MISVATTING, TWEE REDENEN WAAROM UITSTERVEN DIERSOORTEN ERG IS, ACTUALITEIT: De comeback van de wolf

TERUGKEER WOLF - SPIELBERG EN JAWS - FILOSOOF BAS HARING

 

Vrees van alle dieren op aarde de mens het meest

Tussen alle ellende in het nieuws zit er af en toe iets bij waar ik echt blij van word: de wolf is terug in Nederland. Helaas was mijn blijdschap van korte duur. Niet zozeer omdat het beest eenmaal in Nederland aangekomen meteen leek te zijn doodgereden door een automobilist die de wolf een eenmalige les leerde: vrees van alle dieren op aarde de mens altijd het meest. Maar vooral omdat inmiddels het vermoeden is gerezen dat het hier gaat om een practical joke van Oost-Europeanen die de dode wolf bij wijze van grap langs de weg zouden hebben neergelegd.

Ik vraag me af wie de humor hiervan inziet. Een Geert Wilders vermoedelijk niet, want die zal met dit nieuws ongetwijfeld zijn beeld bevestigd zien dat alle Oost-Europeanen oplichters zijn (uitgezonderd zijn eigen vrouw dan mag ik hopen). Maar de VVD bewijst dat er meer domme politici rondlopen: de partij liet al snel weten dat als er binnenkort in Nederland wolven komen wonen er serieus moet worden overwogen om deze dieren af te schieten. Wellicht dat ze bang zijn voor krassen op hun BMW of zo.

 

Geloven in sprookjes

Wolven zijn echter schuwe dieren en hebben sinds hun terugkeer in buurland Duitsland nog geen mens aangevallen. Mensen hebben nog altijd meer te vrezen van bijtgrage honden en vooral van het gevaarlijkste ras ter wereld dat deze bijtertjes op de wereld heeft gezet: het eigen mensenras (zie ook mijn column 12).
Blijkbaar zijn VVD’ers meer geneigd om sprookjes te geloven dan bijvoorbeeld hun PvdA-collega’s die geen problemen hebben met een terugkeer van de wolf. Met dank aan traditionele sprookjes als Roodkapje en De Wolf en de zeven geitjes heeft de wolf tenslotte (onterecht) een zeer negatief imago verworven.

 

Een negatief imago kan dodelijk zijn voor een dier

Een negatief imago kan letterlijk dodelijk zijn voor een dier. Zo vraag ik me wel eens af of de wereldberoemde regisseur Steven Spielberg spijt zal hebben van het maken van zijn kaskraker “Jaws” (1975).
Want behalve dat Spielberg verantwoordelijk is voor het maken van diverse wereldberoemde films als “E.T.” en “Schindler’s List” is hij door “Jaws” - hoe onbedoeld en indirect dan ook - tevens medeverantwoordelijk voor de moord op vele honderden miljoenen haaien.
Sinds “Jaws” de haai het negatieve imago meegaf als bloeddorstige killer is het haaienbestand niet toevallig met zeventig procent afgenomen. Terwijl kenners weten dat van de vierhonderd haaiensoorten hooguit één procent gevaarlijk kan zijn voor de mens. Waar in 2011 een record aantal van twaalf mensen door haaien werd gedood, is de wraak van de mens zoet: naar schatting worden jaarlijks honderd miljoen (!) haaien door mensen omgebracht. De witte Jaws-haai behoort inmiddels tot een van de meest bedreigde diersoorten ter wereld. 

 

Dat alles in natuur een functie heeft is misvatting

Natuurlijk kun je je net als de Nederlandse filosoof Bas Haring in zijn boek “Plastic Panda’s” (2011) afvragen of het nou zo erg is dat bepaalde dieren uitsterven. Ook cabaretier Herman Finkers heeft zo zijn bedenkingen: “Het aantal bedreigde diersoorten neemt hand over hand toe. Er is zelfs sprake van een enorme plaag.”
Haring heeft in mijn ogen gelijk als hij stelt dat het een grote misvatting is dat alles in de natuur een functie heeft en het er dus niet voor niets zal zijn. Zelf ga ik nog een stap verder en geloof ik dat het leven voor het grootste deel uit willekeur bestaat maar dat de mens dat uit zelfbescherming en angst nooit kan en wil accepteren en dus maar krampachtig probeert om achter alles orde en logica te vinden (zie ook mijn column 51).

Ik ga met Haring mee dat er in de natuur soms dingen zijn simpelweg omdat ze er zijn en niet omdat ze een bepaald nut zouden hebben. Hierdoor kunnen volgens de filosoof diverse diersoorten “gerust” uitsterven zonder dat dit ernstige gevolgen heeft voor het ecosysteem.

 

Twee redenen waarom uitsterven diersoorten wel erg is

Wel verschil ik met Haring van mening over de vraag of we het uitsterven van diersoorten (daarom) zo erg moeten vinden. In tegenstelling tot Haring vind ik dat wel degelijk verschrikkelijk en wel om twee redenen.
Ten eerste omdat ik ervan walg dat de mens haar oppermachtige positie op deze aarde meent te moeten ge-/misbruiken om vanuit puur egoïstische motieven en zonder enkele noodzaak bepaalde diersoorten uit te roeien. Hoe willekeurig het leven ook mag zijn, heeft er in de natuur altijd een bepaald evenwicht bestaan dat in feite alleen maar door de mens drastisch is verstoord.
De tweede reden is een esthetische: ik heb iets met dieren en vind bijvoorbeeld haaien, tijgers en wolven zulke prachtige beesten dat ik het doodzonde zou vinden als die er op een dag niet meer zouden zijn. De vraag over een eventueel nut van deze dieren vind ik hierbij totaal irrelevant. Dit heeft natuurlijk iets oppervlakkigs en hypocriets, want ik kan niet ontkennen dat hoe mooier en schattiger ik een dier vind hoe erger ik zijn uitsterven zal vinden. Terwijl het uitsterven van een of ander vaag insect waarschijnlijk langs mij heen zal gaan. Hoe prachtig insecten overigens (zeker van dichtbij) kunnen zijn.  

Ik kijk uit naar de comeback van de wolf in Nederland. Sinds de opmars van de wolf in Duitsland de afgelopen decennia is het niet meer de vraag of hij komt, maar wanneer. Elke keer als ik de Donald Duck lees, blijkt weer hoe pro-wolf ik ben: ik blijf de hoop hebben dat Midas op een dag eindelijk die irritante Knor en zijn broertjes te pakken krijgt. De VVD heeft vast wel suggesties hoe.

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 

De grote boze wolf Midas (foto Tonko uit de Donald Duck)