21. God bless America!

Actualiteit - Wapenbeleid VS - De Dood

 

Flink raak

Zouden journalisten in de Verenigde Staten (VS) het begrip komkommertijd kennen? Met dank aan hun grote hoeveelheid wapens waarschijnlijk niet. Want saai waren de afgelopen zomermaanden er allerminst: het was er weer flink raak. Letterlijk en figuurlijk.

 

“Schat, zou je dat nou wel doen zo’n pistool aanschaffen? Ik vind het maar een eng idee, zo’n wapen in huis.” “Liefje, bedenk maar dat het voor onze eigen veiligheid is.”

Salem, Indiana, 14 juli: “Peuter van drie schiet vader dood.”₁

Aurora, Colorado, 20 juli: “Man schiet in bioscoop tijdens première nieuwe Batman-film twaalf mensen dood.”

Oak Creek, Wisconsin, 6 augustus: “Man richt bloedbad aan in Sikh-tempel: zeven doden.”

College Station, Texas, 13 augustus: “Drie doden bij schietpartij vlakbij Universiteit.”

 

Briljant of oliedom

God bless America! Ja, wellicht doet Hij dat inderdaad. Want dankzij “America” en al haar wapens komen heel wat onschuldige mensen sneller bij Hem dan verwacht.

Het “grappige” met dit soort incidenten is dat ze door zowel voor- als tegenstanders van het wapenbeleid in de VS worden aangegrepen om hun standpunten kracht bij te zetten.

De motivatie van de tegenstanders lijkt mij duidelijk. Iets minder voor de hand liggend is die van de voorstanders: “Als de omstanders (in de bioscoop) nou ook maar een wapen hadden gehad dan was het allemaal een stuk ‘beter’ afgelopen.” Briljant of oliedom?

 

Discussie niet zo eenvoudig

Vreemde lui die Amerikanen. Hoe verwerpelijk ik het wapenbeleid in de VS echter ook vind, toch blijkt de discussie niet zo eenvoudig als je je goed in het onderwerp verdiept. Was het maar zo simpel dat daar waar de meeste wapens (gemakkelijk kunnen) worden gekocht ook de meeste dodelijke slachtoffers vallen én vice versa. Maar deze redenatie blijkt zowel binnen de VS als daarbuiten niet op te gaan.

Zo zijn er binnen de VS steden met een behoorlijk streng wapenbeleid waar meer moorden worden gepleegd dan in andere vergelijkbare steden met een vrij wapenbeleid. Verder zijn er in de wereld genoeg landen met een liberaal wapenbeleid en (dus) veel wapenbezitters die jaarlijks weinig dodelijke slachtoffers₂ door vuurwapens tellen. Ik noem bijvoorbeeld Canada, Zwitserland, Zweden en Noorwegen. Een land waar de heer Breivik overigens nog wel hoogst persoonlijk voor een piek in de statistiek in 2011 heeft gezorgd.

 

Meer wapenbezit = meer veiligheid??? 

Moet ik mijn principes dan maar laten varen en meegaan met de voorstanders van een vrij wapenbeleid? Nee, zo makkelijk ben ik niet over te halen. Er mogen op dit gebied nog veel onduidelijkheden bestaan, maar over één ding/feit kunnen alle voor- en tegenstanders het wel eens zijn: daar waar geen vuurwapens zijn, wordt niemand doodgeschoten.

Ook mogen de voorstanders wel stellig verkondigen dat meer wapenbezit leidt tot meer veiligheid, maar als dat zo zou zijn dan zou de VS tot de veiligste landen ter wereld moeten behoren en dat is bepaald niet zo.
Integendeel zelfs. Kijkend naar het schrikbarend hoog aantal doden per jaar door vuurwapens in de VS (dat in geen enkele verhouding staat tot bijvoorbeeld de cijfers in Canada of Europa) kunnen ook de voorstanders van wapens niet ontkennen dat ze daar op dit gebied een serieus probleem hebben.

 

Angst is een slechte raadgever

Natuurlijk zijn er meer redenen dan het liberale wapenbeleid waarom juist de VS zo slecht scoort op dit gebied.

Ik kan me wat dat betreft helemaal vinden in de theorie waarmee de Amerikaanse filmmaker Michael Moore al in 2002 kwam in zijn documentaire “Bowling for Columbine”. Volgens hem moet de oorzaak van hun gewelddadige maatschappij niet gezocht worden in factoren als een gewelddadige geschiedenis, de grote werkloosheid en armoede, het grote aantal gebroken gezinnen, de gewelddadige videogames etc. Er bestaan namelijk genoeg landen met weinig dodelijke slachtoffers waar deze factoren ook spelen.

De theorie van Moore draait om angst. Vanaf de dag dat ze geboren worden, boezemt de Amerikaanse maatschappij haar burgers vanuit allerlei hoeken (politiek, media) angst in. Angst om een “loser” te worden in plaats van een “winner”, angst voor de Russen, de moslims, de zwarten, de criminelen, de homo’s, de pedofielen etc.
Angst is een slechte raadgever. Zeker in combinatie met wapens belooft dat weinig goeds. Kijkend naar wat ik van de VS zie, hoor en lees, lijkt me de theorie van Moore zeer legitiem.

 

“Eng hoor, die vader die is doodgeschoten door zijn peuterzoon. Had hij nou maar zelf nóg een pistool gehad, dan had hij tenminste dat ventje zijn wapen uit zijn handen kunnen schieten!” Achterlijke cultuur...

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
   

₁ Eerder dit jaar al schoot een elfjarige jongen in Kentucky zijn negenjarig broertje dood. “Geruststelling”voor de VS: het is niet het enige land ter wereld met dit soort vreemde schietincidenten. In april schoot in Saoedie-Arabië een vierjarig jongetje zijn vader een kogel door zijn hoofd met zijn eigen pistool nadat deze geweigerd had een Playstation voor hem te kopen. Moraal van dit verhaal: geef je kinderen alles wat ze willen hebben… of zorg dat je geen wapens in huis hebt (en geef die verwende snotaap een ouderwets pak op z’n broek).

₂ Kanttekening van mij: met dodelijke slachtoffers bedoel ik mensen. Ik vermoed namelijk dat er door de vele gekochte wapens in bijvoorbeeld Canada en Scandinavië wel extra veel doden onder de dieren zijn gevallen...

 

Foto: Tonko

 

 

 

 "Human History of Racism"

Filmpje uit "Bowling For Columbine" (2002)

van Michael Moore