7. A Saint is a sinner who keeps on trying

Actualiteit - Nelson Mandela - Nature/Nurture - Goed/Kwaad - DNA

Top Celebrity Death Pool

Onlangs werd Nelson Mandela in het ziekenhuis opgenomen met een ontsteking aan de luchtwegen. Zuid-Afrika, de rest van de wereld en niet in de laatste plaats Mandela zelf konden even later gelukkig rustig ademhalen toen hij weer naar huis mocht. 

Met zijn 93 jaar en zwakke gezondheid staat Mandela ongetwijfeld hoog in de “Top Celebrity Death Pool”. De Britten wedden overal om. Zo ook op de te verwachten dood van een beroemdheid het komende jaar. Kun je lekker wedden op Fidel Castro, Margaret Thatcher of Mohammed Ali.

Verwerpelijk natuurlijk en een luguber idee dat er mensen rondlopen die om deze reden een vreugdedansje deden toen Whitney Houston overleed. Ook hierin is de gokwereld meedogenloos: "De een zijn dood...". Je zou zo als beroemdheid met voorkennis (ongeneeslijk ziek, zelfmoordplannen) overigens nog een boel geld voor je nabestaanden kunnen winnen. 

 

Praktisch een heilige

Net als dat Houston door velen werd bewonderd, geldt dat in nog veel grotere mate voor Mandela.

Over mensen bewonderen, heb ik wel eens nagedacht. Stel, ik moet één persoon opnoemen die ik bewonder, wie zou ik dan noemen? Cliché of niet, maar (ook) ik zou Nelson Mandela noemen. Een man die door zijn strijd tegen onrechtvaardigheid 27 jaar in de gevangenis heeft gezeten om daar vervolgens zonder enige wrok en vol positivisme, vergevingsgezindheid en verzoening uit te komen, is voor mij praktisch een heilige.

Als de Katholieke Kerk nog iets wil doen aan haar negatieve imago, zou ze als stunt Nelson Mandela bij leven nog (snelheid gewenst) heilig moeten verklaren. Alleen al om zijn briljante uitspraak “A Saint is a sinner who keeps on trying” verdient hij dat. 

 

Ik bewonder niemand

Toch heb ik over bewonderen eigenlijk één duidelijk standpunt: ik bewonder niemand. Om twee redenen. Ten eerste vergeten bewonderaars vaak dat hun idolen ook maar gewone mensen zijn met (ook) hun slechte kanten. In iedereen zit goed en kwaad. Daarvan ben ik overtuigd.

Neem Mahatma Gandhi. Ook geen kleine man. Figuurlijk gesproken dan. Al klinkt dat hier wat ongelukkig. Vorig jaar verscheen de Gandhi-biografie “Great soul: Mahatma Gandhi and his struggle with India.” Niet geschreven door een of andere biografie-beunhaas, maar door voormalig New York Times-hoofdredacteur en Pulizer-winnaar Joseph Lelyveld.

Daar waar Gandhi vooral bekend staat als bescheiden pacifistische idealist, komt in dit boek een hele andere kant van hem naar voren. Zo bleek Gandhi volgens Lelyveld niet veel op te hebben met zijn onaanraakbare, zwarte (“Kaffers”) en islamitische medemensen; was hij een bewonderaar (!) van Mussolini; had hij een paar jaar een verhouding met een Duitse architect en bodybuilder en was enig opportunistisch en “selfpromoting” gedrag hem niet vreemd. 

Klakkeloos alles aannemen is niet mijn stijl, maar er blijken wel degelijk feiten te zijn die deze beweringen ondersteunen. Weg illusie. Weg poster van Gandhi boven mijn bed. Zonder me te hoeven verdiepen in het leven van Mandela kan ik al raden dat ook hij her en der door de mand zal vallen. Maar wat ik dan wel weer mooi vind aan die man, is dat Mandela ongetwijfeld de eerste zal zijn om dat te bevestigen. Dus toch maar een tattoo van zijn portret op mijn rug? 

 

Anders dan wij

De tweede reden waarom ik nooit iemand bewonder, heeft vooral te maken met de genen (DNA).

We bewonderen veelal mensen die heel anders zijn dan wij. Die eigenschappen hebben die wij missen. Die prestaties leveren waarvan wij enkel kunnen dromen. Die jaloezie volg ik nog wel. Maar waarom die bewondering?

Geleverde prestaties komen veelal voort uit de juiste combinatie van bepaalde genen (nature) met bepaalde omstandigheden (nurture), gecompleteerd door de niet te onderschatten factor geluk. Zo kan ik veel bewondering voor Albert Einstein hebben, maar als ik zijn genen (hersens!) had gehad en in vergelijkbare omstandigheden was opgegroeid, was het niet ondenkbaar geweest dat ik vergelijkbare prestaties had geleverd. Alleen ben ik anders. Ok, met de hersens zit het gelukkig wel goed, maar ja die omstandigheden hè…

Mandela zou nu ongetwijfeld met een briljante uitspraak komen. Bewonderenswaardig!

 

Tonko

Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.

 

Foto: Tonko