ONDERWERP: PRIVÉ - ACTUALITEIT - XENOFOBIE
Maar wij zijn ook kinderen
Mocht ik ooit in
een vlaag van verstandsverbijstering zijn vergeten waar de term “kinderachtig”
vandaan komt, dan hoef ik alleen maar een tijdje mijn kinderen te observeren en
ik weet het weer.
Mijn God, wat kan ik me ergeren aan dat kinderachtige geruzie
en het eeuwige vergelijken met elkaar. “Ja maar hij begon.” “Nee, zij.” “Niet waar!”
“Wel waar!”. “Misschien kan een van jullie de meest wijze zijn en zwijgen in
plaats van steeds op de ander in te gaan.” Mijn naïeve poging om de boel te
sussen. “Ja, dat kan ik wel, maar zij niet.” “O nee?” En daar gaan we weer.
“Godsamme,
doe toch niet zo on-, on-, ongelofelijk kinderachtig!” roep ik dan uiteindelijk.
Waarop mijn dochter van negen laatst de voor de hand liggende opmerking plaatste: “Maar
wij zíjn ook kinderen!” En uitgepraat was ik.
Gay
Bij kinderen hoort kinderachtig
gedrag. Als je daar niet tegen kunt, moet je geen kinderen nemen.
Soms is kinderachtig gedrag keihard. Zo willen kinderen die zich tekort gedaan voelen, boos of
teleurgesteld (of gewoon onzeker) zijn zich nog wel eens afreageren op onschuldige
buitenstaanders. Meestal kiezen ze dan een of ander kwetsbaar kind uit dat de
zwakste schakel vormt, omdat het afwijkt. Het ziet er anders uit, is te dik, te
arm of het is juist jaloersmakend rijk of slim. Zo’n kind wordt dan gepest en voor
van alles en nog wat uitgemaakt. Bijvoorbeeld voor “gay”, want als ik mijn
puberzoon van dertien beluister, is alles en iedereen tegenwoordig gay. Fijn om
te horen zeg ik tegen hem. “Gay” betekent tenslotte “vrolijk” en iedere poging
om wat positiviteit in deze harde wereld te verspreiden, juich ik van harte toe.
Blijven hangen in kinderachtig gedrag
Op de weg naar volwassenheid
mag je verwachten dat kinderachtig gedrag slijt en plaats maakt voor meer volwassen gedrag. Daar waar je als kind nog wel eens
geneigd bent om heel primair en impulsief te reageren, leer je als volwassene om
meer na te denken voordat je handelt: hoe ouder, hoe wijzer.
Toch houd je
altijd van die mensen die blijkbaar geen afscheid kunnen nemen van hun jeugd.
Die blijven hangen in kinderachtig gedrag. Vooral in slechte
tijden; voor hen persoonlijk of voor het hele land tijdens een slechte economie. Dan gaan ze om zich heen kijken of ze ergens zondebokken zien op wie ze hun negatieve emoties kunnen
afreageren. Lekker de schuld bij een ander leggen. Het lucht op, de aandacht
wordt afgeleid, je hoeft niet kritisch naar jezelf te kijken en fijne
bijkomstigheid is dat je opeens immens populair wordt bij mensen met dezelfde
soort frustraties.
Wat een achterlijke cultuur
De een noemt
de joden. Want waren zij eigenlijk niet verantwoordelijk voor het gevoelige verlies
van WOI? En valt het jullie ook op dat die joden met hun maffe keppeltjes en lelijke
neuzen altijd rijk zijn? De ander heeft zijn oog laten vallen op de Islam. Moeten
we die mannen in die vieze jurken met hun vrouwen die, kijkend naar hun sluiers,
blijkbaar iets te verbergen hebben, nou echt serieus nemen? Wat een achterlijke
cultuur! En wat trouwens te denken van die criminele Polen?
Sommige mensen worden nooit volwassen
Dit heerlijke
paranoïde, xenofobische “onbekend-maakt-onbemind gedrag” is er al zo lang als
het oudste beroep ter wereld bestaat.
Natuurlijk zijn er, soms essentiële,
nuanceverschillen tussen de voorbeelden. Maar kijkend naar de feiten kan geen weldenkend mens er
omheen dat je hier steeds terugkerende patronen ziet. Maar o wee als je deze
simpele overeenkomsten benoemt, want dan ben je opeens “niet goed bij je hoofd”. We
zijn er weer. Niet tegen kritiek kunnen, ook al is die gebaseerd op harde
feiten. Wat on-, on-, ongelofelijk kinderachtig! Sommige mensen worden nooit
volwassen.
Tonko
Wil je reageren op deze column? Ik hoor graag jouw mening!
Klik onderaan dit blog op "(Geen) opmerkingen" en plaats je reactie.
 |
Geert Wilders (foto: Wikipedia)
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten