JIMMY SAVILE - SEKSUEEL MISBRUIK - OMGAAN MET BEROEMDHEDEN
Jimmy'll Fix it
Jimmy Savile was in Engeland een beroemde
televisiepersoonlijkheid. Meer dan veertig jaar werkte hij voor de BBC als dj
en presentator van populaire programma’s als “Top of the Pops” en “Jimmy’ll Fix
it” waarin hij wensen van met name kinderen (!) in vervulling liet gaan. Maar
helaas bleek Jimmy daarnaast nog veel meer te Fixen en was hij vooral druk
bezig met het vervullen van zijn eigen wensen of, beter gezegd, behoeften. Pas
na zijn dood in 2011 werd duidelijk dat hij gedurende al die jaren honderden kinderen
en volwassenen seksueel had misbruikt; in gebouwen van de BBC, in ziekenhuizen, in scholen,
in zijn caravan en soms zelfs bij kinderen thuis.
Uit angst en eerbied voor beroemdheden
Naar aanleiding van de conclusies van een onderzoek naar het jarenlange seksuele
misbruik door Jimmy Savile bood directeur Lord Hall van de week namens de BBC
zijn excuses aan de slachtoffers aan: “The BBC failed you when it should have
protected you. I’m deeply sorry for the hurt caused.”
Natuurlijk horen dit
soort openbare excuses te worden gemaakt op momenten dat onderzoeksrapporten de
harde werkelijkheid aantonen en het duidelijk is geworden dat weglopen voor de
eigen verantwoordelijkheid niet meer kan, maar als slachtoffer koop je er
natuurlijk niets voor. Of moet een voor zijn leven getraumatiseerd slachtoffer
nu zeggen van “Bedankt Lord, zand erover!”?
Wat de BBC te verwijten valt, is het feit dat er onder het BBC-personeel mensen
bleken te zitten die wel degelijk op de hoogte waren van de praktijken van
Savile maar er niets van zeiden. Hun zwijgen - waardoor Savile al die tijd
ongestoord door kon gaan met zijn walgelijke misdaden - bleek vooral voort te komen “uit
angst en eerbied voor beroemdheden”.
Belangrijk nieuws als prinsesje been breekt
Wat is het toch allemaal met de verkrampte wijze waarop de gewone mens omgaat
met (of opkijkt tegen) beroemdheden? Waarom lachen mensen extra
hard als een premier een vel vol grappen voorleest die door een team van professionele
comedians is samengesteld en zou dat een heel ander verhaal zijn als u of ik
diezelfde grappen zou oplezen? Waarom wordt er op een moment dat een oud-politicus
dood in haar garage wordt aangetroffen een team van tientallen rechercheurs op
de zaak gezet en zal de prioriteit een stuk lager liggen als mijn buurvrouw het
slachtoffer zou zijn? Waarom is het wel belangrijk nieuws als een prinsesje
tijdens wintersport haar been breekt maar kraait er geen haan naar al die
andere passagiers van gipsvluchten?
Natuurlijk, de mens heeft beroemdheden nodig. Als voorbeeld, om tegenaan te
kijken. Als hoop, om ooit op een dag misschien ook zo door te breken. Als
geruststelling, op een moment dat het met een beroemdheid ook niet helemaal
lekker gaat. Als droombeeld, om lekker bij weg te fantaseren over hoe mooi zo’n
leven moet zijn met al die miljoenen. Of om gewoon je gevoelens van jaloezie en
frustratie bij kwijt te kunnen.
If we sexual abuse children, do we not deserve prison time?
Tot zover kan ik er nog mee leven. Maar waar ik echter afhaak, is als mensen
bij dit alles helemaal vergeten dat we ook bij beroemdheden te maken hebben met hele gewone
mensen. Mensen die behalve goede ook slechte eigenschappen hebben. Die ook hun ups en
downs in het leven kennen. Die ook in meer of mindere mate worstelen met familie, relaties en
vriendschappen. Die naarmate ze ouder worden ook meer rimpels krijgen en de eeuwige strijd met de weegschaal dreigen te verliezen. Of anders gezegd: als je beroemdheden prikt, bloeden ze dan niet; als je beroemdheden kietelt, lachen ze dan niet en als je beroemdheden vergiftigt, gaan ze dan niet dood (met dank aan William Shakespeare - The Merchant of Venice – 1596/1597)?
Wie zwijgt als een beroemdheid kinderen misbruikt uit angst of eerbied omdat het een beroemdheid is, begrijpt niet hoe het werkt. Die begrijpt niet dat beroemdheden ook maar gewone mensen zijn die alleen qua nature en nurture anders in mekaar zitten dan hij en daarbij toevallig het geluk hebben gehad dat het hen succes heeft gebracht. En die vergeten daarbij eventjes dat dat van hen nog geen onschendbare en onfeilbare goden maakt. Alsof beroemdheden geen misdaden zouden kunnen begaan. Of zoals William Shakespeare het ongeveer zou hebben geformuleerd: “If we sexual abuse children, do we not deserve prison time?”
Als beroemdheid honderden kinderen misbruiken en er tot je dood mee wegkomen omdat je een beroemdheid bent. Het is een scenario wat alleen iemand als Bill Cosby zal aanspreken (zie column 228)...
Als beroemdheid honderden kinderen misbruiken en er tot je dood mee wegkomen omdat je een beroemdheid bent. Het is een scenario wat alleen iemand als Bill Cosby zal aanspreken (zie column 228)...
Tonko
Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten