MECHANISCHE DOPING - WIELRENNEN - FEMKE VAN DEN DRIESSCHE
Plausibele leugen
Wat er al een tijdje aan zat te komen en waar de hele wielerwereld al bang voor was, is nu eindelijk gebeurd: een wielrenner is betrapt op het gebruik van mechanische doping. Tijdens het WK-veldrijden in het Belgische Zolder van afgelopen weekend werd in een van de fietsen van de 19-jarige Belgische wielrenster Femke van den Driessche een hulpmotortje aangetroffen.
Natuurlijk wist Femke nergens van en was deze fiets niet eens van haar maar van een vriend aan wie ze hem vorig jaar had verkocht en begreep ze ook niet waarom er een motortje in zat en die vriend had de fiets alleen maar even toevallig tegen hun materiaalbus gezet en toevallig was die vriend ook even groot als zij waardoor men in de veronderstelling was dat het haar fiets was, bla, bla, bla, bla. Ja, het duurde even voor Femke en haar vader om een mooie, plausibele leugen (soort contradictio in terminis) te bedenken maar dan heb je ook wel wat. Ik ben meteen overtuigd. Arme Femke, wat een pech toch allemaal meisje!
Natuurlijk wist Femke nergens van en was deze fiets niet eens van haar maar van een vriend aan wie ze hem vorig jaar had verkocht en begreep ze ook niet waarom er een motortje in zat en die vriend had de fiets alleen maar even toevallig tegen hun materiaalbus gezet en toevallig was die vriend ook even groot als zij waardoor men in de veronderstelling was dat het haar fiets was, bla, bla, bla, bla. Ja, het duurde even voor Femke en haar vader om een mooie, plausibele leugen (soort contradictio in terminis) te bedenken maar dan heb je ook wel wat. Ik ben meteen overtuigd. Arme Femke, wat een pech toch allemaal meisje!
Straks is het einde zoek
Bij De Wereld Draait Door (DWDD) ontstond tussen journalist Erik Dijkstra en oud-wielrenner Rob Harmeling de discussie of mechanische doping nou wel of niet erger was dan gewone doping.
Dijkstra vond het niets uitmaken omdat het toch allemaal vals spelen is. Als je echt wilt winnen, zul je nu eenmaal alles aangrijpen om dat te bereiken. Dijkstra zou het zelf ook gedaan hebben.
Harmeling daarentegen gaf aan af te haken bij dit soort mechanische dopingpraktijken. Hij vond het “not done” omdat al die wielrenners die ooit doping hebben geslikt er in elk geval nog wel gewoon hard voor hadden moeten trainen en afzien terwijl met zo’n hulpmotortje de beste recreant opeens iedereen kan kloppen. “Dan doet je lijf het (werk) niet meer.”
Ondanks dat ik het standpunt van Dijkstra begrijp, ga ik meer mee met de mening van Harmeling. Afgezien nog van het feit dat - zoals oud-wielrenner Michael Boogerd vorig jaar in DWDD over hetzelfde onderwerp al eens zei - het nogal een verschil is of je doping slikt in de wetenschap dat vrijwel iedereen in het peloton hetzelfde doet of dat je de enige (?) bent met een motortje in je fiets. Boogerd voegde hier nog wel aan toe dat als in zijn tijd iedereen met een motortje in het peloton had gereden hij dat natuurlijk ook had gedaan. Sterker nog: hij bekende uiteindelijk dat als hem zo’n motortje was aangeboden tijdens zijn carrière hij waarschijnlijk overstag was gegaan.
Precies om dat idee van een peloton vol fietsen met motortjes ben ik het met Harmeling eens, want op deze wijze is straks toch het einde zoek. Dan blijft er van de essentie van de sport niets meer over. Want is de essentie van de (top) wielrensport tenslotte niet dat je door middel van het trainen van je beenspieren en uithoudingsvermogen zo hard mogelijk gaat fietsen. Als je dat allemaal gaat vervangen door een motortje verandert de hele sport in een soort motorrijden. Dan krijg je straks een Tour de France Spartamet.
Dijkstra vond het niets uitmaken omdat het toch allemaal vals spelen is. Als je echt wilt winnen, zul je nu eenmaal alles aangrijpen om dat te bereiken. Dijkstra zou het zelf ook gedaan hebben.
Harmeling daarentegen gaf aan af te haken bij dit soort mechanische dopingpraktijken. Hij vond het “not done” omdat al die wielrenners die ooit doping hebben geslikt er in elk geval nog wel gewoon hard voor hadden moeten trainen en afzien terwijl met zo’n hulpmotortje de beste recreant opeens iedereen kan kloppen. “Dan doet je lijf het (werk) niet meer.”
Ondanks dat ik het standpunt van Dijkstra begrijp, ga ik meer mee met de mening van Harmeling. Afgezien nog van het feit dat - zoals oud-wielrenner Michael Boogerd vorig jaar in DWDD over hetzelfde onderwerp al eens zei - het nogal een verschil is of je doping slikt in de wetenschap dat vrijwel iedereen in het peloton hetzelfde doet of dat je de enige (?) bent met een motortje in je fiets. Boogerd voegde hier nog wel aan toe dat als in zijn tijd iedereen met een motortje in het peloton had gereden hij dat natuurlijk ook had gedaan. Sterker nog: hij bekende uiteindelijk dat als hem zo’n motortje was aangeboden tijdens zijn carrière hij waarschijnlijk overstag was gegaan.
Precies om dat idee van een peloton vol fietsen met motortjes ben ik het met Harmeling eens, want op deze wijze is straks toch het einde zoek. Dan blijft er van de essentie van de sport niets meer over. Want is de essentie van de (top) wielrensport tenslotte niet dat je door middel van het trainen van je beenspieren en uithoudingsvermogen zo hard mogelijk gaat fietsen. Als je dat allemaal gaat vervangen door een motortje verandert de hele sport in een soort motorrijden. Dan krijg je straks een Tour de France Spartamet.
Eerste maar niet laatste mechanische dopingzondaar
Zo bezien wacht ons een vreemde toekomst waarin we kampioenen discuswerpen gaan krijgen die geen discus weggooien maar een kleine drone, kampioenen boogschieten die via een magneetconstructie altijd in de roos schieten of zeilers die Olympisch goud winnen met hun motorboten waar alleen voor de vorm nog een zeil op zit.
Zo lang als de mens bestaat, bestaat er bedrog; dus ook in de sport. Al tijdens de Olympische Spelen in 1976 in Montreal werd de Sovjet-Russische moderne vijfkamper Boris Onisjtsjenko betrapt op een vorm van mechanische doping. Onisjtsjenko bleek met een gemanipuleerde degen te schermen die steeds wanneer hij op een knopje in zijn handgreep drukte een treffer in zijn voordeel registreerde. Slim maar ook dom natuurlijk, want het gaat wel opvallen als de machine keer op keer registreert dat je je tegenstander raakt terwijl iedereen kan zien dat dat niet zo is.
Omdat alle nadelen voordelen hebben kan ik Femke van den Driessche geruststellen: ze wilde iets bijzonders presteren en dat is haar gelukt. Ze krijgt straks op Wikipedia een eervolle vermelding als de eerste wielrenner die officieel betrapt is op mechanische doping. Nog een geruststelling voor Femke: ze zal niet de laatste mechanische dopingzondaar zijn.
De affaire zet je natuurlijk aan het denken. Als een 19-jarig meisje bij een kleine sport als dames wielrennen/veldrijden waar je nou niet bepaald rijk van wordt, al bereid is om alles op het spel te zetten door zo vals te spelen (al zou ik niet gek opkijken als de waarheid tragischer blijkt te zijn door de ontdekking dat een pusherige vader de oorzaak van alle ellende was), wat moeten wij dan wel niet denken van de mannenwielerwereld waarin miljoenen euro’s omgaan en de belangen gigantisch zijn? Voor mij is dan ook niet de vraag óf mechanische doping al eens eerder is gebruikt in het mannenpeloton, maar wanneer precies en door wie.
“Bedriegen en bedrogen worden; niets komt vaker op aarde voor.” (Duitse dichter Johan Gottfried Seume 1763-1810).
Zo lang als de mens bestaat, bestaat er bedrog; dus ook in de sport. Al tijdens de Olympische Spelen in 1976 in Montreal werd de Sovjet-Russische moderne vijfkamper Boris Onisjtsjenko betrapt op een vorm van mechanische doping. Onisjtsjenko bleek met een gemanipuleerde degen te schermen die steeds wanneer hij op een knopje in zijn handgreep drukte een treffer in zijn voordeel registreerde. Slim maar ook dom natuurlijk, want het gaat wel opvallen als de machine keer op keer registreert dat je je tegenstander raakt terwijl iedereen kan zien dat dat niet zo is.
Omdat alle nadelen voordelen hebben kan ik Femke van den Driessche geruststellen: ze wilde iets bijzonders presteren en dat is haar gelukt. Ze krijgt straks op Wikipedia een eervolle vermelding als de eerste wielrenner die officieel betrapt is op mechanische doping. Nog een geruststelling voor Femke: ze zal niet de laatste mechanische dopingzondaar zijn.
De affaire zet je natuurlijk aan het denken. Als een 19-jarig meisje bij een kleine sport als dames wielrennen/veldrijden waar je nou niet bepaald rijk van wordt, al bereid is om alles op het spel te zetten door zo vals te spelen (al zou ik niet gek opkijken als de waarheid tragischer blijkt te zijn door de ontdekking dat een pusherige vader de oorzaak van alle ellende was), wat moeten wij dan wel niet denken van de mannenwielerwereld waarin miljoenen euro’s omgaan en de belangen gigantisch zijn? Voor mij is dan ook niet de vraag óf mechanische doping al eens eerder is gebruikt in het mannenpeloton, maar wanneer precies en door wie.
“Bedriegen en bedrogen worden; niets komt vaker op aarde voor.” (Duitse dichter Johan Gottfried Seume 1763-1810).
Tonko
Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
Hier wil ik toch even op reageren. Ik geloof (hoe onwaarschijnlijk ook) dat Femke er niets van wist. Naïef van mijn kant? Misschien... Maar in haar intervieuw lijkt ze zo geloofwaardig waardoor ik niet anders kan dan haar geloven. Ze is zo overtuigd van haar gelijk en begrijpt maar niet dat niemand haar gelooft. Ze is 19 jaar en fietst al van kleinsaf en is al altijd een talentje geweest. Dat ze dan plots op haar 19de ook nog zo'n acteertalent zou hebben geloof ik niet. Ik ben er wel van overtuigd dat haar familie en dan zeker haar vader hier wel iets mee te maken heeft gehad. Hij weet duidelijk meer dan hij vertelt maar is niet van plan om zijn dochter uit de modder te halen... Ik ben benieuwd naar de waarheid.
BeantwoordenVerwijderenEn gewone doping of mechanische doping, het blijft voor mij allebei vals spelen. Het ene is niet slechter dan het andere.
volgende link wil ik je nog meegeven: http://www.demorgen.be/opinie/gun-femke-van-den-driessche-toch-het-voordeel-van-de-twijfel-b695c407/f3UQF/
Sorry Patricia, maar ik vrees dat ik degene moet zijn met het slechte nieuws dat je hierin inderdaad ontzettend naïef bent. Maar ter geruststelling: ik weet dat ik ooit ook zo goedgelovig en naïef was. Zo zal ik nooit de wielrenner Gert-Jan Theunisse vergeten die eind jaren tachtig betrapt werd op doping en toen met tranen in zijn ogen keer op keer bezwoer dat hij van niets afwist en dat hij nooit doping zou gebruiken en hij er juist een enorme tegenstander van was bla, bla, bla. Ook ik kon niets anders dan de zeer geloofwaardig overkomende Gert-Jan op zijn woord geloven. Jaren later werd echter duidelijk dat hij, zijn vriend en ploegmaat Steven Rooks (nummer 2 van Tour 1988) en zijn team PDM gewoon onder de doping zaten. Net als al hun concurrenten overigens.
BeantwoordenVerwijderenCarl Lewis, meest succesvolle Olympische atleet ooit (negen gouden medailles) was ook zo’n vreselijke hypocriet. De man liet geen gelegenheid onbenut om te laten weten wat voor grote tegenstander hij was van doping en van dopingzondaars (zoals zijn betrapte rivaal Ben Johnson) Je raadt het al: zelfde verhaal, Carl bleek al die jaren zelf onder de doping te hebben gezeten.
En wat te denken van Lance Armstrong? Die kwam toch ook altijd verdomd overtuigend over in al zijn ontkenningen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Vergeet ook niet Patricia dat het onmogelijk is om met een fiets met een motortje te rijden zonder dat je daar vanaf weet. Alleen theoretisch zou je haar op zo’n “motorfiets” kunnen neerzetten en het motortje meteen aandoen zonder het aan haar te vertellen maar dan heeft ze het natuurlijk meteen door tijdens het fietsen. Dat zou bovendien heel dom zijn want dan zou het wiel continu blijven draaien ook op momenten dat je dat juist niet wilt, bijvoorbeeld tijdens het lopen met de fiets op de rug (wat je bij veldrijden regelmatig moet doen) en dan zou het iedereen meteen opvallen. Om het motortje te bedienen, zit er ergens bij het stuur een knopje verborgen waarmee je het motortje aan en uit kunt zetten. Denk je nou serieus dat Femke daar niet vanaf wist?
Heb je bovendien de beelden bekeken van de Koppenbergklimwedstrijd waarbij Femke stil op de fiets van iedereen wegrijdt en tien seconden eerder dan de rest boven komt? Met de kennis van nu over het motortje kijk je opeens heel anders naar deze beelden!
Hier komt nog bij dat de familie Van den Driessche nou niet bepaald goed bekend staat: ze zijn ooit betrapt op vogeldiefstal en Femkes broer is al eens eerder op (gewone) doping betrapt. Bovendien waren er al verdenkingen richting Femke, reden waarom ze haar extra in de gaten hebben gehouden en ze haar fiets hebben gecontroleerd. Dus ze hebben ook nog eens alle schijn tegen.
Nee, als Femke van niets heeft geweten dan stop ik onmiddellijk per direct als columnist!
Wel houd ik overigens de mogelijkheid open dat het idee van vals spelen afkomstig is geweest van haar vader/ouders en in dat geval kan ik oprecht medelijden hebben met Femke. Maar dat ze er vanaf wist, staat voor mij honderd procent vast.
groeten, Tonko
Het laatste wat ik wil is dat je stopt als columnist :-).
BeantwoordenVerwijderenIk moet toegeven dat je gelijk hebt maar na het zien van haar interview wilde ik haar zo graag geloven. Dan neemt bij mij het emotionele de overhand en blijft het verstand achterwege. Ook nu, na jou uiteenzetting, weet ik dat het niet anders kan dan dat ze ervan wist en toch hoop ik nog steeds dat de waarheid haar ooit gelijk zal geven... ALS ze ooit met de bewuste fiets heeft gereden moet ze het minstens hebben gevoeld en hebben geactiveerd, dat staat vast. Na het bekijken van de beelden van de koppenbergcross kan ik bijna niet anders dan denken dat het iets te vlot gaat voor haar.
Wat ik niet wil doen is haar veroordelen op basis van de reputatie van haar familie. Die is inderdaad verre van zuiver maar dat zegt eigenlijk niets over haar.
Maar ik begrijp je standpunt. Alle verschillende punten samen genomen maakt haar inderdaad heel erg verdacht en het zou dom zijn nu nog steeds in haar onschuld te geloven.
Wat ik wel zeker weet en echt wil geloven is dat iemand anders haar ertoe heeft aangezet om het motortje te gebruiken. En ik ben ook zeker dat zij niet de eerste is die er gebruik van heeft gemaakt. Jammer genoeg is ze wel als eerste betrapt...
Ik ben blij te weten dat jij ook ooit zo naïef bent geweest. Er is dus nog hoop voor mij :-)
Ha, ha, ja ik was zeker naïef maar vooral vanuit de zeer menselijke neiging om zo graag te willen geloven (bijvoorbeeld in het goede van de mens). Door de combinatie van een enorme toename in mijn (zelf)kennis en meer levenservaring en simpelweg het proces van ouder en wijzer worden, ben ik er stap voor stap achter gekomen dat het leven vanaf de oppervlakkige buitenkant bekeken veel mooier lijkt dan het in werkelijkheid is. En omdat ik zo graag door wil dringen tot de werkelijkheid en de "waarheid" zou je mij inmiddels een soort van gefrustreerde romanticus kunnen noemen. Anders gezegd: een cynicus die cynisch is geworden juist vanuit een oorspronkelijke geloof in de goedheid van de mens. groeten, Tonko
BeantwoordenVerwijderen