285. COLUMN BORE-OUT, VERVELING OP HET WERK, VERSCHIL MET BURN-OUT, PRIVÉ (DEEL 1/2, DEEL 2 VOLGT HIERNA): Uiteindelijk zit het allemaal tussen de oren

ONDERWERP: BORE-OUT - VERVELING OP WERK

Na een pauze van bijna vier maanden pik ik de draad van het schrijven van columns weer op. Mijn gemiddelde van vier of soms vijf columns per maand van de afgelopen jaren zal ik echter niet meer gaan halen. Voorlopig zal ik gaan streven naar een gemiddeld aantal van twee columns per maand. Het is een combinatie van een aantal factoren waarom ik de afgelopen maanden een pauze heb ingelast, maar ik denk dat menig creatief persoon de behoefte hieraan herkent. Al is het alleen maar om jezelf de tijd te gunnen voor het krijgen van nieuwe inspiratie. Het onderwerp van deze column sluit overigens goed aan op mijn behoefte aan het inlassen van een pauze.

Extreme verveling

Ik las laatst op internet iets over het krijgen van een bore-out in plaats van de veel bekendere burn-out. Wie de term bore-out nog niet kent, kan zich er wel een voorstelling van maken waar het hier vermoedelijk om gaat: extreme verveling (op het werk) en een groot gebrek aan uitdaging met als risico het oplopen van dezelfde soort verschijnselen als bij een burn-out. Waarbij je dus kunt denken aan gevoelens van frustratie, irritatie, sleur, lusteloosheid, vermoeidheid, depressiviteit etc.

 

Verschillen bore-out en burn-out

Verschillen tussen de twee zijn er uiteraard ook. De kans dat iemand die richting een burn-out gaat zijn werk gewoon leuk vindt, is zeer reëel. Wat mede verklaart waarom hij steeds harder is gaan werken met alle stress en overbelasting als vervelende gevolgen.
Voor iemand met een bore-out geldt een heel ander verhaal. Die vindt zijn werk juist helemaal niet leuk omdat hij zich verveelt. Door een groot gebrek aan uitdaging en interesse voelt hij zich vooral enorm gefrustreerd.
Ondanks dat hier dus eerder sprake is van onderbelasting dan van overbelasting kan ook deze variant leiden tot veel spanning en stress (afhankelijk van hoe je “stress” definieert). Het zal dan ook niet verbazen dat daar waar iemand met een aankomende burn-out de neiging heeft om ook in zijn vrije tijd veel uren aan zijn werk te besteden, iemand met een bore-out in zijn vrije tijd juist niets met zijn werk te maken wil hebben.

 

Chronische bore-out

Zonder me ooit te hebben verdiept in de term besef ik maar al te goed dat ik in mijn werk al decennia lijd aan een soort van chronische bore-out. Wie mijn columns een beetje heeft gevolgd, kan zich daar wel wat bij voorstellen denk ik (zie bijvoorbeeld de columns onder het label Privé Tonko Achtluik).

Heel kort samengevat komt het erop neer dat ik in mijn leven, en zeker op het gebied van opleiding en werk, verkeerde keuzes heb gemaakt die achteraf gezien vooral bleken te zijn voortgekomen uit een enorm gebrek aan zelfkennis. Hierdoor belandde ik in banen die totaal niet bij mij pasten. Noch op het gebied van de branche waarin ik terechtkwam, noch op het niveau waarop deze baan zich afspeelde.

Zo heb ik jarenlang gewerkt in de volkshuisvesting terwijl ik helemaal niets heb met het hele proces rondom woningverhuur. En op het niveau waarop ik werkte, draaide het vaak om (ook administratieve) details waar ik met mijn chaotische inslag gewoon niet goed in ben. Pas toen ik veel later, zo rond mijn veertigste, met dank aan mijn kinderen échte zelfkennis begon te krijgen (zie Privé Tonko Achtluik), kwam ik er stap voor stap achter dat mijn kracht juist zit in het snel zien van grote lijnen. Alleen op voorwaarde dat het onderwerp mij écht interesseert, kan ik ook goed zijn in details.

 

Herhaling van zetten

Afgezien nog van de verkeerde keuzes in mijn leven die er vaak aan vooraf gingen, is verveling sowieso een rode draad in mijn arbeidsleven.

Inmiddels begrijp ik wel wat hierachter zit. Ik heb de vervelende neiging om over alles en nog wat door te denken en te blijven hangen in het helemaal (soms dood) analyseren over het hoe en waarom en het nut etc. Als je op deze manier tegen banen aankijkt - voor het gemak beperk ik me in deze column over de term “bore-out” maar tot het werk al kun je dit net zo goed doortrekken richting het leven in het algemeen - wordt alles natuurlijk vrij snel saai en nutteloos.
Laten we wel wezen, alle banen zijn in meer of mindere mate een herhaling van zetten. Je hebt bepaalde kwaliteiten en vaardigheden en die oefen je uit op je werkdag en de volgende werkdag herhaal je dat proces in grote lijnen.

Dat dit geldt voor bepaalde laagbetaalde banen waarbij die herhaling er wel erg dik bovenop ligt omdat de handelingen elke dag praktisch hetzelfde zijn, zal voor veel mensen nog wel logisch in de oren klinken. Maar in feite geldt dit natuurlijk ook voor de beter betaalde banen waarbij het werkproces weliswaar iets ingewikkelder in elkaar steekt.

Als je bijvoorbeeld een huisarts een dag volgt, zie je waarschijnlijk allemaal verschillende mensen met allemaal verschillende klachten, maar als je diezelfde huisarts een jaar zou volgen kun je de patronen uittekenen. Dan kun je praktisch elke patiënt in een categorie indelen en weet je precies hoe je als huisarts moet handelen en wat je moet voorschrijven etc. Boring!
In feite draait het er allemaal om hoe je als persoon bent (nature/nurture!) en hoe je het leven om je heen interpreteert. Je hebt nu eenmaal mensen met banen die je met de beste wil van de wereld nog niet kunt classificeren als gevarieerd werk en toch kunnen diezelfde mensen de mening zijn toegedaan dat ze heel afwisselend en gevarieerd werk verrichten (zie column 143). Uiteindelijk zit het allemaal tussen de oren.

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.