zaterdag 3 oktober 2015

214. COLUMN SCHIETDRAMA VERENIGDE STATEN, CONFLICT ISRAËL EN PALESTINA, FILOSOOF EPICURUS, EPICUREÏSCHE PARADOX, ANDERS BREIVIK OVERTREFFEN, ACTUALITEIT: "Look, stuff happens"

ONDERWERPEN: SCHIETDRAMA'S IN V.S. - CONFLICT ISRAËL-PALESTINA

 

Immuun worden

In deze tijd kent de mens weinig zekerheden in het leven. Dat we allemaal doodgaan is er één van. En dat we elk jaar meerdere keren uit de Verenigde Staten bericht krijgen dat er weer een schietdrama heeft plaatsgevonden is een andere.
Ik vraag me af of er ooit een dag zal komen waarop ik merk dat ik honderd procent immuun geworden ben voor dit soort nieuwsberichten. Dat het me werkelijk helemaal niets meer doet en ik er slechts mijn schouders over ophaal. Al zou het alleen maar zijn omdat ik besef dat het zo ongelofelijk zinloos is om je te blijven opwinden over iets wat blijkbaar toch nooit verandert.
Ik betrap mezelf al een tijd lang op een beginnetje van dit soort gevoelens bij bijvoorbeeld nieuws over het eeuwig durende conflict tussen Israël en Palestina. Nu lees ik weer dat er op de Westelijke Jordaanoever een auto onder vuur is genomen waarbij een Israëlisch echtpaar is omgekomen terwijl hun vier jonge kinderen op de achterbank ongedeerd zijn gebleven. De aanslag schijnt te zijn opgeëist door een gewapende tak van de Palestijnse Fatah-beweging. 
 

Het zal allemaal wel

Misschien hard om te zeggen maar “het zal allemaal wel” is toch een gedachte die even door me heen schiet (!) bij het vernemen van zulk nieuws. Wat in dit geval niet los kan worden gezien van mijn ergernis over enerzijds de zinloosheid van wraak en anderzijds over mijn cynische conclusie dat de Almachtige waar al deze mensen zo hartstochtelijk in geloven kennelijk niet zo almachtig is dat Hij in staat is om aan dit eeuwigdurende conflict op Zijn Eigen heilige grond Hoogstpersoonlijk eens en voor altijd een einde te maken.
Letterlijk doodzonde en onbegrijpelijk, want erop vertrouwen dat de mens - met al haar koppigheid, wraakgevoelens en irritante neiging om te handelen op basis van emoties in plaats van op het verstand - dit zelf oplost, mag na al die eeuwen bloedvergieten inmiddels gerust een illusie worden genoemd. Ik moet daarbij meteen denken aan het even simpele als briljante geloofsargument van de Griekse filosoof Epicurus (341-271 v.Chr.), ook wel de Epicureïsche paradox genoemd.₁


Enough is enough

Toch hoop ik oprecht dat het nooit zover zal hoeven te komen dat ik me op een dag volledig overgeef aan apathie. Maar daarvoor zal er toch minimaal eens in de zoveel tijd een gebeurtenis moeten plaatsvinden die mij weer het vertrouwen geeft dat de mens wel degelijk in staat is om zijn fouten te erkennen en, nog belangrijker, ervan te leren.
In het geval van de schietdrama’s in de Verenigde Staten zou dat inhouden dat er een moment moet komen waarop het Amerikaanse volk zegt “Enough is enough!”. De vraag is alleen of dat moment komt en zo ja, wat ervoor nodig is om dit punt te bereiken. 
 

Anders Breivik overtreffen

Cynisch maar met een kern van waarheid vrees ik dat daarvoor iemand de Noor Anders Breivik flink zal moeten zien te overtreffen door bijvoorbeeld op een kleuter- of basisschool minstens honderd kinderen dood te schieten.
Misschien is dat wel precies het soort drama wat het land nodig heeft. Want laten we eerlijk zijn: de gemiddelde Amerikaan ligt niet meer wakker van een schietdramaatje meer of minder met tien of twintig doden.₂ Die denkt er net zo over als de onnozele Republikeinse (pleonasme?)  presidentskandidaat Jeb Bush: “Look, stuff happens”.
Je kunt je afvragen in wat voor wereld wij in godsnaam leven als de enige hoop om iets aan het vreselijke fenomeen schietdrama's te kunnen doen, bestaat uit het wachten op een nieuw drama dat alle voorgaande in de schaduw zet. En toch is het niet ondenkbaar dat er in het aantal dodelijke slachtoffers een ondergrens blijkt te bestaan van waaruit het besef gaat groeien dat het tijd wordt voor verandering.
 
Nee, de mens kent weinig zekerheden in het leven. Maar één zekerheidje minder zou heel mooi zijn. Maar het enige wat ons blijkbaar rest, is wachten op die ene druppel.
 
 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 

₁ Het argument van Epicurus (de Epicureïsche paradox):
Wil God het kwaad voorkomen, maar kan Hij het niet? Dan is Hij niet almachtig.
Kan Hij het wel, maar wil Hij het niet? Dan is Hij kwaadwillig.
Kan Hij het wel en wil Hij het ook? Waar komt dan het kwaad vandaan?
Kan Hij het niet en wil Hij het niet? Waarom noemen we hem dan God?
₂ Tenzij er onder de slachtoffers uiteraard dierbaren zijn.

 
Afbeelding: Tonko

Geen opmerkingen:

Een reactie posten